Το Μέσον δεν έχει να κάνει με υπόλοιπο αλλά με άθροισμα

Γράφει αναγνώστρια

κάποιον μόνο αν η δική του ευτυχία κάνει εσένα ευτυχισμένο, ακόμα -και κυρίως- όταν δεν σε συμφέρει. Ή το άλλο.. η ελευθερία είναι το υψηλότερο αγαθό, να απαιτείς να την έχεις, αλλά/και με την ίδια θέρμη να την προσφέρεις στους άλλους. Ή το άλλο.. δεν πρέπει να κάνεις τίποτα επειδή πρέπει και να είσαι πάντα ο εαυτός σου. (Ολόσωστα τα σωστά μου, δεν μπορείς να πεις.)

Τήρησα λοιπόν, με πωρωμένη ευλάβεια, τις συγκεκριμένες αλήθειες σε όλη μου τη ζωή (αναφορικά με ΟΛΕΣ τις σχέσεις μου, φιλικές, αισθηματικές, συγγενικές, αλλά και με το παιδί μου).

Αυτό που έκανα δεν είναι το σύνηθες. Το σύνολο πιστεύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει σχέση χωρίς αμοιβαίους συμβιβασμούς. (Κάτι που θεωρούσα το τέλειο λάθος, «άσπρα με κόκκινα που γίνονται γκρι», «κόψε ο ένας, κόψε ο άλλος, ανάπηρα κουφάρια» κλπ.)

Έχω την τιμή να ζω σήμερα, και/για να αναγκαστώ να κάνω όλα όσα μέχρι χθες πίστευα ότι δεν είναι για μένα (τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που πρεσβεύω), και τι να δω; Ενώ συνεχίζω να θεωρώ ότι σωστό είναι να μην βάζεις νερό στο κρασί σου, με την έννοια να μην αλλάζεις, να είσαι πάντα ο εαυτός σου, ήρθαν και προστέθηκαν (+) τα εξής: 1. Έλλειψη εγωισμού 2. Κατανόηση 3. Υπομονή. Με πολύ συγκεκριμένη όμως «μετάφραση» των εννοιών, η οποία είναι: 1. Εγωισμός: Οι καυγάδες των ανθρώπων δεν γίνονται για να αναδειχθεί το σωστό, οι άνθρωποι τσακώνονται επειδή θίχτηκαν 2. Κατανόηση: Να μπεις στην θέση του άλλου 3. Υπομονή: Να δώσεις χρόνο.

Και πάμε σε παράδειγμα. Ένας από τους ανθρώπους σου είχε μια γαμημένη μέρα, όλα του πήγαν στραβά, κι έρχεται και ξεσπάει σε σένα κατηγορώντας σε ότι είσαι τεμπέλα. Ή το παιδί σου, περνάει εφηβεία και σε κατηγορεί ότι δεν είσαι καλή μάνα. 1. Αν δεν έχεις εγωισμό δεν θα σε πιάσει η μανία να βάλεις τα πράγματα στην θέση τους. 2. Αν μπεις στη θέση του θα δεις αυτό που πραγματικά τον κάνει να σου λέει αυτές τις αηδίες (το πραγματικό του πρόβλημα). 3. Αν του δώσεις χρόνο θα τα βρει πιο γρήγορα διότι δεν τον επιβάρυνες. Κι όταν με το καλό ηρεμήσει φίλε μου, κάτσετε να λύσετε το πρόβλημά σας (αν εξακολουθεί να υπάρχει).

Εδώ έρχεται η διαπίστωση… Κάνοντας αυτά σήμερα ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΩ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΟΥ!!!!!!!! Δεν νιώθω ότι συμβιβάζομαι, δεν κόβω κανένα μου κομμάτι, απλώς κλείνω το ρημάδι όταν ο άλλος είναι πάνω στην τρέλα του, χωρίς καταπίεση γιατί ξέρω τον λόγο που τ’ ακούω, και δεν κουράζομαι κάνοντας υπομονή διότι δεν έχω καμία ανάγκη να επαναφέρω καμία «χαμένη» μου υπόληψη.

Για να καταφέρεις να αντιληφθείς το ακριβοθώρητο και πολυπόθητο Μέσον, πρέπει αναγκαστικά να έχεις υπάρξει ΚΑΙ το αντίθετο αυτού που από ιδιοσυγκρασία είσαι. Σε μία ζωή. Αυτό το πράγμα ηθελημένα απλά δεν γίνεται. Πρέπει να εξαναγκαστείς σε βαθμό ή το κάνεις ή πεθαίνεις.

(Δεν είναι πραγματική τιμή να ζει κανείς σήμερα;)