Καλά μας κάνει ο Τσίπρας και μας δουλεύει όλους!

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Η κίνηση του Πάμπλο Ιγκλέσιας, του ηγέτη των Ισπανών Podemos να διαγράψει την φωτογραφία του που εικονιζόταν αγκαλιά με τον Αλέξη Τσίπρα από το προφίλ του στο twitter σήμανε το οριστικό τέλος του αριστερού παραμυθιού περί συνένωσης δυνάμεων για την αλλαγή της Ευρώπης.
Το κυνήγι των ανεμόμυλων έλαβε τέλος καθώς ο Αλέξης προτίμησε τελικά να αλλάξει ο ίδιος. Οι αριστερές ιδεοληψίες του ηττήθηκαν μαζί με την συντριπτική ήττα του στην διαπραγμάτευση. Όχι φυσικά, δεν συνειδητοποίησε από μόνος του το αβάσιμο και αδύνατο των προσδοκιών του και δεν εισχώρησε έτσι απλά στην RealPolitik. Δεν του πιστώνω τέτοιο βαθμό πολιτικής ωριμότητας. Σύρθηκε στην συμφωνία, αφού πρώτα ηττήθηκε κατά κράτος, συμπαρασύροντας και ολόκληρη τη χώρα σε έναν διπλωματικό πόλεμο, αυτόν της διαπραγμάτευσης, στον οποίο είχε προσέλθει χωρίς όπλα, σχέδιο και συμμάχους.
Η ήδη καταβαραθρωμένη κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά και πολιτισμικά χώρα, ηττήθηκε για μία ακόμη φορά και ο στρατηγός Τσίπρας φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης. Και ας προσπαθεί να περάσει ως μεγάλη του επιτυχία τη συμφωνία προ της καταστροφής. Αυτή ακριβώς είναι η κατάντια. Ότι έφερε τη χώρα στο χείλος της καταστροφής. Έφτασε τα πράγματα σε ένα σημείο όπου δεν υπήρχε άλλη επιλογή από την πλήρη αποδοχή του Μνημονίου. Και μπροστά στον γκρεμό και τον όλεθρο συνθηκολόγησε ταπεινωτικά. Είπε ναι σε όλα, μη έχοντας επιλογή, έταξε γη και ύδωρ στους νικητές.
Παρέδωσε τη χώρα σε ένα Μνημόνιο το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να την οδηγήσει στην έξοδο από την ύφεση και στην ανάπτυξη. Και αντί να έχει το πολιτικό ανάστημα να παραιτηθεί, μετά την παταγώδη αποτυχία του, τα ψέμματα, τις κοροϊδίες, τους Βαρουφάκηδες και όλους τους άλλους καιροσκόπους που μας φόρτωσε στην πλάτη, τώρα ετοιμάζεται να ζητήσει την ψήφο του ελληνικού λαού εκ νέου, για να διαχειριστεί μία συμφωνία την οποία διαλαλεί επικοινωνιακά παντού ότι δεν την υιοθετεί και ότι με το ζόρι θα την υλοποιήσει. Και ζητά από τους πολίτες να πιστέψουν ότι αυτός μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα από άλλους την συμφωνία, γιατί είναι… –λέει – αριστερός! Και επειδή δεν την πιστεύει! Και ο λαός πιθανότατα θα τον ξαναψηφίσει!
Πριν από 7 μήνες ζήτησε ψήφο στις εκλογές γιατί είχε εναλλακτική λύση για έξοδο από τα Μνημόνια και μπορούσε να διαπραγματευτεί καλύτερα την τύχη της χώρας και την έξοδο από την ανθρωπιστική κρίση. Πριν από δύο μήνες ζήτησε ψήφο στο δημοψήφισμα υπέρ του “ΟΧΙ” για να τραντάξει το μήνυμα την Ευρώπη και να ενισχύσει την διαπραγματευτική του θέση. Και τώρα θα ζητήσει ψήφο για να εφαρμόσει καλύτερα υποτίθεται από άλλους την… αποτυχία του.
Και αφού πρώτα τον ψήφισαν ως αριστερό που θα αλλάξει τα πάντα, τώρα θα τον ψηφίσουν ως… κεντρώο που απαλλαγμένος από τα αριστερά “βάρη” θα διαχειριστεί ψύχραιμα την επόμενη μέρα. Και με ποιους; Με ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους δεν είχαν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους και δεν είχαν διοικήσει πριν αναρριχηθούν στην εξουσία ούτε περίπτερο… Ήμαρτον!
Ε, λοιπόν, καλά κάνει ο Τσίπρας και δουλεύει όλη την κοινωνία ψιλό γαζί. Το τραβάει ο οργανισμός μας. Την καρέκλα του άλλωστε προσπαθεί να κρατήσει με κάθε τρόπο. Και θα τα καταφέρει. Στο κάτω κάτω, μόνος του παίζει μπάλα. Χωρίς αντίπαλο. Και αυτό το ξέρουν και οι ξένοι. Υπάρχει κανείς που να μπορεί να αναμετρηθεί πολιτικά απέναντί του και να έχει οποιαδήποτε ελπίδα; Ποια κόμματα; Με ποιες ηγεσίες; Και ποιους αυριανούς ηγέτες στο εκκολαπτήριο;
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις άλλωστε έστρωσαν το χαλί για την ανάδειξη της -Πρώτης Φορά Αριστερά- κυβέρνησης. Δεν αναρριχήθηκε από μόνο του ένα κομματίδιο του 3-4% στο 36%… Κάποιοι τα έκαναν μπάχαλο για να συμβεί αυτό. Διαχρονικά. Και τώρα κρύβονται. Και εδώ που τα λέμε καλά κάνουν, γιατί αν ξαναβγούν μπροστά το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να πριμοδοτήσουν ακόμη περισσότερο τον Τσίπρα. Ζητείται –απεγνωσμένα– ελπίς! Και ζητείται –ακόμη πιο απεγνωσμένα– η ανάδειξη υγιών και άφθαρτων πολιτικών προσωπικοτήτων χωρίς ιδεοληψίες οποιασδήποτε προέλευσης. Ας συναισθανθούν αυτό το χρέος όλοι όσοι έχουν ευθύνη για την ανάδειξη του φαινομένου ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρα και ας ρίξουν μια ματιά στις εφεδρείες. Δεν μπορεί, κάποιοι σοβαροί θα υπάρχουν…
ΠΗΓΗ