«Επί είκοσι χρόνια είμαι μόνη μου»

Η Πίτσα Παπαδοπούλου, φιλοξενήθηκε στο περιοδικό ΕΓΩ!Weekly και αναφέρθηκε στο «Ρυθμό Stage», που πειστρέφει δυναμικά με ένα πρόγραμμα το οποίο είναι αφιερωμένο στους μεγάλους λαϊκούς συνθέτες: «Έγινε με μία πάρα πολύ καλή συντροφιά. Είμαστε μια όμορφη παρέα και μ’ αρέσει η ιδέα του μικρού χώρου, που είναι ζεστός και τραγουδάμε μαζί με τον κόσμο. Κάθε τραγουδιστής θέλει να τραγουδά συνθέτες.»…

Επίσης η τραγουδίστρια δεν δίστασε να μιλίσει για γενιά των τραγουδιστών με… κοιλιακούς: «Κάθε εποχή έχει τις δικές της αξίες. Τι να με ενοχλήσει, αφού έτσι είναι τα πράγματα; Μακάρι να ήταν διαφορετικά! Βέβαια, είναι όμορφο να βλέπεις έναν ωραίο τραγουδιστή με μία ωραία φωνή. Εμείς είχαμε άλλους δασκάλους. Εγώ, δηλαδή, βγήκα με τον Ζαμπέτα, τραγούδησα με την Πόλυ Πάνου, τη Μοσχολιού, τον Μητροπάνο, τον Στράτο Διονυσίου, τον Τόλη Βοσκόπουλο επί πολλά χρόνια. Ήταν άλλη εποχή. Τα πράγματα σήμερα είναι πιο επιδερμικά.»

Η Πίτσα Παπαδοπούλου αποκάλυψε και τις οικονομικές δυσκολίες που έχει περάσει στη ζωή της, λέγοντας: «Η μαμά μου ήταν καπνεργάτρια και ο μπαμπάς μου γεωργός. Ήμασταν από φτωχή οικογένεια, αλλά τότε ήμασταν όλοι φτωχοί. Από δεκαέξι ετών δουλεύω στο τραγούδι. Και πριν γίνω τραγουδίστρια έκανα άλλη δουλειά σαν παιδάκι. Από τα δέκα μου δούλευα σε ραφείο και σε κομμωτήριο.»

Η τραγουδίστρια αναφέρθηκε και στους μεγάλους έρωτες, λέγοντας: «Πώς δεν πέρασα; Τι ήμουν; Κούτσουρο ή πέτρα; Πέρασα όμορφα και άσχημα με έρωτες. Ο μεγαλύτερος, όμως, έρωτας της ζωής μου είναι ο γιος μου. Όλα τα άλλα έρχονται και φεύγουν. Μπορεί να θεωρείς ότι είσαι θύμα και να μην συμβαίνει. Κανείς δεν μαλώνει μόνος του. Δεν σε κρατά κανείς με το ζόρι σε μια σχέση. Αν παθαίνεις κάτι, θες και το ζεις. Επιλέγεις να είσαι θύμα… Δεν φταίει κανείς. Εμείς ρυθμίζουμε τη ζωή μας. Πες ότι στην αρχή είσαι πολύ ερωτευμένος και δεν βλέπεις μπροστά σου. Πόσα χρόνια δεν βλέπεις; Βέβαια, με ρωτάτε για θέματα που για εμένα έχουν περάσει, έχουν κλείσει σχεδόν πάνω από είκοσι χρόνια.»

Τέλος, αποκαλύπτει πως είκοσι χρόνια είναι μόνη της και λέει γιατί δεν επιδίωξε μια σχέση: «Δεν ήθελα. Καλά είμαι και έτσι. Αν δεν έχεις ένα σωστό άνθρωπο δίπλα σου, είναι καλύτερα να είσαι μόνος σου. Είναι πολύ όμορφα να έχεις ένα σύντροφο, φτάνει να αξίζει τον κόπο. Πολλοί έχουν μία σχέση ή κρατούν ένα γάμο, απλά για να έχουν ένα σύντροφο. Δεν είναι κι αυτό καλό. Νιώθω μοναξιά. Όταν ένας άνθρωπος ζει σε μεγάλη φασαρία, πολύ κόσμο, φώτα, χειροκροτήματα, μόλις κατεβεί από τη σκηνή είναι μόνος του.»