Ναπολέων Λιναρδάτος
Οι πολιτικοί ανησυχούν για τον κατώτατο μισθό και κάθε λογικός άνθρωπος πρέπει να….
αναρωτιέται πόσο υποκριτές και/ή ανόητοι είναι.
Μόνο στην Αττική υπάρχουν 700.000 που εργάζονται αλλά δεν έχουν πληρωθεί εδώ και μήνες. Σε αυτή την περίπτωση ο κατώτερος μισθός είναι 0. Το ίδιο ισχύει και για τους 1.500.000 ανέργους όπου και γι’ αυτούς ο κατώτερος μισθός είναι 0.
Οι υποκριτές πολικοί δεν λένε στους πολίτες πόσο από το κόστος του εργοδότη ανά εργαζόμενο πάει για εισφορές και φόρους ώστε αυτοί να μπορούν να δίνουν πρόωρες συντάξεις στα 50, να συνεχίζουν τους διορισμούς για πολιτικό όφελος και γενικά για να συντηρείται ένα δημόσιο απίστευτης σπατάλης και διαφθοράς.
Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι υπάλληλος «στη υγειονομική περιφέρεια (Δ.Υ.ΠΕ.) Πειραιά που είχε αποσπαστεί σε γραφείο βουλευτή επρόκειτο να λάβει ποσό 2.676,35 ευρώ για υπερωρίες από την παλαιά του υπηρεσία στην οποία δεν εμφανίζονταν.» Αυτά και πολλά άλλα ευτράπελα πληρώνονται από φόρους και εισφορές. Και όταν αυξάνονται οι φόροι και οι εισφορές αυτό έχει ως άμεσο αποτέλεσμα να μειώνεται η απασχόληση και η δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας που δημιουργεί τον πλούτο της χώρας.
Αν πραγματικά οι πολιτικοί ήθελαν να αυξήσουν το εισόδημα τον εργαζόμενων στο ιδιωτικό τομέα θα μείωναν δραστικά τους φόρους και τις εισφορές εις βάρος της εργασίας. Θα μείωναν επίσης τους φόρους, την γραφειοκρατία και τη διαφθορά για τις επιχειρήσεις ώστε να γίνουν επενδύσεις και να αυξηθεί η απασχόληση στις ήδη υπάρχουσες. Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν ότι πρέπει να μειώσουν και να νοικοκυρέψουν το δημόσιο, πράγμα που είναι το ύψιστο ανάθεμα για την πολιτική τάξη της χώρας.
Κάθε χρόνο το εκπαιδευτικό σύστημα σε όλες του τις βαθμίδες παράγει χιλιάδες ανειδίκευτους εργάτες που είναι καταδικασμένοι, όχι μόνο τώρα στην κρίση αλλά και για το υπόλοιπο της ζωής τους, σε ένα χαμηλό εισόδημα στα όρια της φτώχειας. Αν οι πολιτικοί πραγματικά ενδιαφέρονταν οι νέοι να έχουν δουλειά που πληρώνει καλά, θα εισήγαγαν στην εκπαίδευση την ουσιαστική αξιολόγηση και την γονική επιλογή. Αλλά αυτό που πραγματικά ενδιαφέρει τους πολιτικούς είναι να τα έχουν καλά με τις συντεχνίες της κρατικής εκπαίδευσης – εξάλλου τα δικά τους παιδιά πηγαίνουν σε ιδιωτικά σχολεία και μετά στο εξωτερικό για ανώτερες σπουδές.
Το εισόδημα των νέων και άλλων εργαζόμενων θα παραμένει χαμηλό γιατί απλούστατα η πολιτική τάξη είναι εθισμένη στο μεγάλο και σπάταλο κράτος, και το μεγάλο και σπάταλο κράτος σημαίνει μηδενικοί ή χαμηλοί μισθοί για όσους δεν απολαμβάνουν τα προνόμια του κρατικοδίαιτου συστήματος. Τα συνθήματα και οι κραυγές για τον κατώτατο μισθό ακούγονται καλά και φιλολαϊκά αλλά ουσιαστικά το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η απόκρυψη ενός βάρβαρου πολιτικού συστήματος που καταδικάζει στην φτώχεια πολλές γενιές Ελλήνων.