Η Πραγματικότητα Του Θύλακα Των Κοκκίνων…

του Αλέκου Μιχαηλίδη

Στις 8 Αυγούστου οι κάτοικοι του Πύργου για ακόμα μια φορά, με εκδήλωσή τους, απαίτησαν το άνοιγμα διόδου μέσω του τουρκικού θύλακα των Κοκκίνων για να διευκολυνθούν οι μετακινήσεις τους…
Την ίδια μέρα, 2000 Τουρκοκύπριοι παρέα με τον Μουσταφά Ακιντζί επισκέπτονταν τα Κόκκινα, μέσω του οδοφράγματος του Λιμνίτη, για να συμμετάσχουν στους εορτασμούς των σφαγών του 1964 στην Αγία Τηλλυρία.

Ομολογούμε ότι δυσκολευόμαστε να γράψουμε αυτές τις γραμμές. Είναι τόσο σουρεαλιστικό αυτό που ζούμε, που δεν γνωρίζουμε από που να πιαστούμε. Τέλος πάντων. Οι κάτοικοι του Πύργου ζητούν δίοδο από τα Κόκκινα, αλλά χωρίς να αποχωρήσει ο τουρκικός στρατός που βρίσκεται στον θύλακα; Γιατί; Ποιος ο λόγος να συντηρείται ο κατοχικός στρατός, τη στιγμή που ΟΛΟΙ θέλουμε λύση, ειδικά αυτή την περίοδο; Περίεργα πράγματα.

Να σημειώσουμε, εν τω μεταξύ, ότι τα Κόκκινα τροφοδοτούνται, μετά το άνοιγμα του Λιμνίτη, από τη ξηρά, μέσω Πύργου. Τρόφιμα, υλικά, όπλα, σφαίρες, συνηθισμένα αντικείμενα, περνούν μέσω Πύργου και καταλήγουν στις στρατιωτικές μονάδες των Κοκκίνων, που από το 1964 μέχρι το 2008 αναγκάζονταν να εφοδιάζονται μέσω θαλάσσης.

Είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό το γεγονός γιατί η πολιτική μας ηγεσία δεν λέει κουβέντα για τον θύλακα των Κοκκίνων, όταν είναι έτοιμη να αποστρατικοποιήσει τη Λεύκα και τη Δερύνεια για να ωθήσει την κατάσταση προς τη λύση. Κι είναι και ακατανόητο το γιατί δεν απαιτούν οι Πυργώτες την αποστρατικοποίηση των Κοκκίνων. Γιατί είμαστε έτοιμοι να ζητήσουμε δίοδο, για να περνάμε δίπλα από πάνοπλους φαντάρους και φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια; Γιατί συνεχίζουμε να λειτουργούμε σαν θύτες της εισβολής και της κατοχής;

Είναι όντως περίεργα τα πράγματα. Κάποιοι, σε αυτόν τον τόπο, θυμίζουν στρουθοκάμηλους, ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση. Τα περιβόητα ΜΟΕ (οδοφράγματα, θέατρα, καφέδες, ζιβανίες) δίνουν και παίρνουν αλλά μια καταραμένη και λογική απαίτηση, το κλείσιμο του θύλακα των Κοκκίνων, δεν πλανιέται καν στην ατμόσφαιρα. Προτιμούν οι ηγεσίες μας να θάβουν τις πραγματικότητες γιατί περνούν καλά, αιωρούμενοι στο μομέντουμ και στο κλίμα της επανένωσης, σαν μεθυσμένοι έφηβοι σε πάρτυ διαρκείας, μακριά από την κατοχή, λογικά στη Λεμεσό.

Υ.Γ. Στις 8 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 51 χρόνια από τους βομβαρδισμούς στην περιοχή της Τηλλυρίας (από τον Ξερό ως τον Πύργο), όπου περισσότεροι από 50 Ελληνοκύπριοι βρήκαν τραγικό θάνατο από τις βόμβες ναπάλμ της τουρκικής αεροπορίας. 51 χρόνια μετά κάποιοι μιλούν για οδυνηρούς συμβιβασμούς. Στα παιδιά τους δεν χρειάζεται να πουν την ιστορία (ούτως ή άλλως θα την παραχαράξουν). Ας τους πουν όμως, με ποιους θα χτίσουν το μέλλον τους. Με τον κ. Ακιντζί που γιορτάζει τους βομβαρδισμούς, με την ίδια την Τουρκία και τις βόμβες ναπάλμ, με τους 2000 Τουρκοκύπριους που χειροκροτούν τις ομιλίες που επικροτούν τις σφαγές; Συμπληρώθηκαν 51 χρόνια. Κι εμείς, παρακαλάμε για διόδους μέσω θυλάκων, λες κι είχαμε εμείς ναπάλμ και βομβαρδίζαμε αμάχους το 1964.

galatikohorio.com