Οι εκλογές και ο διαφαινόμενος όλεθρος του Αντώνη Σαμαρά

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Απο άκρους εις άκρον ο Αντώνης Σαμαράς για να αποτρέψχει τα έκδηλα διαλυτικά φαινόμενα της κυβέρνησής του, διατείνεται ότι…

θα εξαντλήσει την τετραετία. Ομως ευθαρσώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταστήσει σαφές, ότι δεν πρόκειται να συνδράμει -ψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και επομένως το μέγιστο χρονικό όριο ζωής της κυβέρνησης είναι ο Μάρτιος του 2015. Προφανώς όμως πολύ ενωρίτερα θα έχουμε εξελίξεις.

Δοθείσης της δημοσκοπικής κατάρρευσης του Αντώνη Σαμαρά, είναι πιθανόν τον Μάιο να έχουμε διπλές εκλογές. Εδραία σκέψη των συμβούλων που τις εισηγούνται στον Αντώνη Σαμαρά, είναι να διοχετευθεί στην ευρωκάλπη ο θυμός και η οργή της κοινωνίας, «αλλά στην εθνική κάλπη να επικρατήσει ο φόβος των μεσοανώτερων αστικών μας στρωμάτων, για την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ». Το όλο σκπεπτικό δε ειναι αβάσιμο. Ωστόσο όμως οι διπλές εκλογές δεν θα μπορέσουν να αποτρέψουν την σαφή πλέον δημοσκοπική κατάρρευση της «Νέας Δημοκρατίας» και την σαφή πλέον επιλογή του εκλογικού σώματος πρός τον ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή. Κεντρικό πολιτικό μέλημα του Σαμαρά, θα είναι να εμφυσήσει με την αρωγή βεαίως του πρόθυμου να τον στηρίξει μιντιακού συστήματος, τον «φόβο» και την «απειλή» ότι η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καταστροφική για τα εύπορα κοινωνικά μας στρώματα, την τάξη όπως παραδοσιακά την σχηματοποιούσε ως «νοικοκυραίους». Και επομένως η πολιτική του επιβίωση είναι μονόδρομος για τον τόπο. Ωστόσο η εκλογική μας ιστορία αδιάψευστα διδάσκει, ότι όσο πλησιάζουμε πρός τις εκλογές, το κόμμα που έχει «πάρει κεφάλι» διευρύνει την εκλογική του ψαλίδα. Η συμπεριφορά αυτή του εκλογικού σώματος, δεν έχει να κάνει κατά ανάγκη, με την ιδεολογική-πολιτική υπεροχή του επερχόμενου στην εξουσία κόμματος –εδώ ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με την ψυχολογική εδραίωση του αισθήματος, «να φύγει αυτή η άχρηστη και καταστροφική κυβέρνηση».

Αυτή η διαφαινόμενη κατάρρευση του Αντώνη Σαμαρά και του κυβερνητικού εταίρου του Βαγγέλη Βενιζέλου, προξενεί τρόμο και πανικό στα υψηλά κλιμάκια του ευρωπαϊκού συνασπισμού και στο λεγόμενο ευρωιερατείο, που παίζει το χαρτί της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής στην Ένωση και της μονοδιάστατης λιτότητας. Για τούτο εξάλλου τον τελευταίο καιρό, διαχέονται τενχηέντως φήμες τρομοκράτησης της ελληνικής κοινωνίας, για ενδεχόμενη «πολιτική αστάθεια» στη οποία μπορεί να εισέλθει η Ελλάδα. Με εμφανή σκοπό δηλαδή, να αποτραπεί η εκλογική καθίζηση της δικομματικής κυβέρνησης. Επιχειρώντας να διασκεδάσει αυτούς τους φόβους του ευρωιερατείου ο έλληνας πρωθυπουργός, διατείνεται πως αταλάντευτη θέση του είναι να εξαντλήσει την τετρεαετία. Αποκλείοντας έτσι την προοπτική εθνικών εκλογών τον Μάιο. Αν φανεί συνεπής στην εξαγγελία του ο Αντώνης Σαμαράς, τότε στις ευρωεκλογές θα υποστεί πολιτική πανωλεθρία. Δοθείσης μάλιστα και της χαλαρότητας της ψήφου, μπορεί να έλθει και τρίτο κόμμα, ενταφιάζοντας παντοτεινά την πολιτική του προυσία.

Το μόνο πολιτικό χαρτί έτσι που του απομένει να παίξει για να μειώσει την συντριβή του, ειναι αυτό της πολιτικής πόλωσης του πολιτικού μας πεδίου. Θα επιδιώξει έτσι τρομοκρατώντας την ελληνική κοινωνία, να πείσει για τον χαρακτήρα μονοδρόμου που έχει πρός όφελος του τόπου και της σταθερότητας, η πολιτική του επιβίωση !!! Και να συναρτήσει μάλιστα το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, με την «χρήσιμη για την χώρα» παραμονή του στο πηδάλιο της διακυβέρνησής της. Με έναν τέτοιο πολιτικό ελιγμό, μπορεί βεβαίως να μειώσει το εύρος της μεγάλης του ήττας, αλλά όχι να αποτρέψει την πολιτική του συντριβή. Συνεπώς αν δεν πάμε σε διπλές εκλογές τον Μάϊο, θα έχει σηματοδοτηθεί η αντίστροφη μέτρηση για τη επιβίωση της κυβέρνησης. Πολλώ μάλλον, όταν ο Σαμαράς θα έχει τον εφιάλτη τον εκλογών τον Μάρτιο του 2015, ένεκα του αδιέξόδου στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Θα επιχειρήσει ακόμα έτσι ο Σαμαράς – αν πρωτίστως έχει μέχρι τότε επιβιώσει, που δεν το πιστεύουμε – να προσάψει το βάρος των πρόωρων εκλογών στον Αλέξη Τσίπρα. Εκτιμώντας την παράμετρο στις δημοσκοπήσεις που έχουμε σήμερα, ότι η πλειονότητα του ελληνικού λαού «δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές». Ομως ποιός μας επιβεβαιώνει ότι το σημερινό αυτό δημοσκοπικό εύρημα, θα ισχύει και τότε;

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια δυσθυμία και μια αβεβαιότητα στον κόσμο, για την επόμενη μέρα των εκλογών, ένεκα και των θλιβερών εξελίξεων στην Κύπρο, που αναντίλεκτα τρομοκράτησαν τον ελληνικό λαό. Καθώς όμως θα εξαντλούνται οι αντοχές της κοινωνίας, αλλά και η φοροδοτική της ικανότητα απο την αδίστακτη φορολογική λεηλασία της κυβέρνησης Σαμαρά και θα σωρεύονται συνάμα κοινωνικά ερείπια, απο τις ανάλγητες πολιτικές της σκληρής και μονοδιάστατης λιτότητας, όλο και θα εδραιώνεται το συναίσθημα «να φύγει η θανατηφόρα κοινωνικά κυβέρνηση Σαμαρά». Και το αίτημα αυτό, θα φθάσει να γίνει αδήριτη πολιτική επιταγή του ελληνικού λαού.

Επομένως εκ των πραγμάτων διαφαίνεται, ότι είναι αμφίβολο, αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταβάλλει εκλογικό κόστος, για την αναγκαστική προσφυγή στις κάλπες τον Μάρτιο του 2015, αν έχουν εξελιχθεί έτσι τα πράγματα – που εμφατικά το τονίζουμε δεν το πιστεύουμε !!! – και συνεπώς η συντριπτική πολιτική του κατίσχυση στο πολιτικό μας πεδίο, είναι αναπότρεπτη. Δίνοντας τέλος και σ΄αυτή την υστάτη ελπίδα του Αντώνη Σαμαρά, να επιβιώσει πολιτικά και να παραμείνει ζωντανός στο πολιτικό μας παιχνίδι. Χωρίς βεβαίως να παραβλέψουμε και την σημαντική παράμετρο, ότι η συντριβή των Σαμαρά και Βενιζέλου στις ευρωεκλογές, θα έχει καταδείξει έμπρακτα την κατάρρευση του μνημονιακού μετώπου και θα έχει συνακόλουθα διαμορφώσει ένα πλατύ πλειοψηφικό ρεύμα υπερ του ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως όπως και η αρχαιοελληνική μας γραμματεία εδώ και αιώνες υπομνίζει, για τους ηρακλειδείς του Μνημονίου Σαμαρά και Βενιζέλο, «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» !!!