Οι εικονικές πραγματικότητες του Αντώνη Σαμαρά

οι υπουργοί του προσπαθούν με εικονικές πραγματικότητες που εφευρίσκουν με τεχνικές πειθούς και προαπαγάνδας, να την πείσουν ότι η Ελλάδα τροχιοδρομείται σε πορεία ανάπτυξης, ότι εξήλθε απο το φάσμα της ύφεσης, ότι σύντομα θα βγεί στις αγορές και ότι επίσης πολύ γρήγορα θα είναι σε θέση να διανείμουν το παραχθέν μέρισμα του πρωτογενούς πλεονάσματος, τονώνοντας τα αγρίως πληττόμενα λαϊκά εισοδήματα και τις ασθενέστερες κοινωνικές μας τάξεις. Στην εξοφθάλμως προκλητική αυτή προπαγανδιστική της προσπάθεια η κυβέρνηση, επιστρατεύει μύρια οικονομικά και επικοινωνιακά τεχνάσματα για να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό. Όπως η παρατεινόμενη μερική στάση πληρωμών στο εσωτερικό – τέχνασμα που μετήλθαν και οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου- προκειμένου να ισοσκεκελιστεί ο προυπολογι-σμός και φέτος για πρώτη φορά, να παραχαθεί πρωτογενές πλεόνασμα.

Είναι όμως αυτές οι πραγματικότητες της ζωής, που διαψεύδουν κατά τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά και του όψιμου υποστηρικτή του Βαγγέλη Βενιζέλου. Οι πάνω απο 5.000 τραγικές αυτοκτονίες των δυστυχών Ελλήνων που δεν μπόρεσαν να συμβιμβαστούν με την κοινωνική ισοπέδωση αυτών και των οικογενειών τους, τα με γεωμετρική πρόοδο αυξανόμενα λουκέτα των μικρομεσαίων και ατομικών επιχειρήσεων, το 1.500.000 απολυμένων του ιδιωτικού τομέα, οι ανεξέλεγκτες πλέον απολύσεις απο το δημόσιο κεκαλυμμένες με τον μανδύα της διαθεσιμότητας, η μαζική φυγή τουλάχιστον 250.000 νέων επιστημόνων στο εξωτερικό για να σπάσουν το φάσμα της ανεργίας και πλήθος άλλων δεικτών, που αψευδώς καταδεικνύουν την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση της πατρίδας μας. Σε μια απο τις τελευταίες του δημόσιες εμφανίσεις στην ΔΕΘ ο Αντώνης Σαμαράς, απέφυγε τις άλλοτε προκλητικές θριαμβολογίες για την ελληνική οικονομία, ωστόσο προσπάθησε να τεχνουργήσει μια πλασματική εικόνα γύρω απο το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο τάχατες με την πρώτη ευκαιρία θα διένειμε στους αδικημένους απο τα οριζόντια μέτρα χαμηλοσυνταξιούχους και ενστόλους. Όμως και πέρα απο το τέχνασμα των «λελογισμένων προσδοκιών» του πρωθυπουργού, ο ελληνικός λαός με το δράμα που βιώνει αντιλαμβάνεται απτά την οδυνηρή πραγματικότητα.

Το κυβερνητικό επιτελείο σαφώς και έχει επίγνωση της συνειδητοποίησης του ελληνικού λαού. Πάραυτα επιχειρεί ξεδιάντροπα να τον αποπροσανατολίσει για δυο λόγους. Κατά πρώτο λόγο επιχειρεί στο εσωτερικό της χώρας να ανακόψει την διογκούμενη δυσαρέσκεια πλήθους κοινωνικών ομάδων, απέναντι στις κυβερνητικές μνημονιακές δυνάμεις, που έχουν απολέσει κάθε έρεισμα πολιτικής αξιοπιστίας. Στόχος του είναι βομαβρδίσει τόσο τα νοικοκυριά, όσο και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πλήττονται βαναύσως, ότι η περίοδος δοκιμασίας τους τελειώνει και σύντομα θα αισθανθούν την οικονομική τους τόνωση και ανασυγκρότηση. Κατά δεύτερο λόγο το κυβερνητικό επιτελείο επιδιώκει να αποδείξει στους ξένους εταίρους και δανειστές μας, ότι η Ελλάδα πέτυχε τον κεντρικό στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος που της είχε τεθεί απο την ευρωζώνη και επομένως πρέπει κατά τα υπεσχημένα να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Η τρόικα προφανώς και γνωρίζει την πασίδηλη διαφορετική πραγματικότητα.Ωστόσο έχει και αυτή στην συγκεκριμένη φάση πορείας του ελληνικού χρεόυς λόγους, να μην διαψεύδει το ελληνικό παραμύθι του Αντώνη Σαμαρά περί «sucees story» και των άλλων ανόητων φληναφημάτων. Ειδικώτερα η κ-α Μέρκελ θέλει στην παρούσα φάση να κατευνάσει τις σφοδρές αντιδράσεις του γερμανικού λαού, για την μονοδιάστατη λιτότητα ανεξάρτητα της εκλογικής της κατίσχυσης, αλλά και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, που βάλει ομαδόν εναντίον της για την δραματική φωχοποίηση των λαών του Νότου. Προσπαθώντας να πείσει ότι η στυγνή δημοσιονομική πολιτική της είναι αποτελεσματική και παράγει θετικά αποτελέσματα.

Αλλά υπάρχει και ένας τρίτος στόχος του κυβερνητικού επιτελείου για να προπαγανδίζει την καραμέλα του πρωτογενούς πλεονάσματος. Ο Σαμαράς ευελπιστεί ότι την προσεχή άνοιξη οπότε και λήγει το τρέχον δεύτερο μνημόνιο, η χώρα θα απαλλαγεί απο τις ασφυκτικές της δεσμεύσεις. Και αυτή η προσδοκία όμως του Αντώνη Σαμαρά είναι παντελώς ανυπόστατη. Διότι εκ των πραγμάτων διαφαίνεται στην εθνική μας οικονομία, ότι και τα προσεχή δυο χρόνια θα προκύψει χρηματοδοτικό κενό. Και το πολύ χειρότερο ακόμα σενάριο, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να προσφύγει στις αγορές για να καλύψει το κενό. Ένεκα όλων αυτών των παραπάνω παραμέτρων, στα υψηλά κλιμάκια της ευρωζώνης εξετάζεται σοβαρά η πιθανότητα μιας νέας δανειακής σύμβασης για την Ελλάδα, προκειμένου να καλυφθεί αυτό το χρηματοδοτικό κενό. Ο Αντώνης Σαμαράς και οι υπουργοί του ιδίως το οικονομικό του επιτελείο, προπαγανδίζουν ότι πιθανή σύναψη μιας νέας δανειακής σύμβασης, δεν θα ακολουθείται απο ένα ακόμα τρίτο μνημόνιο. Το ζητούμενο όμως για τον ελληνικό λαό, δεν είναι αν θα το λένε μνημόνιο η κάπως αλλοιώς, αλλά η απόλυτη βεβαιότητα ότι δε γίνεται να υπογραφεί νέα δανειακή σύμβαση, χωρίς την ανάληψη νέων επώδυνων μέτρων απο την κυβέρνηση. Και σ΄αυτό το κομβικό σημείο οι ιέρακες του ευρωπαϊκού κατευθυντηρίου είναι απολύτως σαφείς και κατηγορηματικοί. Απο την Μέρκελ και τον σκαιό Σόιμπλε, έως και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι.Ο Σαμαράς προσδοκά αβασίμως ότι μετά την μεγαλειώδη νίκη της, η Μέρκελ θα υπαγορεύσει το κούρεμα του ελληνικού χρέους, πρός τις χώρες μέλη της ευρωζώνης και την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα.

Το μείζον πρόβλημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, για το οποίο το ΔΝΤ εκδηλώνει ένθεο ζήλο, συνιστά απο τον Αντώνη Σαμαρά την καθοριστική κρίσιμη παράμετρο για την σταδιακή επανάκαμψη της Ελλάδας στις αγορές. Ο πρωθυπουργός προσδοκά πως αν επιτευχθεί το νέο κούρεμα βοηθούσης της Μέρκελ και εν παραλλήλω υλοποιηθούν μερικές μεγάλες επενδύσεις, θα γυρίσει το κλίμα για την ανάκαμψη της εθνικής μας οικονομίας, θα δρομολογηθεί ο αναπτυξιακός αναπροσανατολισμός της και θα αποδεσμευτεί έτσι ο ελληνικός λαός απο τα οδυνηρά μνημονιακά μέτρα. Όμως κρίνεται απατηλή αυτή η προσδοκία του Αντώνη Σαμαρά, αφού απο επίσημες δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων της γερμανικής πολιτικής σκηνής, αλλά και της ευρωζώνης, διαψεύδεται κατηγορηματικά αυτό το σενάριο. Το Βερολίνο έντεχνα μιλά όχι για κούρεμα, αλλά για μείωση των επιτοκίων δανεισμού μας, πιθανώς και για μηδενικό επιτόκιο για κάποιο διάστημα και για επιμήκυνση παράλληλα του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους.Όμως μια τέτοια εκδοχή των πραγμάτων συνεπάγεται την οικονομική ομηρία του ελληνικού λαού για δεκαετίες. Με το επιπρόσθετο ακόμα πολύ ζοφερό σενάριο, του ενδεχόμενου κουρέματος των ελληνικών καταθέσεων, δοθέντος ότι αρχίζει να διαμορφώνεται μια τέτοια τάση στην ευρωζώνη.

Συμπερασματικά ο Αντώνης Σαμαράς, επιδιώκει με όλες αυτές τις προπαγανδιστικές τεχνικές να αφιονίσει την κοινωνία και καλλιεργώντας κλίμα «λελογισμένων προσδοκιών», να αγοράσει πολιτικό χρόνο. Και όπως οι νόμοι του Marketing επιβεβαιώνουν, αυτά τα επικοινωνιακά τεχνάσματα γίνονται απο ένα κομμάτι του ελληνικού λαού αποδεκτά. Αφενός γιατί το καταβάλλει ο φόβος και ο τρόμος και θέλει να «τρέφεται» με την πλαστή ελπίδα που του σερβίρει ο Σαμαράς, αφετέρου διότι οι ευρωπαίοι εταίροι, δεν διαψεύδουν τα τερτίπια της ελληνικής κυβέρνησης, περί ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Πρός αυτή μάλιστα την κατεύθυνση, οι ιέρακες της ευρωζώνης, ενώ δεν ελαφρύνουν τον ελληνικό λαό απο τα επαχθή και δυσβάσταχτα βάρη του, απο την άλλη προσφεύγουν σε ευμενή σχόλια, για την επιτυχημένη πολιτική της κυβέρνησης, στην προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Τουτέστιν σας ισοπεδώνουμε οικονομικά με το απανθρωπο και σκαιό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλάς σας φιλοδωρούμε αφειδώς με ωραία λόγια …

*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.