Χειρουργικές βίδες από μετάξι για την αποκατάσταση καταγμάτων οστών

επιστήμονες για να αποκαταστήσουν κατάγματα οστών. Το επίτευγμα -που προς το παρόν έχει δοκιμαστεί με επιτυχία μόνο σε πειραματόζωα- μπορεί να φέρει πραγματική επανάσταση στην ορθοπεδική χειρουργική, καθώς μελλοντικά ίσως καταστήσει περιττά τα σημερινά μεταλλικά και συνθετικά εμφυτεύματα, αντικαθιστώντας τα με άλλα που σταδιακά θα διαλύονται στο σώμα, έως ότου η βλάβη θα έχει πια αποκατασταθεί.

Οι ερευνητές της Σχολής Μηχανικής του Πανεπιστημίου Ταφτς της Μασαχουσέτης και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον καθηγητή βιοϊατρικής μηχανικής Ντέηβιντ Κάπλαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications”, σύμφωνα με το BBC και το “New Scientist”, χρησιμοποίησαν ειδικά καλούπια για να διαμορφώσουν στο κατάλληλο σχήμα την πρώτη ύλη, δηλαδή το λεγόμενο “ιατρικό μετάξι”, ένα διάλυμα μεταξιού σε αλκοόλη. Οι πρωτεΐνες του μεταξιού, όταν «διπλωθούν» με πολύπλοκους τρόπους, αποκτούν ιδιαίτερη αντοχή.

Οι 28 μεταξένιες βίδες τοποθετήθηκαν στα πίσω άκρα έξι αρουραίων και λειτούργησαν κανονικά επί τέσσερις έως οκτώ εβδομάδες, ενώ στη συνέχεια άρχισαν να βιοδιασπώνται μέσα στο σώμα των ζώων.

«Το μέλλον είναι πολύ συναρπαστικό. Οραματιζόμαστε μια ολόκληρη γκάμα ορθοπεδικών συσκευών με βάση το μετάξι, από δίσκους και βίδες έως σχεδόν οτιδήποτε μπορεί κανείς να σκεφτεί και το οποίο δεν θα ήθελε να παραμείνει μέσα στο σώμα», δήλωσε ο δρ Κάπλαν. «Αυτά (τα εξαρτήματα από μετάξι) δεν δημιουργούν πρόβλημα στις ακτίνες-Χ (σ.σ. δεν φαίνονται καν στις ακτινογραφίες), δεν πυροδοτούν συναγερμούς, ούτε δημιουργούν ευαισθησία στο κρύο», πρόσθεσε.

Τα υπάρχοντα μεταλλικά ορθοπεδικά προϊόντα για τη στερέωση οστών έχουν διάφορα μειονεκτήματα, καθώς είναι υπερβολικά άκαμπτα, προκαλώντας στρες στα οστά. Επίσης, αυξάνουν τον κίνδυνο λοιμώξεων, ενώ σε μερικές περιπτώσεις πρέπει να αφαιρεθούν μετά την αποκατάσταση του προβλήματος, πράγμα που απαιτεί μια δεύτερη χειρουργική επέμβαση. Τα αντίστοιχα προϊόντα από συνθετικά πολυμερή υλικά, αποφεύγουν μεν μερικά από τα παραπάνω προβλήματα, όμως αυξάνουν τον κίνδυνο φλεγμονών και είναι δύσκολα στην εμφύτευση.

Όπως είπε ο Ντέηβιντ Κάπλαν, μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων, οι μεταξένιες βίδες και δίσκοι είναι υπερβολικά γεροί, αποστειρώνονται εύκολα, ενώ μπορούν επίσης να μεταφέρουν και να απελευθερώσουν αντιβιοτικά που θα προλαμβάνουν τυχόν λοιμώξεις. Οι ερευνητές ήδη σχεδιάζουν κλινικές δοκιμές με μεγαλύτερα ζώα και, σε επόμενο στάδιο, με ανθρώπους.

ΠΗΓΗ:ΑΠΕ