Αντιμνημονιακός χυλός…

Στη χώρα μας, όπως ακούμε στα κανάλια και στην τηλεόραση, από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση έχουμε χωριστεί σε δύο ομάδες. Τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς……
Είναι όμως έτσι; Υπάρχουν δηλαδή Έλληνες που είναι υπέρ του μνημονίου; Υπέρ δηλαδή των μέτρων που οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση; Νομίζω πως όχι δεν υπάρχουν τέτοιοι Έλληνες και συνεπώς ο κανόνας (άρα θα υπάρχουν και εξαιρέσεις) είναι ότι είμαστε κατά του μνημονίου.

Κατ’ επέκταση δεν υπάρχουν ουσιαστικά –τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω- πολιτικοί που είναι υπέρ του μνημονίου. Άρα οι πολιτικοί δεν χωρίζονται σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς αλλά σε ικανούς και ανίκανους. Σε άξιους και ανάξιους. Σε έντιμους και διεφθαρμένους.

Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα πρόσωπα που εκφέρουν δημόσιο λόγο. Τους δημοσιογράφους, τους διανοούμενους, τους καλλιτέχνες. Και τα λέω όλα αυτά διότι νομίζω ότι έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας ένας αντιμνημονιακός χυλός, ο οποίος μόνο θετικά δεν επιδρά για να βγει επιτέλους η χώρα από την ασφυκτική επιτήρηση που της στερεί εθνική κυριαρχία.

Αυτοί λοιπόν με σημαία το «αντιμνημόνιο» -λες και ο Θεός τους έδωσε αντιμνημονιακό χρίσμα- λαϊκίζουν αντί να κάνουν προτάσεις για την έξοδο από το τέλμα, αντί να συνεισφέρουν στο δημόσιο διάλογο ένα λιθαράκι σοφίας. Δείχνουν ότι αυτοσκοπός τους δεν είναι να δώσουν αλλά να πάρουν. Μία πρόσκαιρη επιδοκιμασία, μία κίβδηλη λαϊκή αποδοχή, ένα χειροκρότημα από την εξέδρα.

Πρώτος και καλύτερος ο Γιώργος Τράγκας. Νούμερο ένα πολέμιος του μνημονίου. Μα θα αναρωτηθεί κανείς: ο Τράγκας που κόπτεται για το λαό δεν ήταν ο εκδότης της εφημερίδας με τίτλο «Χώρα» που δεν πλήρωνε τους εργαζομένους της ακόμα και τις εποχές που στην Ελλάδα έβρεχε πεντοχίλιαρα; Δεν ήταν αυτός που ενώ η εφημερίδα του πουλούσε 500-1000 φύλλα ημερησίως έπαιρνε σε πολλές περιπτώσεις κρατική επιχορήγηση μεγαλύτερη από «Τα Νέα» που πουλούσαν τότε 60.000 φύλλα;
Τώρα όμως είπαμε, βρίσκεται στο πεζοδρόμιο του αντιμνημονίου και προσπαθεί να ξεσηκώσει τα πλήθη. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με πολλούς καλλιτέχνες που βουτάνε τώρα στο αντιμνημονιακό ρεύμα αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια γλέντησαν και αυτοί την «επίπλαστη», όπως τη χαρακτηρίζουν οι ίδιοι, ευμάρεια. Πιο εύκολη έχουν στο στόμα τους τη λέξη «χούντα» παρά την «καλημέρα». Κάποιοι δε ερωτεύτηκαν ξαφνικά τον ΣΥΡΙΖΑ και «μετακόμισαν» στα μέσα ενημέρωσης του κόμματος στα οποία κάνουν εκπομπές.

Και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το να διατυμπανίζει κανείς ότι είναι αντιμνημονιακός δεν λέει τίποτα. Η σημαία του αντιμνημονίου στη σημερινή Ελλάδα ανοίγει πόρτες σε αυτούς που τη σηκώνουν. Για το λόγο αυτό ας είμαστε διπλά επιφυλακτικοί απέναντι σε αυτούς τους «σημαιοφόρους» γιατί οι σκοποί τους μπορεί να μην είναι και τόσο ανιδιοτελείς. Και ας πούμε δυνατά πως όχι «στην Ελλάδα δεν είσαι ότι δηλώσεις».

Από τον Αλέξανδρο Καλαφάτη

www.zeronews.gr