Πρωτοφανής είναι η κινητοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας για τη σύλληψη ή αν αυτό δεν είναι εφικτό, τη φυσική εξουδετέρωση των πιο επικίνδυνων κακοποιών που δραπέτευσαν από τις φυλακές Τρικάλων…
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Σύμφωνα με τα λόγια του Νίκου Δένδια, πρόκειται κατά πάσα πιθανότητα για τη μεγαλύτερη επιχείρηση «σε βάθος χρόνου και σε αριθμό προσωπικού που έχει ποτέ διεξαχθεί για τη σύλληψη επικινδύνων εγκληματιών, μέσα σε εξαιρετικά δυσχερείς και αντίξοες συνθήκες», καθώς διαρκεί πλέον περί τους τέσσερις μήνες.
Όσον αφορά «στα αίτια που μας οδήγησαν σε αυτήν την τεράστια επιχείρηση», δεν είναι τίποτε άλλο «από την εκρηκτική κατάσταση που υπάρχει στο σωφρονιστικό σύστημα της χώρας», σύμφωνα με τον Ν. Δένδια, ο οποίος χαρακτήρισε τις ευθύνες ως «διαχρονικές», επιμερίζοντάς της σε όλο το πολιτικό σύστημα,τουλάχιστον όσους κυβέρνησαν, όχι με την παραδοσιακή «ξύλινη» γλώσσα που απηχεί τη λογική ότι «για όλα φταίει ο πολιτικός αντίπαλος»…
Εξέφρασε δεν την αισιοδοξία και την πεποίθηση, ότι η παρουσία στο υπουργείο Δικαιοσύνης, ενός ανθρώπου «με μακρά θητεία στο χώρο της Δικαιοσύνης και με απόλυτη γνώση των τεράστιων προβλημάτων του σωφρονιστικού συστήματος», του Χαράλαμπου Αθανασίου, θα έχει θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των αιτιών της σημερινής κατάστασης.
Σε ένα σαφές όσο και ξεκάθαρο μήνυμα προς παν ενδιαφερόμενο, ο Ν. Δένδιας ανέφερε, «η χώρα δεν μπορεί και δεν είναι πλέον ξέφραγο αμπέλι»…
Ως «defence-point.gr», από την πρώτη στιγμή ξεκαθαρίσαμε ότι η περίπτωση των συγκεκριμένων κακοποιών, είχε πλήξει μαζικά την αποτρεπτική αξιοπιστία των ελληνικών διωκτικών αρχών απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα, σε όλα του τα επίπεδα και απαιτούνταν μια επιχείρηση-αφορμή με ευτυχές τέλος (όσο μπορεί, ανθρωπίνως, κανείς να το χαρακτηρίσει έτσι όταν υπάρχουν νεκροί, ασχέτως του ποιοι είναι) για να ξεκινήσει η διαδικασία αποκατάστασης.
Παράλληλα, πεποίθησή μας είναι, ότι οι μεγάλες θυσίες, οικονομικές προσωπικές κ.λπ. που έχουν καταβληθεί από άτομα και υπηρεσίες σε αυτή την επιχείρηση, δεν πρέπει αν πάνε χαμένες. Απαιτείται να αξιοποιηθούν για την ψύχραιμη εκ τω υστέρων μελέτη και την εξαγωγή ορθών συμπερασμάτων, ενώ θα πρέπει να αξιοποιηθεί η δυναμική που δημιουργείται για την εκ βάθρων προώθηση σαρωτικών αλλαγών στις διωκτικές αρχές με γνώμονα την αποκατάσταση της αποτελεσματικότητας και της αποδοχής της ΕΛΑΣ από την ελληνική κοινωνία.
Η καχυποψία σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας είναι μεγάλη. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που δεν αντιμετωπίζεται από τη μια στιγμή στην άλλη και δυστυχώς ή ευτυχώς, το βάρος της αποστολής να κερδηθεί εκ νέου και ο τελευταίος πολίτης, πέφτει στους ώμους των αστυνομικών, πολλοί εκ των οποίων είναι πολύ νεαροί, με ότι αυτό συνεπάγεται. Είναι όλοι τους σας κι εμάς τους υπόλοιπους, μπορεί να είναι αστυνομικός – ένα ακόμα επάγγελμα, τίποτε παραπάνω, ο νεαρός που πίνει καφέ με την παρέα του δίπλα μας σε μία καφετέρια. Αν το συνειδητοποιήσουμε όλοι, τότε θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα ποικίλα συναισθήματα που γεννά η στολή…
Η αρχή και το τέλος στη θεωρία της «καταστολής εξέγερσης» (counterinsurgency) και του «ανταρτοπόλεμου» (guerilla warfare) είναι «να κερδηθούν οι καρδιές και το μυαλό» (winning hearts and minds) των πληθυσμών εντός των οποίων αναπτύσσεται η δράση. Αν το δούμε λίγο διασταλτικά, οι ομοιότητες σοκάρουν… Τα βασικά θα μπορούσαν να διδάσκονται στις αστυνομικές σχολές και ακαδημίες, με στόχο να αντιληφθεί και ο τελευταίος αστυνομικός τη σημασία να κερδίσεις την εμπιστοσύνη, ή το ελάχιστο, να κατορθώσεις να αποσπάσεις την ανοχή των πιο καχύποπτων για την εκτέλεση της αποστολή σου.
Είναι τρομερό, τμήμα της κοινωνίας για σειρά από λόγους που δεν είναι του παρόντος να αναπτύξουμε, να αντιμετωπίζει τον αστυνομικό ως τον «εχθρό», ενώ βρίσκεται εκεί στη δική του υπηρεσία, για τη δική του ασφάλεια…
Χρειαζόμαστε μια εκδοχή «Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» με την κοινωνία, θέλει πρωτότυπη σκέψη, πρωτοβουλία, όραμα και πολύ, μα πολύ υπομονή… Το αποτέλεσμα θα τους δικαιώσει όμως όλες τις πλευρές…