Πόσα παραμύθια θα καταπιούμε αμάσητα ακόμα;
Αυτός ο λαός , αυτό το έθνος ζούσε πάντα μέσα από μύθους. Μύθους που είτε τους δημιουργεί με τον ηρωισμό και τα έπη του, είτε απλά πιστεύει εκείνους που του πασάρουν οι άλλοι…
Το τελευταίο δημοφιλές παραμύθι είναι αυτό που ακούμε εδώ και πολύ καιρό (και μόλις προχθές επαναλήφθηκε) από τα χείλη του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. «Θα βγούμε από το μνημόνιο» , Θα σκίσουμε το μνημόνιο» «Δεν θα βάλουμε την υπογραφή μας σε νέο μνημόνιο»…
Και θα ήταν πραγματικά για γέλια η όλη ιστορία, αν όλο και περισσότεροι δεν έσπευδαν να αποδεχθούν τα ανωτέρω λεγόμενα ως αληθή (έστω ως βάσιμη ελπίδα να είναι αληθή), με δεδομένο την αύξησης της δημοσκοπικής απήχησης του εν λόγω κόμματος.
Μα το «Έξω οι βάσεις του θανάτου» το ξεχάσαμε ήδη; Αυτό δεν ήταν ένα από τα βασικά συνθήματα του Ανδρέα Παπανδρέου για να τον ψηφίσει ο κόσμος (της αριστεράς πρωτίστως); Και βγήκε πανηγυρικά το ’81. Ε και; Μήπως οι βάσεις έφυγαν; Η μήπως απλά διορθώθηκε η ρητορική, ότι δήθεν και καλά έγινε πιο συμφέρουσα συμφωνία για την παραμονή τους; Οι βάσεις έφυγαν πολλά χρόνια αργότερα, όχι γιατί ο Ανδρέας το απαίτησε, αλλά γιατί άλλαξε ο σχεδιασμός και οι ανάγκες των Αμερικανών.
Το ίδιο θα γίνει και με την υπόθεση μνημόνιο. Θα φύγει ή θα καταργηθεί, όχι όταν το απαιτήσουμε εμείς, αλλά όταν οι δανειστές αποφασίσουν ότι κάλυψαν τα όποια συμφέροντα τους και δεν εξυπηρετεί πλέον η ύπαρξή του. Ή όταν εκλείψουν οι λόγοι που το επέβαλαν. Πιθανόν δε και να αντικατασταθεί με κάποιο άλλο σύμφωνο οικονομικής εξάρτησης.
Οπότε, όσοι προσβλέπουν και ακόμα χειρότερα ελπίζουν στον Αλέξη για αποδεσμεύσεις από ζυγούς, μνημόνια και άλλα βαρύγδουπα «επαναστατικά» τσιτάτα, τους προτείνω ένα γερό καφέ για να ξυπνήσουν. Γιατί αν συνεχίσουν στο ίδιο πλευρό και στο ίδιο όνειρο, θα ξυπνήσουν άσχημα έχοντας πέσει από το κρεβάτι.
Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που ανήκουν στη φυλή των υποψηφίων λαμογιών που καιροφυλαχτούν για τη νέα «μετά- ΠΑΣΟΚ εποχή» (βλ. ΣΥΡΙΖΑ). Αλλά κι αυτούς μόνο ένας ξύπνιος (όχι έξυπνος) λαός μπορεί να αποτρέψει, από το να ξανά- καταλάβουν τη χώρα.
Μάκης Καμπίτσης
