Αριστοτέλης Κακογεωργίου από την Ομάδα “Ε” Έψιλον
Οι Έλληνες που νικούσαν και έγραφαν τις χρυσές σελίδες ήταν πάντοτε αριθμητικά λιγότεροι και υλικά φτωχότεροι από τον αντίπαλο. Ήταν όμως άριστοι…
Διέθεταν τεχνική, ψυχικό σθένος και αγάπη για την πατρίδα στην οποία πατρίδα έβλεπαν την οικογένεια, τα αγαθά τους και τα ιερά των προγόνων τους. Γι αυτά έθεταν πάντοτε τη ζωή τους σε κίνδυνο αντιμετωπίζοντας με αποφασιστικότητα και σύνεση τον χάρο, αγωνιζόμενοι συγχρόνως να κερδίσουν έναν ένδοξο θάνατο.
Οι Σπατιάτες άφηναν ένα σημείωμα “εισιτήριο της ζωής” με το όνομά τους στο καλάθι του Ιερέα όταν έμπεναν στη μάχη που σήμαινε “οικογένεια, αγάπη, όμορφη ζωή” και ένα έπερναν μαζί τους που έγραφε ότι πρέπει να ξεχάσουν κάθε ανρθώπινη πλευρά, να μην συμπονούν, να μην λυγίζουν αλλά να πετσοκόβουν όσο θα είναι ζωντανοί και η μάχη συνεχίζεται. Ήταν το εισιτήριο του θανάτου. Και δεν ήταν λίγοι αυτοί που δεν ξανάβλεπαν το εισιτήριο της ζωής που άφηναν στο καλάθι του Ιερέα.Σας θυμίζω την φράση του Μιλτιάδη.
“Ένας ισοδυναμεί με μυριάδες όταν είναι άριστος”
Γιατί λοιπόν να μην βρεθεί επί τέλους μια Ομάδα Ελλήνων με πολιτικό σθένος, που θα έχουν μοναδικό στόχο την δημιουργία μιας χώρας που θα είναι αντάξια της τόσο μεγάλης, μοναδικής και λαμπρής ιστορίας της; Τι θα προσφέρουν τα εκατομμύρια της απαρτίας όλων αυτών που καθημερινώς καμαρώνουμε;
Ο κάθε Τσοχατζόπουλος δεν θα πάρει τίποτε μαζί του αλλά θα αφήσει εδώ τα κλεμμένα χρήματα και θα πάρει μαζί του τον αφορισμό των φτωχών Ελλήνων που έχασαν την προγραμματισμένη ζωή τους, εξαιτίας της άπληστης συμπεριφοράς του κάθε απατεώνα πολιτικού. Ας θέσουμε λοιπόν πάνω απ όλα να φύγουμε από τον αγαπημένο αυτό πλανήτη μας αφήνοντας έργα που θα καθοδηγούν τους απογόνους μας στον σεβασμό των υπέρτατων αξιών μας και στα έργα που θα συμβάλουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
