Ψωμί, νερό, μανδύα και στέγη !

Ἕνα τυχαῖο E-mail

Ἕνα τυχαῖο καὶ ἁπλὸ E-mail μᾶς δείχνει ὁτι ὑπάρχουν σκεπτόμενοι ἄνθρωποι καὶ ἂς μὴν ἀκούγονται στὸν πολὺ κόσμο.
Ἀξίζει νὰ τὸ ἀναδεικνύουμε κατὰ πρῶτον γιὰ νὰ ξέρουμε ποιοί εἴμαστε καὶ δεύτερον διότι αὐτὸ εἶναι ποὺ κάνει τοὺς πολιτικοὺς νὰ αἰσθάνονται ἄβολα, ὅταν νοιώθουν τὴν ἀνάσα τῆς κριτικῆς σκέψεως νὰ ἀπειλῃ τὸ
σβέρκο τους.

Γειά σου Χρύσανθε

Καιρό έχουμε να τα πούμε, αλλά και έτσι καλά είναι.
Μάλλον όλα αυτά που γίνονται εδώ και χρόνια, είναι πόλεμος με ήπια και σιωπηλά όπλα, προσπαθούν να μας κατακτήσουν, και σίγουρα (από αυτά που γίνονται) η κύρια προσπάθεια δεν είναι να μας έχουν σκλάβους (αν ζείς με 300 €, χωρίς σπίτι, δουλεύεις μέχρι τα 67 ίσως τα 70 σε λίγο, αγοράζεις από πολυεθνικές, είσαι περίπου όπως οι σκλάβοι στη Ρώμη, που είχαν ψωμί, νερό, μανδύα και στέγη – σήμερα 200 €) αλλά να αποκτήσουν στην κυριότητά τους πολύ πιο πλούσια μέσα και πόρους που μπορεί να διαθέτουμε, όπως για παράδειγμα μεγάλα αποθέματα υδρογονανθράκων, ή διέλευση και υπηρεσίες μεταφορών και ενέργειας (εμπόριο, υδρογονάθρακες, φυσικό αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα).

Με αφορμή την πρόταση αυτή των σκανδιναυικών κρατών, και αν κανείς δεί τα νούμερα που βγαίνουν στην επιφάνεια (μετρημένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην επικράτεια), είναι πολύ πιθανό να μας πολεμούν ώστε να μας αναγκάσουν να “πουλήσουμε” 10 φορές κάτω από την πραγματική αξία, πόρους και μέσα με αξία μπροστά στην οποία τα 300 δις που λένε ότι τους χρωστάμε θα φαίνονται ασήμαντα …

Δεν έχει και πολύ έννοια να καταφερόμαστε εναντίον δικών μας, πάντα θα βρίσκουν κάποιον να βάζουν για να τα κάνει, και προβάλλοντάς τον θα ψηφίζεται κιόλας, έχει όμως έννοια να ενισχύουμε τα κρίσιμα για το σύνολο μας ζητήματα, στα οποία αν μεταχειριστούμε την πίεση πολλών ανθρώπων στην κυβέρνηση (οποιαδήποτε κυβέρνηση) μπορεί να κάνει τη διαφορά για το αν θα ζήσουμε με 300 ή 3000 € εμείς και τα παιδιά μας.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι το σχέδιο Αννάν 2004 της Κύπρου, το οποίο προέβλεπε ουσιαστικά κατάργηση της Κυπριακής κυριότητας, οι Κύπριοι τότε, με όλον τον κόσμα αντίθετο, ψήφισαν κατά του σχεδίου αυτού, διαχειρίστηκαν την κυριότητα που διετήρησαν, και σήμερα βγάζουν υδρογονάνθρακες, παρόλη την πίεση που υπέστησαν, κτλ.
Υπάρχουν επίσης πολλά τέτοια παραδείγματα όπως της φιλικής εταιρείας το 1814-1821, του 1912-13, 1940, 1950-60 κτλ. στα οποία μικρές η μεγαλύτερες ομάδες, όχι κατ’ ανάγκη ισχυρές,
αλλά με ισχυρή θέληση, έφεραν τα πράγματα σε καλύτερη και πιο επωφελή για το σύνολο κατάσταση.

Η λύση είναι απλή, χρειάζεται να δημιουργηθεί πίεση από ανθρώπους, που αντί να κοιτάνε μαγειρικές, χορούς, τούρκικα σήριαλ, μια αύξηση ή μείωση της τάξεως των 10 ευρώ στους μισθούς, τη φλυαρία ανόητων πολιτικών, κτλ. να δηλώνουν τη θέση τους σχετικά με τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το σύνολο, που δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν από μεμονωμένα άτομα.
Ένα από αυτά τα σημαντικά είναι υδρογονάνθρακες και ΑΟΖ.

Μερικά πράγματα έχουν ήδη ξεκινήσει (Ελληνική ΑΟΖ και στρατηγική–Νίκος Λυγερός), μερικά θα σβύσουν, θα δημιουργηθούν νέα κοκ.
Άρα και μόνο αυξάνοντας τον αριθμό των ατόμων που βλέπουν τέτοια πράγματα, και που δηλώνουν έμπρακτα και χωρίς μεγάλο κόστος τη θέση τους (υπογράφοντας σε petitions, σχολιάζοντας, στέλνοντας μηνύματα και επιστολές σε εκπομπές, βουλευτές, κυβερνητικές θέσεις κτλ), μπορεί σημαντικά ζητήματα να μπούν σε κατευθύνσεις που εξασφαλίζουν το κοινό συμφέρον του συνόλου.

Για παράδειγμα, η γενική ομάδα στρατιωτικών, αριθμεί περίπου 120000 μέλη, που μαζί με τους συνδεόμενους – επηρεαζόμενους φτάνει εν δυνάμει τις 300000, και αυτοί μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικοί συνολικά και διαχρονικά αν στρέψουν το ενδιαφέρον τους στην εκμετάλλευση από την Ελληνική Πολιτεία των υδρογονανθράκων της επικράτειας,
(που μπορεί να είναι η διαχείριση τρισεκατομμυρίων υπέρ του συνόλου) παρά να κάνουν δαιδαλώδεις δικαστικές προσφυγές για 50 € τον μήνα (60 εκ / έτος) (όχι ότι και αυτό δεν χρειάζεται).
Πέρυσι, η κυβέρνηση χάρισε χρέη (τα έβαλε να τα πληρώσουμε εμείς)
150.000.000 στο μέγαρο μουσικής, το οποίο το επιδοτεί με 3.000.000 μηνιαίως ακόμα,
270.000.000 στα κόμματα,
100.000.000 στα τηλεοπτικά κανάλια,
80.000 (προϋπολόγισε) να χτίσει τζαμί, δεν ξέρω εγώ πόσα σε ΜΚΟ (δεν ρώτησε και κανείς βέβαια)
κτλ.
Προς το παρόν, είναι αποτελεσματικό, να υπάρχει καλή ενημέρωση σε όσους περισσότερους γίνεται,
σε όλα τα ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος, ιδίως τα πιο κρίσιμα.
Είχα λίγο χρόνο και φλυάρισα
Τα λέμε