Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Ας επιχειρήσουμε – λόγω θέρους – μια βουτιά σε λίγο πιο βαθιά νερά…
Ένα …. καταδυτικό προβληματισμό ώστε να δούμε (κάτω από την επιφάνεια,
βαθύτερα) πέραν από τα επιφανειακά επιφαινόμενα.
Είναι κοινός τόπος το ότι έχουμε αποικιοποιηθεί, υποδουλωθεί, από Εταίρους
Εταίρες / Δανειστές /Τροικανούς και λοιπούς, που πλέον ρυθμίζουν τις τύχες μας.
Έχουμε χάσει την ελευθερία μας (!) πέρα από το επίπεδο ζωής μας.
Επόμενο να αγανακτούμε, να βρίζουμε, να καταριόμαστε τους ….. κακούς,
ανάλγητους, άφιλους “φίλους, συμμάχους, εταίρους” της Γ.Ε (Γερμανική Ένωση) και
της Ευρωζώνης.
Το Π.Ο.Μ (ΠολιτικόΟικονομικό Μιντιακό) κατεστημένο – κατάλληλα εκπαιδευμένο,
αδίστακτο και παμπόνηρο – υποδαυλίζει την αγανάκτηση μας στρέφοντας μας
εναντίον / αποκλειστικά των ξένων ώστε να αποσείσει της δικές του ευθύνες.
Οι ανυποψίαστοι, εύπιστοι και ευήθεις συμπατριώτες μας διαρρηγνύουν τα ιμάτιά
τους επειδή αισθάνονται ωσάν δούλοι ξένων κέντρων και αφεντικών.
Τους διαφεύγει όμως ότι η υποδούλωση – εξάρτηση τους δεν είναι πρωτόγνωρη
(φυσικά και δεν αναφέρομαι στο άλλοθι της Τουρκοκρατίας) αλλά έχει προ πολλού
προετοιμαστεί το έδαφος από την υφιστάμενη εσωτερική κατοχή εξαιτίας της
ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ από τα κόμματα και τους ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ.
Βιώνουμε μια ιδιότυπη “Κομματική / Δημοκρατική / Τυρρανία”
(ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ). Ένα ΚΟΜΜΑΤΟΖΥΓΟ εδώ και δεκαετίες.
Αδυνατούμε να αντισταθούμε, να αντιδράσουμε, να απαλλαγούμε.
Και πως να το κάνουμε όταν (….. Δημοκρατικά;) συμμετέχουμε μέσω των εκλογικών
διαδικασιών;
Οι επιλογές μας είναι δεδομένες. Μέσα σε ένα συγκεκριμμένο σύστημα, κόμματα,
πρόσωπα, τζάκια, γόνους, επιγόνους κ.ο.κ.
Θέλοντας και μη είμαστε καταδικασμένοι να επιλέγουμε – εκ περιτροπής, συνήθειας,
παραδρομής, διανοητικής αποδρομής, ή ανέμελης (εκλογικής) εκδρομής – στον
τόπο καταγωγής – για να ψηφίσουμε.
Γίνεται μια εικονική, αναπόφευκτη, προσχηματική ανακύκλυση προσώπων των
διαφόρων κομματικών σχηματισμών ώστε να παραπλανήσουν τους ιθαγενείς.
Αλλάζουν τα πρόσωπα, τα ονόματα, οι ηγέτες, τα σχήματα, τα … πρόσημα, αλλά
ποτέ η ουσία, τα προγράμματα, η αίσθηση της αποστολής. Ο ζυγός παραμένει (!).
Βέβαια ισχύει – αυτοικανοποιητικά – το γνωστό ” του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν
υποφέρει”, αλλά επιτρέπονται και κάποιες ΚΟΜΜΑΤΟΠΙΚΙΣΤΙΚΕΣ εξαιρέσεις: ….
ΖΥΓΟΕΛΑΦΡΥΝΣΕΙΣ ή ΖΥΓΟΑΝΟΧΕΣ, (ιδίως όταν πρόκειται για εγχώριο ζυγό,
δικών μας, που είναι ευκολότερα ανεκτός -ή και επιθυμητός;-).
Έχοντας λοιπόν εθιστεί σε τούτο, τον ΚΟΜΜΑΤΟΖΥΓΟ είμαστε έτοιμοι, πρόθυμοι,
ευένδοτοι και σε ξενόφερτους ζυγούς από πεφιλημένους άφιλους ΛΥΚΟΦΙΛΟΥΣ
(Σ.Σ Τους οποίους όμως προσκάλεσαν οι ντόπιοι εξουσιαστές/
ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ προκειμένου να μας σώσουν από την οικονομική κρίση την
οποία προξένησε η άφρονη πολιτική τους!…….).
ΥΓ.Είναι ασφαλώς άδικο να στρεφόμαστε – επιλεκτικά -εναντίον ορισμένων μόνον.
Ακόμη χειρότερο, να αδυνατούμε να αντιληφθούμε το ρόλο των δικών μας
εξουσιαστών.
Και – το τρισχειρότερο – να τους επιβραβεύουμε ψηφίζοντας τους, δηλ
εγκρίνοντας (ή μήπως και αποζητώντας;) τη συνέχιση, διαιώνιση της
αυταρχικότητας, των αυθαιρεσιών τους, και – συνακόλουθα – του
αυτοχειριασμού μας !!!…….
Σ.Σ Οι λέξεις με έντονα κεφαλαία προέρχονται από το ΛΕΞΙΚΗΠΙΟ μου.