Όταν έκλαψε η Μέρκελ ή πώς “εκλέγονται” οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα

πρωθυπουργός της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου, πρόσφατα εκλεγείς από το 44% των Ελλήνων, αποφάσιζε να διεξαχθεί δημοψήφισμα για να τοποθετηθεί ο λαός πάνω στο θέμα της συμφωνίας του PSI, την ίδια στιγμή, κάποιοι στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα αποφάσιζαν (εν αγνοία του), αφενός την καθαίρεσή του, αφετέρου το «σκότωμα» του δημοψηφίσματος. Τις σχετικές συνεννοήσεις μεταξύ Μπαρόζο, Σαμαρά και Βενιζέλου, εν αγνοία του Γ. Παπανδρέου, μπορεί κάποιος να τις διαβάσει στο γνωστό πλέον δημοσίευμα των Financial Times.

Έτσι λοιπόν διορίζονται οι πρωθυπουργοί στην Ελλάδα, από ξένα κέντρα; Μπορεί δηλαδή ο ελληνικός λαός να πιστεύει ότι εκείνος εκλέγει, αλλά αν αυτός που εκλέγει δεν είναι απόλυτα πειθήνιος στα κέντρα αυτά, τότε απλά να αλλάζεται; Τότε λοιπόν, δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός ότι σε όλη την πολιτική ιστορία της χώρας, κατά μέσο όρο, οι κυβερνήσεις δεν μένουν πάνω από ένα έτος στην εξουσία. Δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γιατί ποτέ δεν υπήρξαμε κυρίαρχο κράτος.

Αν στην Ελλάδα, όπου το πολιτικό σύστημα είναι πρωθυπουργοκεντρικό, δηλαδή ο πρωθυπουργός είναι ο απόλυτος μονάρχης, αυτός διορίζεται και ελέγχεται με τον πιο πάνω τρόπο, τότε τι συζητάμε για δημοκρατία, για εκλογές και άλλα παραμύθια;;; Κι αν έτσι διορίζονται οι πρωθυπουργοί, τότε αντιλαμβάνεται κάποιος, τίνος συμφέροντα εκφράζουν και οι διάφοροι νόμοι που ψηφίζονται με τις στρατευμένες πλειοψηφίες. Να χαιρόμαστε την Ευρώπη της «δημοκρατίας» και της «αυτοδιάθεσης» των λαών. Να τη χαιρόμαστε.

ΥΓ. Εφόσον όλα αυτά, που άφησαν εμβρόντητο τον ελληνικό λαό, αληθεύουν, τότε θα πρέπει μάλλον να ανησυχεί ο κ. Σαμαράς, πως θα αποφασίσουν και τη δική του καθαίρεση, αν δεν εκτελέσει επακριβώς τις εντολές.

(φωτογραφία Σπύρου Κρούσου: παλιός νερόμυλος στην κεφαλονιά)