ΣΧΕΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Διαβάσαμε στην εφημερίδα των Αθηνών «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» το άρθρο κάποιου κ. Γιώργου Σταματόπουλου, με τίτλο: «Θρησκείες, χρόνος, πολιτική». Ο συντάκτης με αρκετά άκομψο τρόπο, θέλοντας προφανώς να…

στηλιτεύσει τη σύγχρονη πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας μας, βρήκε αφορμή για να ξεσπάσει το εσώτατο στην ψυχή του μένος κατά πασών των θρησκειών και φυσικά του Χριστιανισμού, αφού τον «τσουβαλιάζει» με τις άλλες θρησκείες του κόσμου. Γράφει: 

«Είναι καιρός όλες οι δομές της κοινωνίας να τιναχτούν στον αέρα, να ανατραπεί η στρεβλότητα του δρόμου που έχει ακολουθήσει η ανθρωπότητα, να αποδιωχτεί από το δέρμα της η ηλιθιότητα (η γνώμη μας είναι μόνο) των θρησκειών και του αχαλιναγώγητου εγώ, να εξοριστούν η απληστία, η εξουσιομανία, αλλά και ο φόβος μπροστά στην όντως πολιτική και την ελευθερία».

Όσον αφορά τις περί θρησκείας αντιλήψεις του συντάκτη δε θα διαφωνούσαμε ιδιαίτερα, διότι πολύ πριν από εκείνον, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ο αρχηγός της πίστεώς μας Ιησούς Χριστός, επεσήμανε πολύ καλλίτερα και σαφέστατα από αυτόν την κακοδαιμονία, που συσσώρευσαν και προξενούν στην ανθρωπότητα οι ψευδοθρησκείες του κόσμου. Όλα όσα παραθέτει ως σαθρά κοινωνικά φαινόμενα, πρώτος ο Χριστός τα επεσήμανε και τα ανέτρεψε και ως εκ τούτου ο κ. Γ. Σταματόπουλος δεν μας λέει και δε μας προτείνει κάτι καινούργιο και «επαναστατικό» για να «σωθεί η κοινωνία» μας. Διαφωνούμε όμως κάθετα για το ότι «μηδενίζει» τα πάντα, ακόμα και την χριστιανική διδασκαλία, με την οποία, στο βάθος, συμφωνεί μαζί της, ίσως χωρίς να το ξέρει και να το αντιλαμβάνεται!

Οι θρησκείες του κόσμου, από τις πλέον πρωτόγονες, έως τις σύγχρονες «πολιτισμένες» είναι, σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, φαινόμενο πτωτικό, απέλπιδα και αγωνιώδης προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει από μόνος του το Θεό και να γεφυρώσει τη χαμένη σχέση του μαζί Του. Δε συμβαίνει το ίδιο με τον Χριστιανισμό. Δεν τον έφτιαξε κάποιος άνθρωπος, ή ομάδα ανθρώπων, για να «τα βρουν με το Θεό», αλλά το εντελώς αντίθετο: είναι η μεγάλη κίνηση του φιλάνθρωπου Θεού να βρει το χαμένο άνθρωπο και να τον ενώσει με τον Εαυτό Του. 

Να αναπληρώσει την ανθρώπινη αδυναμία με τη δική Του παντοδυναμία, ξαναδίνοντας στο πλάσμα Του τον άνθρωπο τη δυνατότητα να ξαναπάρει τη σωστή του θέση μέσα στην όμορφη πλάση του Θεού και να λάβει την υιοθεσία Του. Γι’ αυτό και ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, αλλά το τέλος της θρησκείας, ο ισχυρός κυματοθραύστης όπου στρίφτηκαν όλα τα θρησκευτικά ατελή και καταστροφικά σχήματα του κόσμου! 

Συμφωνούμε μαζί του ότι οι θρησκείες του κόσμου έχουν αρνητικά έως καταστροφικά αποτελέσματα για τα ανθρώπινα πρόσωπα και την κοινωνία, αλλά διαφωνούμε κάθετα μαζί του ότι το ίδιο συμβαίνει με τον Χριστιανισμό, στη γνήσια και ανόθευτη μορφή του, την Ορθοδοξία μας. Για τις ομάδες – αιρέσεις που βρίσκονται έξω από την Ορθοδοξία μας, δεν ασχολούμαστε, πολλώ δε μάλλον δεν απολογούμαστε γι’ αυτές, διότι είναι ξένες με την Εκκλησία του Χριστού!

Γράφει ακόμα πως: «να ενσωματώσουμε τον Χριστιανισμό στη συνείδησή μας, έστω κοινωνιολογικά, και ύστερα ας τον αποβάλει η συνείδηση. Ναι, αλλά δεν είναι τόσο ηλίθιος αυτός (ο Χριστιανισμός) ώστε να αρκεστεί στη συνείδηση, εισδύει, εισβάλλει παντού: στα κύτταρα, στο αίμα, στα νεύρα, στα κόπρανα, παντού». 

Μέσα στο μηδενιστικό του παραλήρημα δε μπορεί να αποφύγει και να αποκρύψει τη μεγάλη αλήθεια ότι ο Χριστιανισμός, δεν είναι αυτό που θέλουν να είναι, οι αρνητές και οι εχθροί του: μια θρησκεία σαν τις άλλες, μια μορφή ικανοποίησης «του θρησκευτικού συναισθήματος», ή το χειρότερο: «το όπιο των λαών να τους αποκοιμίζουν οι εκμεταλλευτές τους». Ομολογεί ότι ο Χριστιανισμός διαποτίζει ολόκληρο το είναι του ανθρώπου. Δεν είναι όμως σε θέση, ή δε θέλει να ομολογήσει, ότι ο Χριστιανισμός διαποτίζει ολόκληρη την ανθρώπινη οντολογία και ζωή, στην οποία μεταγγίζει τη Θεία Χάρη και μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε θεοειδή ύπαρξη. 

 Ομολογεί ο κ. Σταματόπουλος, σε ένα ξέσπασμα ειλικρινείας του ότι δεν είναι εύκολο να ξεμπερδέψει ο κόσμος με αυτόν. Δεν είναι ο μόνος που το ομολογεί, αλλά και η ίδια η δισχιλιόχρονη ιστορική του πορεία, η οποία είναι μια διαρκής και τιτάνια μάχη κατά των δυνάμεων του κόσμου, οι οποίες μοχθούν να καταργήσουν την Εκκλησία του Χριστού, χωρίς αποτέλεσμα!

Καλούμε τον κ. Γ. Σταματόπουλο και όλους όσους έχουν τις ίδιες ιδέες και παρορμήσεις με εκείνον να είναι πιο μελετημένοι όταν επιχειρούν να «τσουβαλιάσουν» την Εκκλησία του Χριστού (και όχι τα αιρετικά Της κακέκτυπα), με τις θρησκείες του κόσμου. Οι κατ’ εξοχήν πολέμιοί τους δεν είναι εκείνοι, αλλά εμείς οι Χριστιανοί, διότι γνωρίζουμε κάλλιστα πως, όχι μόνον συσσωρεύουν κακά στην ανθρωπότητα με τις ολέθριες διδασκαλίες και πρακτικές τους, αλλά επιβουλεύονται και τη μοναδικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας, η οποία είναι για μας θεμελιώδης πίστη και αρχή. Όταν ψάχνουν για τις γενεσιουργές αιτίες της κοινωνικής κακοδαιμονίας, ας τις αναζητούν εκεί που πραγματικά βρίσκονται και όχι εκεί που νομίζουν ότι βρίσκονται!

Εκ του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών
Ο υπεύθυνος
Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος

Ο Γραμματέας
Κ. Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος