.jpg)
Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου- Σχολιογράφου)
Οι πληροφορίες / φήμες επιμένουν πως έχουμε:…
-Σύνταγμα που τηρείται, Νόμους, Κοινοβούλιο, ανώτατες εξουσίες: Δικαστική, Νομοθετική, Εκτελεστική, Ανώτατο Άρχοντα και Δημοκρατία.
– Μια Χώρα Προτεκτοράτο / Αποικία, πτωχευμένη, και με το λαό εξαθλιωμένο.
– Ένα – φερόμενο ως – Κράτος: Αδικίας, Ανισότητας, Αντιδημοκρατικό, όπου ισχύει το «Δίκαιο του Ισχυροτέρου» και οι κρατούντες: αποφασίζουν και διατάσσουν …. Δημοκρατικά (!).
– ΜΜΕκμαυλισμού και έκπτωσης που στηρίζουν φιλότιμα – και με το αζημίωτο – το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο.
– Πολιτικούς που αγωνίζονται για τα συμφέροντα των πολιτών, φθάνοντας μάλιστα (οι εξ αυτών ανεπάγγελτοι) στην αυταπάρνηση / θυσία να ασκήσουν ως … επάγγελμα την πολιτική, μόνο και μόνο για να προσφέρουν (ανιδιοτελώς)!
– Ισότητα, Ισοτιμία, Ισοπολιτεία και …. Ισοπέδωση(!).
Κάποιοι μάλιστα είναι πιο ίσοι, ώστε να επιβεβαιώνεται ο κανόνας (δικαίου).
Μερικοί εμφανίζονται να μην έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής που βιώνουμε, και, για αυτό, επιμένουν συνδικαλιστικά, συντεχνιακά και παλαιομοδιτικά.
Διεκδικούν – μόνον για τους εαυτούς τους – προνομιακές εξαιρέσεις από τα δυσβάσταχτα βάρη που επιβάλλονται στο σύνολο.
Έχουν ασφαλώς δίκαιο οι Πολιτικοί, οι Δικαστικοί, οι Ένστολοι να προσπαθούν να βελτιώσουν τις αποδοχές τους ( με τα αναδρομικά και τα αφορολόγητα).
Όμως οι υπόλοιποι που υποφέρουν δεν δικαιούνται να …. μην αδικούνται;
Είναι προκλητικό άλλοι να προσπαθούν να επιβιώσουν (ζήν) και άλλοι να παλεύουν να μην χάσουν το καλό επίπεδο ζωής τους (ευ ζήν).
Δεν είναι πχ επιτρεπτό ο Βουλευτής να έχει αφορολόγητο στα υψηλά εισοδήματά του, και ο άπορος να φορολογείται ακόμη και όταν (αν …. ) πάρει ψίχουλα «επιδόματος» (!).
Οι εξουσιαστές μας πρέπει να αντιληφθούν ότι οι ιθαγενείς δεν είναι συνταγματολόγοι, και δεν κατανοούν τι συμβαίνει με τις έννοιες της Συνταγματικότητας και Αντισυνταγματικότητας. Μπερδεύονται.
Ασφαλώς και δεν είναι συνταγματικό:
– Το κούρσεμα των αποθεματικών εύρωστων ταμείων, που, ετσιθελικά γίνανε ομόλογα και αμέσως κουρεύτηκαν, με αποτέλεσμα να χαθούν εκατοντάδες εκατομ.ευρώ.
– Η αυθαίρετη περικοπή Συντάξεων Αυτοχρηματοδοτούμενων Ταμείων τα οποία δεν επιδοτούνται και δεν επιβαρύνουν τον κρατικό κορβανά.
– Η επιβολή επαχθών «Φόρων Αλληλεγγύης».
Άραγε δεν θα πρέπει και στις περιπτώσεις αυτές (μεταξύ βέβαια πολλών άλλων) να δείχνουν ευαισθησία και ενδιαφέρον οι Εισαγγελείς, τα Ανώτατα Δικαστήρια, οι Βουλευτές, η Πολιτεία;
Αν όντως πιστεύουμε ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, οφείλουμε, πρωταρχικά να θέσουμε γόνιμους προβληματισμούς / ερωτήματα όπως:
1. Καθορισμό νέων συγκεκριμμένων αποδοχών – μισθών, συντάξεων – μέσα σε λογικά και όχι παράλογα, άνισα, άδικα πλαίσια.
2. Κατάργηση των αναρίθμητων επιδομάτων / προνομίων.
3. Ορθολογική αξιολόγηση των επαγγελμάτων, ώστε οι αμοιβές να συναρτώνται με την κοινωνική προσφορά και όχι τη δυναμική συνδικαλιστική διεκδίκηση ή την πολιτική επιρροή.
4. Εξάλειψη των χαοτικών διαφορών ανάμεσα στις αποδοχές των διαφόρων κοινωνικών τάξεων.
Ποιός όμως θα αποφασίσει σχετικά; Οι κρατούντες, ο λαός με δημοψήφισμα, ο …. «από μηχανής Θεός» ή τα συντεχνιακά / συνδικαλιστικά συμφέροντα;
Δυσαπάντητα και δυσεπίλυτα ζητήματα όντως
Απαιτούνται βαθειές τομές και όχι κομματικές ή προσωπικές προσεγγίσεις.
Προτείνω :
Να μην ξεκινήσουμε από πάνω προς τα κάτω την κλιμάκωση των αποδοχών, αλλά από κάτω προς τα πάνω:
Να ορίσουμε, δηλαδή , το κατώτατο όριο αποδοχών αξιοπρεπούς διαβίωσης και να το αυξάνουμε, όσο ανεβαίνουμε προς τα πάνω.
Εννοείται πως οι διαφορές δεν επιτρέπεται να είναι μεγάλες, όχι μόνο επειδή αυτό είναι λογικό, ηθικό, δίκαιο, αλλά και εξαιτίας των σημερινών ζοφερών οικονομικών συγκυριών.
Υ.Γ Το κρατικό μας μόρφωμα – ερειδόμενο πάνω στους σαθρούς θεμέλιους λίθους της Αδικίας, Ανισότητας και Κλεπτοκρατίας – είναι ετοιμόρροπο.
Η κατάσταση δείχνει μη αναστρέψιμη, επειδή επιβαρύνεται και από την κομματικοποίηση μας. Η φαιδρή εντύπωση – ή πεποίθηση; – ότι μέσω κομματικών παρωπίδων ή γυαλιών, θα τακτοποιηθούν όλα, μας έφερε στο σημερινό χάλι!
Επιβάλλεται να πάρουμε άμεσα μέτρα για αποτροπή / αναστροφή της καταστροφικής μας πορείας.
