Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ομιλίας του στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ στην Αγία Πετρούπολη, ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε ξεκάθαρα, από τις πρώτες κιόλας γραμμές το νέο στρατηγικό δόγμα της Ελλάδας…
Όπως ανέφερε:
“… ξέρω ότι πολλοί θα αναρωτιούνται γιατί σήμερα βρίσκομαι εδώ και δεν είμαι στις Βρυξέλλες να διαπραγματεύομαι. Εν τούτοις, βρίσκομαι εδώ, ακριβώς, διότι θεωρώ πως ο ρόλος μιας χώρας που θέλει να δει, να διερευνήσει τις δυνατότητες να πετύχει, είναι να μπορεί να έχει μια πολυδιάστατη πολιτική και σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με χώρες που σήμερα παίζουν καθοριστικό ρόλο στις παγκόσμιες οικονομικές εξελίξεις. […] Στο πλαίσιο αυτό, σκοπεύουμε να αξιοποιήσουμε την συμμετοχή μας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς στους οποίους είμαστε μέλη, ως ευρωπαϊκή χώρα. Αλλά, ταυτόχρονα, με εφαλτήριο αυτή μας τη θέση, και πάντα σεβόμενοι τις δεσμεύσεις μας, θα επιδιώξουμε ενεργά να καταστούμε γέφυρα συνεργασίας τόσο στην περιοχή μας όσο και πέρα από αυτήν, με παραδοσιακούς μας φίλους, όπως η Ρωσία, αλλά και με νέους παγκόσμιους και περιφερειακούς οργανισμούς. Ασφαλώς, όλοι το γνωρίζετε, τώρα, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη μέση μιας μεγάλης φουρτούνας. Αλλά είμαστε ένας λαός της θάλασσας που ξέρει να βγαίνει από φουρτούνες και κυρίως δεν φοβάται να ανοιχτεί σε μεγάλα πελάγη, σε καινούργιες θάλασσες προκειμένου να φτάσει σε νέα και πιο ασφαλή λιμάνια.”
Ο Τσίπρας έστειλε ένα καθαρό μήνυμα στις Βρυξέλλες ότι η Ελλάδα έχει εναλλακτικές και ουσιαστικά ανακοίνωσε το νέο στρατηγικό δόγμα της χώρας, το οποίο είναι πλέον αρκετά διαδεδομένο στον σύγχρονο πολυπολικό κόσμο. Στην ουσία, η Ελλάδα καθυστέρησε σημαντικά να το υιοθετήσει.
Σύμφωνα λοιπόν με το δόγμα αυτό, οι περισσότερες χώρες βάζουν τα συμφέροντά τους σε απόλυτη προτεραιότητα, χωρίς εκπτώσεις, ακόμα και αν αυτό σημαίνει μερική παρέκκλιση από τις γραμμές των παραδοσιακών συμμαχιών στις οποίες ανήκουν. Ένα πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι αρκετές χώρες, ακόμα και εκείνες που ανήκουν στον σκληρό πυρήνα του Δυτικού μπλοκ, έσπευσαν να ενταχθούν στην, Κινεζικής επιρροής, νεοσυσταθείσα Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων και Υποδομών (ΑΙΙΒ).
“Ο οικονομικός κόσμος που αναδύθηκε μέσα από την παγκόσμια κρίση που ξέσπασε το 2008 είναι ένας κόσμος πολύ διαφορετικός. Εμείς στην Ευρώπη είχαμε για καιρό την ψευδαίσθηση ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου, ο ομφαλός της γης και συνεχίζαμε να βλέπουμε και να υπολογίζουμε μόνο από τα όρια της γειτονιάς μας και ως την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το οικονομικό κέντρο βάρους του πλανήτη, όμως, έχει ήδη μετατοπισθεί. Νέες αναδυόμενες δυνάμεις διαδραματίζουν ολοένα και σημαντικότερους ρόλους σε οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο. Γενικότερα, οι διεθνείς σχέσεις αποκτούν έναν ολοένα και πιο πολυπολικό χαρακτήρα. Ο ρόλος των G20, η αναβάθμιση των διαδικασιών περιφερειακής συνεργασίας στην Ασία, στην Λατινική Αμερική, στην Αφρική καθώς και η ενίσχυση της συνεργασίας των χωρών BRICS αποτελούν έναν αδιάψευστο μάρτυρα του αναδυόμενου νέου οικονομικού κόσμου. Παράλληλα, η Ευρασιατική Ένωση, αυτό το σχετικά νέο εγχείρημα περιφερειακής οικονομικής ολοκλήρωσης, αποτελεί δυνητικά ένα ακόμη παράδειγμα νέων δομών παραγωγής πλούτου και οικονομικής ισχύος.”
Φαίνεται ότι ο Τσίπρας έχει πλήρη αντίληψη των δραματικών γεωπολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων παγκοσμίως. Αναφέρθηκε και στην Ευρασιατική Ένωση. Προφανώς αυτή ήταν ακόμα μια προειδοποίηση προς τις Βρυξέλλες σχετικά με τις εναλλακτικές που έχει η Ελλάδα απέναντι στον βάρβαρο νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό του άξονα Βρυξελλών-Βερολίνου.
Έχουμε ήδη επισημάνει ότι ένα πιθανό αίτημα της Ελλάδας για ένταξη στην Ευρασιατική Ένωση δεν θα πρέπει να θεωρείται εντελώς απίθανο σενάριο, ειδικά κάτω από τις παρούσες συνθήκες σε Ευρωπαϊκό επίπεδο: “Ορισμένες ιστοσελίδες κυκλοφόρησαν την είδηση ότι ο Τσίπρας σκοπεύει να ζητήσει την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρασιατική Ένωση (ενδεχομένως ως πρωταπριλιάτικο αστείο). Παρόλα αυτά μια τέτοια προοπτική δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει! Η Ελληνική κυβέρνηση ίσως σκεφτεί σοβαρά μια τέτοια προοπτική σε περίπτωση που η αντιπαράθεση με τους δανειστές κορυφωθεί, οδηγώντας σε πιθανό Grexit. Δεν υπάρχει κανόνας που να απαγορεύει σε κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συμμετέχουν σε άλλους σχηματισμούς κρατών.” (http://bit.ly/1aSFAmL)
“Ωστόσο, αυτές οι αλλαγές δεν οδηγούν από μόνες τους ούτε σε έναν πιο ειρηνικό, ούτε σε έναν πιο σταθερό κόσμο. Οι παλιές σημαντικές κοινωνικές προκλήσεις παραμένουν, η φτώχεια, η ανεργία και η κοινωνική περιθωριοποίηση, ενώ περιφερειακές συγκρούσεις, κρίσεις και εντάσεις επιτείνονται. Στην Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Και υπό αυτή την έννοια, το μεγάλο διακύβευμα της νέας εποχής είναι αν η μετατόπιση του οικονομικού κέντρου βάρους του πλανήτη θα γεννήσει νέες δυνατότητες για την αντιμετώπιση των διεθνών κοινωνικών προκλήσεων και ανισοτήτων ή θα επιταχύνει την ανεξέλεγκτη πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, που ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ είχε εύστοχα χαρακτηρίσει «οικονομία-καζίνο», και μάλιστα λίγο πριν τη παταγώδη κατάρρευση του 2008.”
Το μήνυμα και σε αυτό το σημείο είναι αρκετά ξεκάθαρο. Αν οι νέες αναδυόμενες δυνάμεις και ειδικά τα BRICS, επιλέξουν να παίξουν το παιχνίδι με τους όρους του χρηματιστηριακού καπιταλισμού, θα ήταν καταστροφικό για την παγκόσμια οικονομία και σταθερότητα. Τα BRICS οφείλουν να προωθήσουν έναν διαφορετικό δρόμο οικονομικής προόδου, που να βασίζεται στην πραγματική οικονομία, τη σοφή διαχείριση της ανάπτυξης, τη βιωσιμότητα και τον σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον. Ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός και το νεοφιλελεύθερο δόγμα πρέπει να θεωρηθούν ως επικίνδυνες καταστροφικές δυνάμεις για την παγκόσμια σταθερότητα και επομένως πρέπει να εγκαταλειφθούν.
“Ειδικότερα για το παλιό οικονομικό κέντρο, για την Ευρώπη, για το Δυτικό κόσμο, το διακύβευμα είναι αν θα καταφέρει να ανταποκριθεί θετικά στις νέες προκλήσεις οικοδομώντας γέφυρες συνεργασίας προς τον αναδυόμενο κόσμο ή θα μείνει προσηλωμένο σε παλιά δόγματα, υψώνοντας νέα τείχη γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων. Η κρίση, για παράδειγμα στην Ουκρανία, άνοιξε μια νέα πληγή αποσταθεροποίησης, στην καρδιά της Ευρώπης, και υπό αυτή την έννοια είναι κακός οιωνός για τις διεθνείς εξελίξεις. Αντί της μεγαλύτερης οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας στην περιοχή, άνοιξε ένας νέος κύκλος αναβίωσης ενός παρωχημένου Ψυχρού Πολέμου. Που μας οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο επιθετικής ρητορικής, στρατιωτικοποίησης και εμπορικών κυρώσεων. Ο φαύλος κύκλος αυτός, πρέπει να σταματήσει το γρηγορότερο δυνατόν και οι διπλωματικές πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση, προς την κατεύθυνση της εφαρμογής της Συμφωνίας του Μινσκ, είναι πολύτιμες και πρέπει να υποστηριχθούν.”
Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι Δυτικές ελίτ θα μπορούσαν να δεχθούν εύκολα την αλλαγή του παλιού δόγματος, επειδή και τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο την κυριαρχία τους. Η υποστήριξη των νεο-ναζί στην Ουκρανία δείχνει ότι είναι αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσο προκειμένου να επεκτείνουν το νεοφιλελεύθερο δόγμα παγκοσμίως. Οι έγχρωμες επαναστάσεις είναι μόνο ένα από τα πολλά βρόμικα κόλπα τους για έναν τέτοιο σκοπό.
Είδαμε τις διαδηλώσεις υπέρ του ευρώ στις οποίες συμμετείχαν βουλευτές της νεοφιλελεύθερης δεξιάς. Αυτές οι διαδήλωσες ξεφύτρωσαν ξαφνικά όταν τέθηκε ανοιχτά πάνω στο τραπέζι η πιθανότητα ενός Grexit από κυβερνητικά στελέχη και ως απάντηση στις διαδηλώσεις κατά της λιτότητας από ανθρώπους που ζητούν να μην υποχωρήσει η κυβέρνηση στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών, οι οποίες θα φέρουν ολοκληρωτική διάλυση της οικονομίας.
Προφανώς, το κλίμα πολώνεται επικίνδυνα και θυμίζει άλλες εποχές. Όλοι γνωρίζουν τον Αμερικανικό ρόλο στη διάρκεια του εμφυλίου. Σήμερα, τέτοιες διαδηλώσεις έχουν άρωμα προοιμίου “έγχρωμων επαναστάσεων” που διοργάνωσαν σε πολλές χώρες Αμερικανικά ιδρύματα ξοδεύοντας εκατομμύρια δολάρια, ενάντια σε κυβερνήσεις που θεωρούσαν εμπόδιο για τα σχέδιά τους. Οι Αμερικανοί δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν την παρούσα κυβέρνηση, αν δουν ότι η Ελλάδα αρχίζει να διολισθαίνει εκτός της Δυτικής σφαίρας επιρροής. Σε κάθε περίπτωση συνιστάται ψυχραιμία απ’όλους. Ο Τσίπρας πρέπει να μιλήσει ανοιχτά στο λαό, να πει αν όντως υπάρχει σχέδιο για Grexit σε περίπτωση που δανειστές θελήσουν να οδηγήσουν τη χώρα στον αργό θάνατο και ο λαός να αποφασίσει ψύχραιμα και χωρίς επικίνδυνες εντάσεις, μέσω εκλογών.
Τέλος, ο Τσίπρας κάλεσε για μια αλλαγή της πορείας που έχει πάρει η Ευρώπη, μακριά από τις επικίνδυνες, καταστροφικές πολιτικές και έκλεισε την ομιλία του προειδοποιώντας ότι το παρόν κυρίαρχο δόγμα δεν μπορεί να εξασφαλίσει ένα σταθερό και βιώσιμο μέλλον, γι’άυτό πρέπει να αλλάξει:
“Η Ε.Ε., της οποίας η Ελλάδα είναι μέλος, οφείλει να ξαναβρεί το δρόμο της γυρνώντας πάλι πίσω στις καταστατικές της αρχές και διακηρύξεις. Στην αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη. Με την εμμονή σε πολιτικές λιτότητας και διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής που εντείνουν την ύφεση, αυτό δυστυχώς, είναι αδύνατον. Ας μην γελιόμαστε: το λεγόμενο ελληνικό πρόβλημα, δεν είναι ελληνικό πρόβλημα. Είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν λέγεται Ελλάδα. Το πρόβλημα λέγεται Ευρωζώνη και αφορά την ίδια τη δομή της. Και το ζήτημα είναι εάν η Ε.Ε. θα ξαναδώσει χώρο στην ανάπτυξη, στην κοινωνική συνοχή, στην ευημερία. Αν θα δώσει χώρο σε πολιτικές αλληλεγγύης αντί σε πολιτικές επιβολής αδιέξοδων και αποτυχημένων προγραμμάτων. […] Ο νέος αναδυόμενος πολυπολικός κόσμος θα είναι πραγματικά νέος αν κατορθώσει να απαλλαγεί από τα δεινά και τις αμαρτίες του κόσμου που υποχωρεί. Αλλά αυτό δεν γίνεται, ποτέ στην Ιστορία δεν έγινε, χωρίς γενναίες αποφάσεις. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σ’ αυτόν τον νέο κόσμο, κουβαλώντας τα λάθη του παλιού στις αποσκευές μας. Αλλιώς, θα είμαστε καταδικασμένοι να τα επαναλάβουμε και να συνεχίζουμε να αποτυγχάνουμε, ενώ το ζήτημα για εμάς είναι πλέον να αλλάξουμε για να πετύχουμε. Να συναντήσουμε καινούργιες προκλήσεις και να τις κατακτήσουμε.”
failedevolution.gr