Μήπως κάπου φταίμε και εμείς…;

Της Φροσούλας Κίτσιου, μαθήτριας Λυκείου,

Μια οικονομική κρίση μπόρεσε να συνθλίψει τα θεμέλια του κοινωνικού συστήματος που δημιουργήσαμε.Τελικά «τις πταίει;» η κρίση είναι τόσο ισχυρή που στο διάβα της να συμπαρασέρνει κοινωνίες ή η κοινωνία μας είναι συθέμελα τρωτή και ετοιμόρροπη;…

Η εποχή της ευμάρειας μπορεί να μας είχε χαρίσει μια άνετη ζωή αλλά μια ζωή που περιβαλλόταν από το μεγαλεπήβολο εγώ μας!

Επιδωθήκαμε στην μανία του ψευτοκαταναλωτισμού και δημιουργήσαμε μια κοινωνία που παράγει εξ’ολοκλήρου καταναλωτές.Επιδοθήκαμε στον άκρατο ευδαιμονισμό του ανθρώπου και ξεχάσαμε τι πάει να πει Άνθρωπος.
Μάθαμε να ζούμε με το εγώ μας να υπερισχύει έναντι των άλλων.

Ενταχθήκαμε άθελα μας ή και ηθελημένα σε ένα πολιτικοκοινωνικό σύστημα πελατειακών σχέσεων που κυριαρχεί το «δούναι και λαβείν».

Ανεχθήκαμε την αναξιοκρατία και την διαφθορά είτε γιατί μας βόλευε είτε γιατί αδιαφορούσαμε.Σαν να προσπαθούσε ο Έλληνας όλα αυτά τα χρόνια να βγάλει την ρετσινιά της «Ψωροκώσταινας» από πάνω του φορώντας ή επιβάλλοντας του άλλοι οι «σωτήρες με τις αγαθές και φιλικά προκείμενες αρετές» να φορέσει ένα ξένο και αταίριαστο για τα ελληνικά δεδομένα «κοστουμάκι» στην ζωή και στην κοινωνία του.Η επιδεικτική μανία του δήθεν εξευρωπαϊσμού και μοντερνισμού έγινε τρόπος ζωής.Η ταύτιση του «έχειν» με το «είναι» έγινε κοινωνική συνείδηση.

Και τελικά τι καταφέραμε;

Καταφέραμε να αλλοτριωθούμε πλήρως να καταπατήσουμε τις αξίες μας και να απαξιώσουμε κάθε θεσμό.Χάσαμε αυτά που μας διέκριναν σαν χώρα.Ο Έλληνας έχασε τις ιδιαιτερότητες του .Λησμονήσαμε την συλλογικότητα το «εμείς»,την αγάπη,την ανθρωπιά,το φιλότιμο.Η ξενομανία ο μεγαλύτερος εχθρός της εθνικής μας ενότητας που υποτιμάει τα δικά μας.Τα υλικά υπέρτατη αξία στην ζωή μας.

Και γιατί όλα αυτά;

Γιατί πιστέψαμε πως τα πολλά θα μας δώσουν την ευτυχία γιατί ξεχάσαμε τι πάει να πει ενότητα γιατί μας κάνανε να υποτιμήσουμε την δύναμη μας,τον πολιτισμό μας,τα ιδανικά μας,τις αξίες αυτά που δεν μπορούν να μας πάρουν αλλά μπορούμε εμείς να τα χάσουμε.

Η οικονομική κρίση που έπληξε την χώρα μας δεν απέδειξε πόσο οικονομικά ευάλωτοι και ανίσχυροι είμαστε αλλά απέδειξε με τον χειρότερο τρόπο τα σαθρά θεμέλια στα οποία είχε στηθεί η Μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Από εδώ και πέρα όμως τι κάνουμε;

Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία δεν επιστρέψουμε σε αυτά που δικαιικά κατέχουμε αν δεν απεγκλωβιστούμε από το «εγώ» της κοινωνίας-«καταναλωτικής κονσέρβας» που καλοσερβιρισμένα μας πλασάρουν οι οικονομικοί και πολιτικοί θυρεοί αδιαφορώντας για την ισοπέδωση της κοινωνικής πραγματικότητας δεν πρόκειται να βγούμε από την οικονομική ύφεση και την κοινωνική παρακμή.Κάθε πτώση υποδηλώνει με προσπάθεια μια νέα αρχή.Μια αρχή όμως που θα θεμελιώνεται σε πράγματα διαχρονικά ισχυρά με έμφαση τον άνθρωπο και τις αξίες.

Μπορούμε και θα τα καταφέρουμε…η Ελλάδα έχει αποδείξει πως μέσα από τις στάχτες της ξαναγεννιέται.Οι Έλληνες όταν αγωνίζονται για το όραμα μιας ουσιαστικά καλύτερης Ελλάδας ΜΑΖΙ για το κοινό καλό καταφέρνουν τα ακατόρθωτα.Η ελπίδα είναι μέσα μας,η αγάπη,το φιλότιμο,η ιστορία,οι ρίζες μας,η ανθρωπιά μας είναι μέσα μας!

Αν θέλουμε λοιπόν μια νέα και καλύτερη Ελλάδα που θα εκπληρώνει αυτά που τις αρμόζουν πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς και να γίνουμε οι αλλαγές που θέλουμε να δούμε στην χώρα μας και ύστερα όλα μπορούν να διορθωθούν.Αν δεν αλλάξουμε δεν θα δούμε αλλαγές.Αν δεν αγωνιστούμε για το «εμείς» δεν θα δούμε ένα καλύτερο «εγώ».

Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ξανά η Ελλάδα της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και της ΕΛΠΙΔΑΣ!Αρκεί να καταλάβουμε τι πραγματικά έχει αξία…και να ξυπνήσουμε γιατί τα όνειρα είναι εφικτά μόνο όταν είμαστε ξύπνιοι!