Ανοχή – Η τελευταία αρετή μιας θνήσκουσας κοινωνίας

Ανέχουμε κάποιο γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, θα πρέπει να συνυπάρξω μαζί του. Ακόμη και μέσα στην σχέση ενός ζευγαριού, η ανοχή και η ανεκτικότητα μπορεί να οικοδομήσει με την πάροδο του χρόνου μια αληθινή αγάπη και μια ευτυχισμένη ζωή. Ανέχουμε κάποιο γιατί τον αγαπώ, γιατί πιστεύω στην αξία του, ανέχουμε κάποιο ακόμη και όταν κάποια ακούσια λάθη του μπορεί να με βλάψουν, ανέχουμε κάποιο γιατί κρίνω ότι τα λάθη και οι αδυναμίες του είναι πολύ λιγότερα από τις αρετές του.

Η αρνητική όψη της ανοχής είναι όταν ανέχουμε κάποιο ο οποίος ενσυνήδειτα, ανέντιμα, αθέμητα, υστερόβουλα και κατ’ επανάληψη προσπαθεί να κάνει κακό σε μένα και στο τόπο μου για να προωθείσει τα δικά του προσωπικά συμφέροντα. Σ’ αυτή την περίπτωση η ανοχή δεν αποτελεί αρετή αλλά κατάρα, αποτελεί ενθάρρυνση της επιβολής του κακού επί του καλού, επιβολής του ατομικού κακού επί του συλλογικού καλού.

Σε ότι αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, την κυπριακή και ελλαδική κοινωνία, σε σύγκριση πάντα με άλλες κοινωνίες, θα έλεγα ότι την χαρακτηρίζει η γνήσια ανθρωπιά, η ανοχή, η αγάπη και η αλληλεγγύη του ενός απέναντι στον άλλο. Από την άλλη όμως τις κοινωνίες αυτές, τουλάχιστο τις τελευταίες δεκαετίες, τις χαρακτηρίζει επίσης και μια αδικαιολόγητη ανοχή σε όσους ενσυνείδητα καταστρέφουν την πατρίδα τους. Η ανοχή του πολίτη απέναντι στην πολιτική του ηγεσία και στο ευρύτερο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, που αποδεδειγμένα και κατ’ επανάληψη έχει προκαλέσει τόσα δεινά στο ελληνισμό. σίγουρα δεν αποτελεί αρετή αλλά κατάρα και συνενοχή.

Για περίπου 12 χρόνια, με άρθρα μου μέσα από το διαδύκτιο, που απευθύνω σε δεκάδες χιλιάδες λήπτες, προσπαθώ να αναδείξω την αρνητική πτυχή της ανοχής που επιδυκνύουμε σαν κοινωνίες απέναντι στο αμαρτωλό κομματικό και οικονομικό κατεστημένο. Με μεγάλο προσωπικό κόστος προσπαθώ να αφυπνήσω τον μέσο πολίτη και να τον βάλω μπροστά στις ευθυνες του απέναντι στην πατρίδα του. 

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την φιλοπατρία του έλληνα. Το παράδοξο και οξύμωρο είναι ότι, ενώ ο έλληνας αγαπά πολύ την πατρίδα του, στην πράξη δεν κάνει απολύτως τίποτα για να την προστατεύσει από τους μεγαλύτερους εχθρούς της, του που δεν είναι άλλοι από την αμαρτωλή κομματοκρατία και τα κοπρόσκυλα που την συναποτελούν.

Το τελευταίο διάστημα, λόγω κυρίως της άθλιας οικονομικής κατάστασης που βρίσκεται ο ελληνισμός γενικότερα, σε κάθε άρθρο μου που γράφω και αποστέλλω μέσω διαδυκτίου, παίρνω πάρα πολλά θετικά σχόλια. Κύριο χαρακτηριστικό των σχολείων αυτών είναι η ανάγκη και η επιθυμία των πολιτών να απαλλαγούμε από την αμαρτωλή κομματοκρατία. Με παροτρύνουν δε να προτείνω τρόπους να μετουσιώσω σε πράξη τα όσα για χρόνια υποδεικνύω.

Μερικές από τις εισηγήσεις που παίρνω είναι η δημιουργία κάποιας κίνησης πολιτών που θα έχει σαν στόχο τον παραμερισμό και την αποδυνάμωση του υπάρχοντος κομματικού κατεστημένου. Πιο συγκεκριμένα γίνονται εισηγήσεις για αλλαγή του εκλογικού νόμου και την εισαγωγή, έστω και ποσοστιαία, της οριζόντιας ψηφοφορία στις βουλευτικές εκλογές. 

Μεγάλη ευαισθησία επίσης επιδεικνύεται για πλήρη διαφάνεια της χρηματοδότησης των κομμάτων. Τα κόμματα δυστυχώς έχουν γίνει πανίσχυρα οικονομικά, γιατί μεταξύ των χρηματοδοτών τους είναι ο υπόκοσμος και ξένοι οργανισμοί. Είναι δύσκολο να πολεμήσεις μόνο με την πέννα σου ένα οικονομικά πανίσχυρο κατεστημένο, δεν είναι όμως ακατόρθοτο όταν υπάρχουν πολίτες αποφασισμένοι να προστατεύσουν την πατρίδα και την οικογένεια τους με κάθε μέσο.

Θα παρακαλούσα τους λήπτες των άρθρων μου να μου κάνουν κάποιες πρόσθετες εισηγήσεις σχετικά με τον τρόπο θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από το άθλιο κομματικό κατεστημένο. Αφού ταξινομήσω αυτές τις εισηγήσεις θα σας τις κοινοποιήσω και θα προσπαθήσω να γίνει κάποια συνάθροιση, από πολίτες και κινήσεις πολιτών, που δεν έχουν καμιά σχέση με το κομματικό κατεστημένο για μια ευρύτερη συζήτηση και προβληματισμό

Θα πρέπει να τονίσω ότι μπορεί να μην διαθέτω τα οικονομικά μέσα και τον χρόνο να κάνω ακόμη περισσότερα πράγματα για την πατρίδα μου, έχω όμως την διάθεση να κάνω πολύ περισσότερα, δεδομένου ότι θα έχω την δική σας ανταπόκριση. Η προσωπική αγανάκτηση του κάθε ενός από εμάς για τα κακώς έχοντα, ας μεταφραστεί σε ελεγχόμενη οργή, σε οργάνωση όλων των συνειδητοποιημένων πολιτών αυτού του τόπου. 

Μόνον έτσι θα αποκτήσουν νόημα και ουσία αυτά που προτείνω για τόσα χρόνια. Δεν θα ενεργήσουμε σαν όχλος θα παραμείνουμε ψύχραιμοι και θα ενεργούμε μεθοδικά, όπως ο Οδησσέας όταν επέστρεψε στην Ιθάκη του. ‘’Η δουλειά των φιλοσόφων είναι να καθοδηγούν και να δείχνουν το φώς έξω από τη σπηλιά, κάποιοι θα ξυπνήσουν σύντομα, κάποιοι πολύ αργά, όπως τα φρούτα που δεν ωριμάζουν με μιας πάνω στο δέντρο….Ουκ εν τω πολλώ το ευ’’.

Ενδεχομένως κάποιοι από το καμματικό κατεστημένο να επιστρατεύουν κάποια κομματόσυλλα για να υποσκάψουν αυτό που προτείνω και να με παραουσιάσουν σαν κάποιο που εκμεταλλέυεται την εξαθλίωση των πολιτών για προσωπική του προβολή και προώθωση πολιτικών του φιλοδοξιών. Ουδέν αναληθέστερο. Είπα και επαναλαμβάνω ότι δεν έχω τέτοιες φιλοδοξίες, επιθυμώ να παραμείνω ένας απλός και σεμνός στρατιώτης αυτής της προσπάθειας και θα δουλέψω για να προωθηθούν τίμιοι και άξιοι άνθρωποι που θα μπορέσουν να βγάλουν αυτό τον τόπο από τα τραγικά αδιέξοδα που τον έχει οδηγήσει το ελεεινό κομματικό κατεστημένο.

Όμηρος Αλεξάνδρου

http://omirosalexandrou.blogspot.com.