Όθων Ιακωβίδης (9/VΙΙ/2015)
Πρός άρση παρεξηγήσεων, πρέπει να πώ εξ αρχής πως προσωπικά, δεν είμαι δογματικά τοποθετημένος, ούτε στην έξοδο, ούτε στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, δηλαδή στο Ευρώ. Ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ)…
Πιστεύω πως η συμμετοχή της Ελλάδας σε ευρύτερους συνασπισμούς πρέπει να επιδιώκεται όταν αυτή η συμμετοχή, προσφέρει σημαντικά ωφέλη, το αντίκρυσμα στα οποία, δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερο του οφέλους που προσφέρουν.
Αυτές τις μέρες, η έκφραση αυτή (“πάση θυσία”) κυριαρχεί στην υποστήριξη της θέσης που θέλει το Ευρώ να είναι το νόμισμα της Ελλάδας και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) να είναι ο πολιτικός συνασπισμός στον οποίο η Ελλάδα πρέπει να ανήκει.
Μάλιστα, στη ρητορική που αναπτύσσεται, η υπαγωγή ή μή στο Ευρώ, ταυτίζεται και με την παραμονή ή όχι, στην ΕΕ, κάτι που δεν είναι έτσι.
“Στην Ευρωζώνη πάση θυσία”, απαιτεί το Ποταμίσιο τέλμα και ο καναλίσιος οχετός.
“Δηλαδή ρε παλληκάρι/κοπελιά μου, τί εννοείς” (θέλω να ρωτήσω τον καθ’ ένα και την κάθε μία που εκστομίζει αυτή τη φράση). Ξέρεις ότι “πάση θυσία”, σημαίνει “με κάθε θυσία”;
Δηλαδή αν μας πούν (οι αντίκλητοι) ότι συμφωνούν να μας δανείσουν, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι, όλοι οι Έλληνες κι οι Ελληνίδες κάτω των 67 ετών (όριο συνταξιοδότησης) να κόψουμε το αριστερό μας πόδι, πρέπει να το δεχτούμε, αρκεί να μη βγούμε από τη ζώνη του Ευρώ;;;
Πιστεύω ακράδαντα πως κανένας Έλληνας δεν θα συμφωνούσε με μία τέτοια απαίτηση. Άρα: Αυτό θα έπρεπε να εξαιρεθεί, σαν όρος που πρέπει να αποδεχτούμε.
Θα δεχόμασταν, αντί το αριστερό πόδι μας, να κόβαμε το δεξί;;;
Πιστεύω ακράδαντα πως ούτε αυτό θα το δέχονταν έστω και ένας Έλληνας.
Ή μήπως θα δεχόμασταν, προκειμένου να μείνουμε στην Ευρωζώνη, να εκχωρούσαμε την κυριότητα των Δωδεκανήσων, ή των Επτανήσων, ή της Πελοπονήσου, πχ. στη Σουηδία, ή στη Λιθουανία ;;;
Υπάρχουν, λοιπόν, χιλιάδες πράγματα που είναι απαράδεκτα από μία κοινωνία, σαν όροι μίας δανειακής συμφωνίας.
Άρα: Αυτό το “πάση θυσία” είναι ένα ηλίθιο προαπαιτούμενο που το μόνο που επιτυγχάνει, είναι να χαρακτηρίζει αυτόν που το λέει.
Το Ποταμίσιο τέλμα και ο καναλίσιος οχετός, ας περιγράψει, λοιπόν, καθαρά, τα πλαίσια μέσα στα οποία θέλει να υπάρξει μία συμφωνία δανεισμού, από τους “δανειστές”, ώστε να μπορεί να συζητηθεί και να αξιολογηθεί η θέση του και η πρότασή του.
Και, μία που τό’ φερε η κουβέντα, ας μας πουν όλοι αυτοί που ωρύονται για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη:
“Προκειμένου να έχουμε το Ευρώ, να εκχωρήσουμε τη Δημοκρατία (δηλαδή τις πολιτικές Ελευθερίες μας)”;
“Για να έχουμε Ευρώ, να μην έχουμε ούτε και πατρίδα”;;
Ας απαντήσουν σ’ αυτά τα απλά ερωτήματα, όσοι ωρύονται για “παραμονή στην Ευρωζώνη, πάση θυσία” και μετά τα λέμε…