Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το ΄93 συνεχίζει να απασχολεί επί μια 20ετία και πλέον τα πολιτικά δρώμενα της πατρίδας μας και έχουν διατυπωθεί δεκάδες αντικρουόμενες απόψεις. Όμως, η αλήθεια είναι μια και μόνη. Αυτή που διατυπώθηκε αμέσως μετά την
πτώση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, την προεκλογική περίοδο που ακολούθησε αυτής της πτώσεως και της προσφυγής της χώρας μας σε πρόωρες εκλογές, από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Παραχωρώντας λοιπόν, μια εκ βαθέων συνέντευξη στον δημοσιογράφο και στην συνέχεια Υπουργό των κυβερνήσεων της ΝΔ, Πάνο Παναγιωτόπουλο, στην εκπομπή του “Προφίλ” στον Αnt1 κατά την προεκλογική περίοδο του 1993, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατήγγειλε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους ανατράπηκε η κυβέρνηση της ΝΔ και έτσι, αναγκάστηκε η χώρα να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές προκειμένου να επανέλθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και να δρομολογηθούν όλες εκείνες οι εξελίξεις που οδήγησαν στην εξαθλίωση την πατρίδα μας και το λαό της.
Έτσι, μέρος των όσων είπε σε αυτή τη συνέντευξη ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, καταγγέλλοντας με τους πλέον ατιμωτικούς όρους τον προδότη και αποστάτη Αντώνη Σαμαρά, σημερινό Πρωθυπουργό, αποτελούν ιστορικό ντοκουμέντο και σας το παρουσιάζω παρακάτω γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις σημερινές πολιτικές εξελίξεις της πατρίδας μας: «…η κυβέρνησή μας είχε 151 βουλευτές και στη συνέχεια 152. Πάντοτε είχε τον κίνδυνο δυο άνθρωποι να φύγουν και να πέσει. Όταν ο κ. Σαμαράς απεχώρησε, έγινε ανεξάρτητος και απεφάσισε να ιδρύσει το κόμμα του, έκανε τη δήλωση ότι δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση διότι η κυβέρνηση έχει την εντολή από τον Ελληνικό λαό να κυβερνήσει 4 χρόνια. Από αυτή την υποχρέωση ξέφυγε, παζάρεψε δεν ξέρω τι και πως, εννοώ παζάρεψε προς πολιτικές κατευθύνσεις και τελικά απεφάσισε να μας ρίξει….
Όλα αυτά δείχνουν ότι υπήρξε συνωμοσία και φυσικά προδοσία και η συνωμοσία ήταν συνωμοσία πολιτικών συμφερόντων. Η “Πολιτική Άνοιξη” δεν πάει για να κερδίσει τις εκλογές. Η ΠΟΛΑΝ ένα στόχο μπορεί να έχει, να βλάψει τη ΝΔ βοηθούντος και του εκλογικού νόμου. Άρα, αυτή την ώρα η ΠΟΛΑΝ γιατί ρίχνει τη ΝΔ; Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Ποιοι είχαν σκοπό να ρίξουν την κυβέρνηση; Συμφέρον είχαν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, των οποίων το παιχνίδι έπαιξε η “Πολιτική Άνοιξη” ξεκάθαρα, γιατί δεν πάει για τον εαυτό του, καταστρέφεται, ο προδότης πληρώνει, καταστρέφεται…».
Λίγες ημέρες μετά από αυτήν την συνέντευξη του τότε Προέδρου της ΝΔ, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, μιλώντας στο κατάμεστο παλαί ντε σπορ της Θεσσαλονίκης, κατήγγειλε: «…δεν συμβιβασθήκαμε και έτσι ένας Συνασπισμός οικονομικών συμφερόντων και προσωπικών φιλοδοξιών ανέκοψε την πορεία μας…». Την ώρα της ομιλίας του οι πολυπληθείς Νεοδημοκράτες, αλάλαζαν: «Αλήτη, προδότη Σαμαρά».https://www.youtube.com/watch?v=O8Iv_pM0dxI
Ωστόσο, 20 χρόνια μετά ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, συμβιβάστηκε και έτσι, το απόγευμα της Δευτέρας 25ης Φεβρουαρίου 2013, στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», όπου παρουσίασε το βιβλίο του «Μπροστά από την εποχή της, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993», απέκρυψε από τους νεώτερους και δεν θύμισε εκ νέου στους παλαιότερους την ιστορική αλήθεια. Πως δηλαδή, την μεταρρυθμιστική εκείνη κυβέρνηση της ΝΔ, την έριξε ο άφιλος, ο αγνώμων, ο προδότης, ο συνομωσιολόγος Αντώνης Σαμαράς. Ναι συμβιβάστηκε, σιώπησε και έβαλε “νερό στο κρασί του” ο επίτιμος Πρόεδρος της ΝΔ, απενοχοποιώντας τον σημερινό Πρωθυπουργό από τις ευθύνες του για το “βρώμικο ΄93”, ελέω του πολιτικού μέλλοντος του Κυριάκου και της Ντόρας.
Έτσι, στις 25 Ιουνίου 2013 ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε τη θέση του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης στην Κυβέρνηση Σαμαρά, μετά τον πρώτο ανασχηματισμό, θέση που διατήρησε και κατά τον δεύτερο ανασχηματισμό τον Ιούνιο του 2014 και εξαργυρώθηκε η πρώτη “επιταγή” της σιωπής του Επιτίμου για το “βρώμικο ΄93”. Η δεύτερη “επιταγή”, ήταν ακάλυπτη. Και πώς να μην είναι ακάλυπτη, όταν δικαιούχος ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη; Θες ότι στις 29 Νοεμβρίου 2009 για την ανάδειξη του Προέδρου της ΝΔ – όπου εκλέχθηκε ο Σαμαράς – η κ. Μπακογιάννη ήταν υποψήφια; Θες η 6η Μαΐου 2010 όταν η κ. Μπακογιάννη υπερψήφισε, πράττοντας αντίθετα στην κομματική γραμμή της ΝΔ σχετικό νομοσχέδιο για τα μέτρα του ΔΝΤ (βλέπετε ο Σαμαράς ήταν αντιμνημονιακός εκείνη την εποχή) και έτσι τέθηκε εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ και ταυτόχρονα διαγράφηκε και από το κόμμα της ΝΔ; Θες γιατί στις 21 Νοεμβρίου 2010 ίδρυσε κόμμα με την ονομασία “Δημοκρατική Συμμαχία” και το οποίο στις εκλογές του Μαΐου 2012 καταποντίστηκε μη μπορώντας να συγκεντρώσει το 3%;
Όλες τις παραπάνω πολιτικές “απρέπειες” της κ. Μπακογιάννη της συγχώρεσε ο “μεγαλόψυχος” Αντώνης Σαμαράς και προς αποφυγή του καταποντισμού του στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου 2012, δέχτηκε τη συγνώμη της Ντόρας Μπακογιάννη και έτσι η “Δημοκρατική Συμμαχία” προχώρησε σε συνεργασία με τη ΝΔ και η ίδια τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Παρ΄ όλα ταύτα εκείνη η “επιταγή” παρέμενε ακάλυπτη. Η κάλυψή της θα γινόταν μέσω της ανάληψης από την Ντόρα της θέσεως του Έλληνα Επιτρόπου στην Κομισιόν. Την θέση αυτή την ήθελε διακαώς η Ντόρα Μπακογιάννη, από τη στιγμή που δεν ήταν δυνατόν να παίξει εκ νέου στις εσωκομματικές διαδικασίες του νέου αρχηγού της ΝΔ, που θα ακολουθήσουν της πτώσεως Σαμαρά. Ούτε έχει εκείνα τα ηγετικά στοιχεία συσπείρωσης της διαλυμένης πλέον, Παράταξης. Γι΄ αυτό αποδέχτηκε την διαφαινόμενη of de record πρόταση Σαμαρά προς το πρόσωπό της για τη θέση της Επιτρόπου. Έτσι, άρχισε να χτίζει το ευρωπαϊκό προφίλ της με συνεχείς συναντήσεις αξιωματούχων της ΕΕ. Τελευταία συνάντηση, του Χάνς Φούχτελ, υφυπουργό Εργασίας της Γερμανίας, όπου στις 22 Ιουλίου την επισκέφτηκε στο γραφείο της στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου μετά της κουστωδίας του! (*)
Όμως, ο Αντώνης Σαμαράς “ξύπνησε” τα παλιά πάθη και αιφνιδιαστικά το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής ανακοίνωσε πως προτείνει για τη θέση του Επιτρόπου στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλο. Αυτή η μεταστροφή Σαμαρά, κατά-ξευτιλίζει την κ. Μπακογιάννη ως πολιτικό πρόσωπο και αναμένουμε, πιστεύω σύντομα, την πολιτική της απάντηση!
Από την άλλη μεριά, ο Αντώνης Σαμαράς πέτυχε να χτυπήσει “με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια”. Πέταξε την Ντόρα “στο χρονοντούλαπο” της πολιτικής ιστορίας και ταυτόχρονα απαλλάχτηκε από τον σοβαρότερο δελφίνο της διεκδίκησης της μελλοντικής αρχηγίας της ΝΔ, που έχει πολλές και μεγάλες υπερατλαντικές πλάτες. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, ο Σαμαράς ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες εσωκομματικής αμφισβήτησης και αντιπαράθεσης στο πρόσωπό του, λόγω του ότι το Μνημονιακό πρόγραμμα της κυβέρνησης δεν “βγαίνει”.
Όμως, είναι απορίας άξιο γιατί δέχτηκε τη θέση του Επιτρόπου ο Δ. Αβραμόπουλος;
Πρώτον, γιατί πάντα στα δύσκολα ήταν ρίψασπις. Θυμηθείτε πως το Μάρτιο του 2001 ίδρυσε το Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών (ΚΕΠ) και το διέλυσε τον Ιούνιο του 2002. Θυμηθείτε πως στην πορεία της προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη του αρχηγού της ΝΔ, απέσυρε με δημόσια δήλωσή του την υποψηφιότητά του και στις 10 Νοεμβρίου 2009 στήριξε την υποψηφιότητα του Αντώνη Σαμαρά, γεγονός που συντέλεσε καθοριστικά στην εκλογή του τελευταίου στην ηγεσία του κόμματος. Η αποδοχή δε, της πρότασης Σαμαρά για την θέση του Επιτρόπου, είναι η δεύτερη φορά που δαγκώνει το χέρι που τον ευεργέτησε και ομιλώ βεβαίως για την οικογένεια Μητσοτάκη. Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η πολιτική του καριέρα ξεκίνησε όταν το 1989 ανακλήθηκε στην Ελλάδα και ανέλαβε Ειδικός Διπλωματικός Σύμβουλος του Προέδρου της «Νέας Δημοκρατίας» Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Δεύτερον, γιατί είναι χρυσή ευκαιρία να εγκαταλείψει το “καράβι της ΝΔ που βουλιάζει”, να πάει 5 χρόνια στην Ευρώπη, και ως πρώην καλός διπλωμάτης να αυξήσει τις πολιτικές του “πλάτες” και στα 67 του να επιστρέψει ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας!
Συμπερασματικά, ο Αντώνης Σαμαράς, είναι μετρ της πολιτικής των αδυνάμων και δείχνει αυτή τη στιγμή ανίκητος στα εσωκομματικά της ΝΔ. Άλλωστε, “δυνάμωσε” το κόμμα του με άλλο ένα ακροδεξιό στοιχείο, τον Αθανάσιο Πλεύρη που καταλαμβάνει στην Βουλή τη θέση του αποχωρούντος Αβραμόπουλου. Έτσι, συμπληρώθηκε και πάλι η ακροδεξιά τριπλέτα μαζί με τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη.
(*) Στην φωτογραφεία ντοκουμέντο, αριστερά στο βάθος με το άσπρο πουκάμισο, ο κ. Φούχτελ!
