ΜΕ.Κ.Ε.Α ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Η μη ρήξη με την ΕΕ σημαίνει εθνικήκαταστροφή και εθελοδουλεία

Άμεση έξοδος από την ΕΕ και οικονομική αυτοδυναμία για την εθνική κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση…

Το συστηματικό και έντεχνα προετοιμασμένο μακρόπνοο σχέδιο των ξένων ελίτ (Υπερεθνική Ελίτ και η Ευρωπαϊκή συνιστώσα της), σε αγαστή σύμπνοια με τη ντόπια ελίτ, για τη Μεξικανοποίηση της χώρας και την πλήρη υποταγή του Ελληνικού λαού που τόλμησε ν’ αντισταθεί στα σχέδια της ―όπως φάνηκε ήδη με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία― σήμερα ολοκληρώνεται.
Η γενική επίθεση εκδηλώθηκε ήδη από την αρχή της δεκαετίας, όταν εξαπατήθηκε ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ που ήδη από τη δεκαετία του ‘80 είχε δείξει τι πραγματικό ρόλο έπαιζε, όταν «ξέχασε» τις δεσμεύσεις του ιδρυτού του να βγάλει την Ελλάδα από την ΕΕ και ΝΑΤΟ ― «το ίδιο συνδικάτο». Το 2009 εξέλεξε, με άλλη παραπλάνηση αυτή τη φορά («λεφτά υπάρχουν») το ΠΑΣΟΚ με τον ύποπτο Γιωργάκη, που φρόντισε να βάλει την Ελλάδα στο ληστρικό ΔΝΤ και να εφαρμόσουν τις πιο ληστρικές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί ποτέ σε Ευρωπαϊκή χώρα για την απομύζηση ―όχι βέβαια των ελίτ και των βολεμένων που σήμερα ουρλιάζουν να μη φύγουμε από την ΕΕ― αλλά των λαϊκών στρωμάτων. Στόχος: η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στην ΝΔΤ της νεοφιλεύθερης παγκοσμιοποίησης και η ολοκληρωτική πολιτική υποταγή του Ελληνικού λαού στα κελεύσματα της Υπερεθνικής ελίτ.
Στη συνέχεια, όταν τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) εφθάρησαν ανεπανόρθωτα, έβαλαν σε εφαρμογή μεγαλεπήβολο σχέδιο για την κατάπνιξη κάθε αντιστασιακής φωνής που απαιτούσε άμεση έξοδο από ΕΕ, ΝΑΤΟ και τη ΝΔΤ γενικότερα, είτε προερχόταν από τον πατριωτικό χώρο γενικά (όπως συμβαίνει σήμερα σε όλη την Ευρώπη) είτε από την Αριστερά. Όσον αφορά την Αριστερά ειδικότερα, οι ελίτ ήξεραν ότι η αντισυστημική και συνεπής αντι-ΕΕ Αριστερά του ΚΚΕ δεν επρόκειτο να ηγηθεί ενός νέου ΕΑΜ, που σήμερα ήταν η μόνη λύση για να βγούμε από την καταστροφή, αλλά αντίθετα θα συνέχιζαν να παλεύουν για «σοσιαλισμό τώρα» ―θέση που αν είχε υιοθετηθεί από το ΕΑΜ η Ελλάδα δεν θα είχε απελευθερωθεί ποτέ από τον ίδιο τον λαό της, αλλά θα περίμενε τους δυτικούς συμμάχους μας να απελευθερωθεί, οι οποίοι βέβαια θα επέβαλαν ακόμη ευκολότερα τα σχέδια τους για τη μεταπολεμικη Ελλαδα, τα οποία τελικά επέβαλαν, όχι χωρίς ευθύνη του ΚΚΕ. Όμως ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας μπορεί να είναι νικηφόρος μόνο όταν κάθε πατριώτης, αριστερός, δεξιός, κομμουνιστής ή χριστιανός παλέψει για την εθνική απελευθέρωση, σαν πρώτο βήμα για τη κοινωνική απελευθέρωση.
Σήμερα μόνο οι βολεμένοι, οι εγκληματικά απληροφόρητοι, ή οι βαλτοί δεν καταλαβαίνουν ότι η Ελλάδα έχει χάσει κάθε εθνική κυριαρχία αφου δεν ελέγχει την οικονομία της ούτε καν το νόμισμα της, όπως αποδείχθηκε περίτρανα μετά το 2010 και ιδιαίτερα μετά την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έθεσε ποτέ θέμα εθνικής κυριαρχίας, αλλά απλά έβαζε διάφορες δήθεν «κόκκινες γραμμές» για τη προστασία εισοδημάτων, συντάξεων κ.λπ. που ΗΞΕΡΕ ότι μέσα στην ΕΕ, χωρίς εθνική κυριαρχία, δεν είχε καμιά δυνατότητα να τις επιβάλλει, με βάση ψευτο-επιχειρήματα δήθεν «μαρξιστών» και «αριστερών» οικονομολόγων και τυχοδιωκτών πολιτικάντηδων ότι αρκούσε να «τρομάξουμε» τις ελίτ με τη πιθανότητα να βγούμε από το Ευρώ για να δεχτούν κατάργηση της λιτότητας. Εντούτοις, η λιτότητα είναι βασικό σύμπτωμα της νεοφιλεύθερης παγκοσμιοποίησης και όχι απλά μια «κακή πολιτική» των ελίτ, όπως διακηρύσσουν άσχετοι με τη σημασία της παγκοσμιοποίησης, αλλά και κάποιοι που συνειδητά παραπλανούν. Γι’αυτό και κάθε χώρα ενσωματωμένη στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς εφαρμόζει, σε διάφορους βαθμούς, πολιτικές συμπίεσης του κόστους παραγωγής (εργατικό κόστος, φόροι επιχειρήσεων, κ.λπ.).
Έτσι αύριο ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει την έγκριση του για την ουσιαστική συνέχιση των μνηνομιακών πολιτικών, αφού εγκατέλειψε στη πραγματικότητα όλες τις «κόκκινες γραμμές του» εκτός από δύο: ένα δήθεν αναπτυξιακό πακέτο, μαζί με μια υπόσχεση για ελάφρυνση του Χρέους. Όμως οι δύο αυτές κόκκινες γραμμές είναι απάτη αφού το μεν αναπτυξιακό πακέτο σημαίνει περισσότερο ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου μέσω ιδιωτικοποιήσεων στις ξένες ελίτ, ενώ η ελάφρυνση του Χρέους απλά θα σημαίνει την διαιώνιση του (και επομένως και της εξάρτησης του Ελληνικού λαού), με αντάλλαγμα χαμηλότερους τόκους μετά από κάποιο «κούρεμα» στο μέλλον, τη στιγμή που η μόνη βέβαια πραγματική λύση θα ήταν η μη αναγνώριση από εμάς του Χρέους αφού βέβαια ήταν οι ελίτ που έκαναν (και κυρίως οφελούνταν από) τα δάνεια και όχι τα λαϊκά στρώματα που είδαν τη παραγωγή μας να συρρικνώνεται και τις δουλειές τους να χάνονται, ενώ οι κυβερνήσεις συνέχιζαν τα δάνεια για να συγκαλύψουν τη συντελούμενη οικονομική καταστροφή.
Είναι δηλαδή ακριβώς η ένταξη μας στην ΕΕ (δηλαδή η εσωμάτωση μας στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς που μας επέβαλε το άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών) που είναι η αιτία της οικονομικής μας καταστροφής και όχι το Χρέος (όπως παραπλανητικά διέδιδαν πολλοί στην «Αριστερά» μας), το οποίο όμως είναι απλά το σύμπτωμα της. Ήταν η ένταξη μας στη ΕΕ που κατέστρεψε την αγροτική μας παραγωγή και τη σχετική αυτοδυναμία που είχαμε σε αγροτικά προϊόντα. Και ήταν η ίδια ένταξη που κατέστρεψε και την στοιχειώδη βιομηχανική παραγωγή (χαλυβουργεία, ναυπηγεία, κ.λπ.) ενώ τώρα θα ξεπουληθούν και τα λιμάνια, αεροδρόμια, συγκοινωνίες, επικοινωνίες, κ.λπ. και εμείς θα περιοριστούμε βασικά στον ρόλο των γκαρσονιών της Ευρώπης, όπως ήταν πάντα το σχέδιο των ελίτ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως φρόντισε ώστε οι εκλογές του Γενάρη 2015 να αποκλείσουν με κάθε τρόπο το θέμα της ένταξης μας στην ΕΕ και γι’αυτό μιλούσε απλά για κάποια συμπτώματα της καταστροφής (μνημονιακές πολιτικές λιτότητας κ.λπ.) που υποτίθεται θα καταργούσε ερχόμενος στην εξουσία, πράγμα που όπως καταγγείλαμε από την αρχή της κρίσης ήταν μια σαφής ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ, χειρότερη από αυτή του Αντρέα Παπανδρέου το 1981, ή του γιου του, Γιωργάκη, το 2010. Έτσι αυτοδεσμεύτηκε μόνο για την κατάργηση των πολιτικών αυτών, με συνέπεια σήμερα να μπορούν να βγαίνουν όλα τα πολιτειακά όργανα, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον …Αρχιεπίσκοπο να διακηρύσσουν ότι δεν υπάρχει καμιά εντολή για ρήξη και ότι επομένως η παραμονή μας στην ΕΕ είναι πατριωτικό καθήκον, ενώ κάποιοι Ευρωφασίστες πολιτικάντηδες δεν διστάζουν ν’ απειλούν και με Γουδί όποιον μιλά για ρήξη, σε μια θρασύτατη αντιστροφή ρόλων! Και φυσικά μόνο στην Ουκρανία και ίσως την Ουγκάντα μπορούν τα πολιτειακά όργανα να επεμβαίνουν έτσι ωμά σε κρίσιμα και σαφώς πολιτικά θέματα. Ακολουθούμενοι βέβαια από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, ακόμη και την ακραιφνή «σοσιαλίστρια» διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, χωρίς να διανοείται καν ο ΣΥΡΙΖΑ να τους απολύσει πάραυτα και να τους στειλει να υπηρετήσουν τα αφεντικά τους στις Βρυξέλλες!
Το πόσο «πατριωτικό καθήκον» όμως είναι η παραμονή μας στην ΕΕ (την οποία στηρίζουν ακόμη και «εθνικιστές-μαϊμούδες» που τους βραβεύει ακόμη και η …Ακαδημία!), δήθεν για να σωθούμε από την Τουρκία, φάνηκε καθαρά από τη τύχη της Κύπρου. Είμασταν βέβαια μέσα στο ΝΑΤΟ το 1974 όταν έγινε η Τουρκική εισβολή και δεν κουνήθηκε κανένας από τους «συμμάχους» μας (που σήμερα είναι και όλοι «εταίροι» μας) να σταματήσουν την εισβολή. Και όχι μόνο. Ενώ αρκούσε μια δήλωση τους ότι τα σύνορα της ΕΕ είναι απαραβίαστα για να σταματήσει κάθε Τουρκική ή άλλη απειλή, όλα αυτά τα χρόνια οι «εταίροι» μάς «βοηθούσαν» να διατηρούμε αμυντικές δαπάνες που κανένας άλλος μικρός λαός δεν μπορεί ν’ αντέξει. Όλα αυτά βέβαια με το αζημίωτο, αφού όπως αποκάλυψαν πρόσφατα ακόμη και οι συντηρητικοί Ταιμς του Λονδίνου με αυτό τον τρόπο η κραταιά Γερμανία καλύπτει το 1/5 των εξαγωγών της σε πολεμικούς εξοπλισμούς, ενώ μετά μας κατηγορούσε από πάνω ότι έχουμε μεγάλο έλλειμμα στο Ισοζύγιο Πληρωμών!
Όμως η έξοδος από την ΕΕ θα μας έδινε τη δυνατότητα να ασκήσουμε μια πραγματικά εθνική πολιτική, εγκαταλείποντας τους «συμμάχους» μας στο ΝΑΤΟ και αναπτύσσοντας πραγματικές συμμαχικές σχέσεις με τους λαούς που παλεύουν σήμερα για τη δική τους εθνική ανεξαρτησία, όπως ο Ρωσικός. Φυσικά η Ρωσική ηγεσία δεν αποτελείται από κρετίνους για να μας δώσει βοήθεια όταν εμείς δεν διανοούμαστε να φύγουμε από την ΕΕ, (όπως ξεκαθάρισε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Μόσχα), αφού αυτό θα ισοδυναμούσε με έμμεση από μέρους τους ενίσχυση της ΕΕ και της Υ/Ε που ήδη βρίσκεται σε ψυχρό ή ημι-θερμό πόλεμο με τη Ρωσία. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε («κατά λάθος»;) ν’ απογοητεύσει τον λαό ακόμη και για τη δυνατότητα αλλαγής των γεωπολιτικών μας σχέσων που είναι όμως απαραίτητη προυπόθεση για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε στον λυσσασμένο πόλεμο που θα μας κήρυσσε η Υ/Ε αν τολμούσαμε να προχωρήσουμε σε ρήξη.
Σήμερα, με την ψευτο-εντολή που υφάρπαξε ο ΣΥΡΙΖΑ για αγώνα κατάργησης των πολιτικών λιτότητας …μέσα στην ΕΕ, και με τη βοήθεια πληρωμένων (ισως και από την ίδια την ΕΕ) και στημένων ψευτο-δημοσκοπήσεων που εμφανίζουν τον λαό σαν ένα λαό ηλιθίων μαζοχιστών, ο οποίος όταν έχει υποστεί στο πετσί του τι σημαίνει ΕΕ με χιλιάδες ν’ αυτοκτονούν από την απελπισία, να θέλει με συντριπτική μάλιστα πλειοψηφία,να παραμείνει στην ΕΕ. Ακόμη και οργανώνοντας μάλιστα και …«Μαιντάν» στο Σύνταγμα ―και ξέρουμε βέβαια ποιος και πώς οργάνωσε το αντίστοιχο Μαιντάν στην Ουκρανία και πού κατέληξε. Οι ψευτο-διαπραγματεύσεις τελειώνουν αύριο, ενώ ακόμη και η σκέψη για ρήξη είναι απο γελοία μέχρι ύποπτη. Πραγματική ρήξη προϋποθέτει: α) πρώτον, προετοιμασία του λαού από καιρό για τον ρόλο της ΕΕ στην Ελληνική καταστροφή, β) δεύτερον, τεχνική προετοιμασία για την αντιμετώπιση των μεταβατικών προβλημάτων, εφόσον βέβαια αποτελεί μαύρη προπαγάνδα αγυρτών ότι η επάνοδος στο εθνικό νόμισμα αποτελεί καταστροφή όταν υπάρχουν όλες οι λύσεις για την αντιμετώπιση των μεταβατικών προβλημάτων ―ανάλογες περιπτώσεις άλλωστε υπάρχουν πολλές στην Ιστορία―, και γ) τρίτον, αλλαγή των γεωπολιτικών συσχετισμών ΠΡΙΝ τη ρήξη. Σήμερα καμιά από τις βασικές αυτές προυποθέσεις δεν ικανοποιείται ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ και των μπαρουφολόγων «αριστερών» οικονομολόγων και πολιτικάντηδων που τον απαρτίζουν.
Είναι λοιπόν απόλυτα βάσιμη η υποψία ότι αν γίνει αύριο συμφωνία για την ουσιαστική συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδεικνυόταν σαν μια εξ αρχής οργανωμένη από τις ελίτ παρένθεση, ώστε να καλυφθεί και με «αριστερό» μανδύα η ολοκλήρωση της Ελληνικής καταστροφής.
Η μόνη επομένως λύση σήμερα είναι η δημιουργία «από τα κάτω» ενός Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική απελευθέρωση (βλ. Έκκληση ΜΕΚΕΑ) και καλούμε κάθε πατριώτη να συμβάλλει στη δημιουργία τοπικών λαϊκών επιτροπών σε κάθε γωνιά της Ελλάδος για το κτίσιμο αυτού του Μετώπου. Αυτός είναι ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για την έξοδο από την καταστροφή και το σταμάτημα του εξανδραποδισμού μας σαν Λαού. Είναι δύσκολος αγώνας και μακρόχρονος ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ!