Είδε τη ζωή και τα όνειρά της να «καταπλακώνονται», από τον σεισμό του 2008, κάτω από τα συντρίμμια του σπιτιού της, στη Νέα Μανωλάδα.
Με δύο ηλικιωμένους ωστόσο γονείς που αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα υγείας και με έναν γιο που πάσχει από…
βαριά νοητική στέρηση, η κα. Αγγελική Α. Νικολακοπούλου δεν έχασε την ελπίδα της. Συγκεντρώνοντας τα τελευταία αποθέματα του κουράγιου της ρίχτηκε στη «μάχη» να ξαναφτιάξει τη ζωή της οικογένειάς της. Όλες οι προσπάθειές της ωστόσο, έπεσαν στο κενό.
Πέντε και πλέον χρόνια μετά, η καθημερινότητα της οικογένειας είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη. Μέσα σε αυτή την πενταετία, η κα. Νικολακοπούλου έχασε τη μητέρα της και τα προβλήματα υγείας του 81χρονου πατέρα της επιδεινώθηκαν. Μια πενταετία τώρα, η οικογένεια ζει σε ένα μικρό λυόμενο, το οποίο «έντυσε» με νάιλον προκειμένου να προστατευτούν από το κρύο του χειμώνα… Το μοναδικό όνειρο της οικογένειας; Να ξαναδούν το σπίτι τους χτισμένο!
«Από τον σεισμό του 2008 μέχρι σήμερα παραμένουμε χωρίς σπίτι, όταν όλοι οι υπόλοιποι κατάφεραν να τα ξαναφτιάξουν» είπε στην εφ. «Πατρίς» η κα. Αγγελική Νικολακοπούλου και συνέχισε: «Αμέσως μετά το σεισμό ξεκινήσαμε και εμείς τις διαδικασίες στον ΤΑΣ του Πύργου προκειμένου να ξαναχτίσουμε το σπίτι μας. Είχαμε ένα μικρό πρόβλημα στο περιουσιακό καθεστώς του οικοπέδου που βρισκόταν το σπίτι, αλλά το λύσαμε δικαστικά μετά από περίπου ενάμιση χρόνο. Από εκεί πλέον δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Από τότε όμως μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα».
«Έχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας»
Συνεχίζοντας η κα. Νικολακοπούλου είπε: «Έχω έναν πατέρα 81 ετών με σοβαρά προβλήματα υγείας, με ποσοστό αναπηρίας 67% που τώρα ανέβηκε στο 80% εξαιτίας της επιδείνωσης που παρουσιάζει η υγεία του, που χρειάζεται οξυγόνο και τέσσερις φορείς την ημέρα νεφελοποιητή και που όλα αυτά τα πληρώσαμε γιατί το ΙΚΑ δεν τα δικαιολογούσε. Έχω ένα παιδί που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας αλλά το κυριότερο, βαριά νοητική στέρηση. Περιμένουμε τώρα πέντε χρόνια, δώσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε, έχουμε δανειστεί, έχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας για να φτιάξουμε αυτή την κατασκευή από τον τσίγκο και τα νάιλον για να προστατευτούμε όσο μπορούμε από το κρύο του χειμώνα και τις ζέστες του καλοκαιριού».
«Φταίει το σύστημα»
Τέλος, απευθυνόμενη προς πάθε αρμόδια υπηρεσία και αρχή η κα. Αγγελική Νικολακοπούλου είπε: «Πήγα πολλές φορές στο ΤΑΣ του Πύργου για να βρω μηχανικούς. Δεν λέω ότι φταίνε αυτοί, φταίει το σύστημα, οι πιο ψηλά και ελπίζω να φτάσει μέχρι εκεί η φωνή μου. Το σπίτι μου θα έπρεπε ήδη να έχει χτιστεί. Δεν ζητάμε καμία βίλα, καμία μεζονέτα σαν αυτές που ακούμε κάθε μέρα στις ειδήσεις, αλλά ένα απλό σπιτάκι για να βάλω μέσα τον ανάπηρο πατέρα μου και τον γιό μου. Το δάνειο είχε εγκριθεί, γιατί δεν χτίστηκε το σπίτι μου; Όλοι οι άλλοι τα έφτιαξαν. Μου είπε κάποια στιγμή, εκεί που έψαχνα, ένας αρχιτέκτονας ότι φταίει που είμαι φτωχή και τίμια και δεν έχω «μπάρμπα στην Κορώνη». Πράγματι αυτό είναι αλήθεια, εάν ήμουν από τη Μεσσηνία ή είχα τον πρωθυπουργό συγγενή τότε δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Τώρα ο πρωθυπουργός τάζει στους σεισμόπληκτους της Κεφαλονιάς άμεση αποκατάσταση όταν εγώ, από το 2008, δεν έχω αποκατασταθεί ακόμα. Και πιστέψτε με, καταλαβαίνω αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο από τον οποιονδήποτε άλλο γιατί βρίσκομαι στη θέση τους. Δεν αντέχω άλλο, η ψυχική μου υγεία σιγά – σιγά καταρρέει. Μέσα στο λυόμενο έχασα τη μητέρα μου. Είμαι κατηγορηματική για το σύστημα της χώρας μας. Τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες τις έχουν τελείως γραμμένες στα παπούτσια τους».
patrisnews.com