Ένας αναγνώστης μάς έστειλε το ερώτημά του σχετικά με ένα πρόβλημα υγείας που τον απασχολεί και εμείς απευθυνθήκαμε στον
ειδικό για να του δώσουμε μία απάντηση.
«Είμαι 62 ετών και πάσχω εδώ και δύο χρόνια από την νόσο Peyronie. Υπάρχει θεραπεία; Ποια είναι τα ποσοστά επιτυχίας σε περίπτωση επέμβασης; Ευχαριστώ». Χρήστος
Από την επιστημονική ομάδα του Κωνσταντίνου Κωνσταντινίδη, Χειρουργού-Ανδρολόγου
Η νόσος Peyronie, γνωστή επίσης και ως κάμψη του πέους, ινώδη σκλήρυνση του πέους, καθώς και χρόνια φλεγμονή του λευκού χιτώνα που περιβάλλει το πέος, είναι μια κατάσταση κατά την οποία το πέος εμφανίζει ταυτόχρονα με τη στύση και κάμψη. Η κάμψη αυτή δεν είναι φυσιολογική και προκύπτει από ινώδεις πλάκες που αναπτύσσονται κάτω από το δέρμα του πέους. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο υγείας των ΗΠΑ, η νόσος Peyronie εμφανίζεται στο 10% των ανδρών.
Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος;
Σε μια πρώτη φάση ο ιατρός θα ρωτήσει τον ασθενή σχετικά με τα συμπτώματα του, για παράδειγμα πόσο καιρό τα έχει και ποια ήταν εξέλιξή τους. Στη συνέχεια θα γίνει και η κλινική εξέταση. Αν η κάμψη του πέους του ασθενούς δε χειροτερεύει, αν δεν υπάρχει πόνος και εάν τα συμπτώματα του ασθενούς δεν εμποδίζουν τη σεξουαλική πράξη είναι πολύ πιθανό ο ιατρός να συστήσει παρακολούθηση της κατάστασης για ένα διάστημα χωρίς να παρέμβει.
Πιο συγκεκριμένα, η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να περιλαμβάνει:
– Πεϊκές ενέσεις. Η κάμψη μπορεί να μειωθεί με ενέσεις απευθείας στο πέος. Η θεραπεία μπορεί να διαρκέσει για μήνες. Η δραστική ουσία στις ενέσεις μπορεί να είναι είτε η ιντερφερόνη, η οποία βοηθά στην αποδόμηση του ινώδους ιστού, ενώ παράλληλα αναστέλλει την παραγωγή του, είτε η ουσία που υπάρχει σε αντιυπερτασικά φάρμακα η οποία μειώνει την παραγωγή κολλαγόνου, βασικού συστατικού στο σχηματισμό ουλώδους ιστού. Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια των ενέσεων αυτών όμως έχει εξεταστεί σε περιορισμένο αριθμό μελετών.
-Η βιταμίνη Ε και το αμινοβενζοικό κάλιο. Τα φάρμακα αυτά έχουν βρεθεί να μειώνουν τον πόνο στο 30% -60% των ασθενών, παρόλα αυτά δεν έχουν καμία επίδραση στην κάμψη του πέους.
-Ταμοξιφένη. Μια μελέτη έδειξε ότι η ταμοξιφένη μείωσε τον πόνο στο 80% των ασθενών και μείωσε την κάμψη του πέους στο 1/3. Οι ειδικοί όμως υποστηρίζουν πως το συγκεκριμένο φάρμακο είναι κατάλληλο για την αντιμετώπιση της νόσου σε αρχικό στάδιο
-Κολλαγενάση. Πρόκειται για ένα ένζυμο που μειώνει το μέγεθος των πλακών, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τις εξαλείφει. Η χρήση της κολλαγενάσης στη νόσο Peyronie βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο
Είναι καλύτερο το χειρουργείο ή η φαρμακευτική αγωγή;
Πολλοί ουρολόγοι υποστηρίζουν πως σε γενικές γραμμές το χειρουργείο είναι πιο αποτελεσματικό από τη φαρμακευτική αγωγή, ιδιαίτερα εάν η κάμψη είναι μεγάλη κι εμποδίζει την σεξουαλική πράξη. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν πως για να γίνει χειρουργείο θα πρέπει η κάμψη να έχει σταθεροποιηθεί και να μη χειροτερεύει, ενώ ο πόνος θα πρέπει να έχει υποχωρήσει τελείως. Οι χειρουργικές εναλλακτικές που υπάρχουν είναι:
-Η μείωση του μήκους της πλευράς του πέους που δεν έχει ανάπτυξη πλακών. Η εναλλακτική αυτή προϋποθέτει τη μείωση του πεϊκού μήκους και γι αυτό ενδείκνυται μόνο σε περίπτωση που το πέος του ασθενή έχει σοβαρή κάμψη και μεγάλο μήκος.
-Η αύξηση της πλευράς του πέους που έχει ανάπτυξη πλακών. Η διαδικασία αυτή συστήνεται σε άνδρες που το πέος τους δεν έχει μεγάλο μήκος, αλλά έχει μεγάλη κάμψη. Υπάρχει όμως σε αυτή την εναλλακτική μεγαλύτερος κίνδυνος να προκληθεί στυτική δυσλειτουργία, σε σύγκριση με το χειρουργείο μείωσης της υγιούς πλευράς του πέους.
-Εμφυτεύματα που μπορούν να προστεθούν στον σπογγώδη ιστό που γεμίζει με αίμα κατά τη σεξουαλική διέγερση και προκαλεί στύση. Υπάρχουν δύο είδη εμφυτευμάτων που χρησιμοποιούνται, τα μόνιμα και αυτά που φουσκώνουν με τη λειτουργία μιας αντλίας που τοποθετείται στο όσχεο. Το μόνιμο εμφύτευμα θα έχει ως αποτέλεσμα ένα ημίσκληρο πέος , ικανό για τη σεξουαλική πράξη, ενώ το εμφύτευμα με την αντλία μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα πιο ικανοποιητικές στύσεις. Παράλληλα μπορεί να αφαιρεθεί ένα μέρος του ινώδους ιστού, έτσι ώστε να περιορισθεί η κάμψη.