Ένα μνημόσυνο για τα αγέννητα παιδιά
Το διάβασα στο sturbyblog. Ο δημοσιογράφος Alex Andreou βλέπει στο Facebook την εικόνα αυτού του γλυπτού, που είχε ανεβάσει ένας φίλος του κάτω από τον τίτλο «Αποβολή». Μια γυναίκα γονατιστή και….
ένα παιδί να της χαϊδεύει το κεφάλι. Του προκάλεσε το ενδιαφέρον. Έψαξε να βρει περί τίνος πρόκειται. Πρόκειται για έργο του νεαρού καλλιτέχνη από την Σλοβακία Martin Hudacek με τίτλο «Memorial for Unborn Children». Η αρχική, μάλλον θετική αντίδραση που του προκάλεσε το έργο όταν δεν γνώριζε περί τίνος πρόκειται, αμέσως άλλαξε. Αναρωτιέται ποια από τις δυο αντιδράσεις του μετράει περισσότερο.
Η αρχική ή μήπως και οι δύο; Μήπως σημασία τελικά έχει η πρόθεση του καλλιτέχνη και όχι η αντίδραση του; Σε μια συνέντευξη που έδωσε ο Hudacek σε ένα χριστιανικό blog λέει ότι το αγαπημένο του απόσπασμα από την Βίβλο είναι αυτό: «Πραγματικά σου λέω ότι αν δεν αλλάξεις και αν δεν γίνεις σαν τα μικρά παιδιά δεν θα περάσεις την πύλη του Βασιλείου των Ουρανών» -Ματθαίος 18:3 Προέρχεται από μια θρησκευόμενη οικογένεια, των φωνάζουν «Bongo» γιατί παίζει bongos στην εκκλησία, είναι πατέρας δυο παιδιών και την ιδέα για το έργο του την έδωσε ένας φίλος του που συνάντησε μια μέρα στον δρόμο. Αργότερα άκουσε τον ψίθυρο του Θεού μέσα του που τον καλούσε να δημιουργήσει. «Πολλές γυναίκες που είχαν κάνει έκτρωση και είδαν το γλυπτό ξέσπασαν σε κλάματα» καταλήγει η συνέντευξη.
Ένα σχόλιο
Είναι ίσως από τις λίγες περιπτώσεις που θα προτιμούσα το «Τι θέλει να πει ο ποιητής» παρά την απάντηση. Αναγκαστικά η πληροφορία του τίτλου μας περιορίζει. «Η ομορφιά είναι στα μάτια του παρατηρητή» αλλά τι συμβαίνει όταν δεν με αφήνεις να δω με τα δικά μου μάτια; Το έργο του θα μπορούσε να έχει ένα σωρό ερμηνείες αν ήταν άτιτλο ή αν είχε έναν πιο αινιγματικό τίτλο. Με τον τίτλο αλλά και με την συνέντευξη παίρνει ξεκάθαρη θέση κατά των εκτρώσεων.
Το έργο είναι όμορφο. Μου αρέσει περισσότερο ο τρόπος που έχει συνδυάσει τα διαφορετικά υλικά. Η γυναίκα είναι φτιαγμένη από τεχνητή πέτρα, που έχει το πλεονέκτημα ότι δεν γεμίζει με νερό όπως η κανονική, και το παιδί από πολυεστέρα. Και για τα δυο γλυπτά έχουν ποζάρει ζωντανά μοντέλα. Αν δεν ήξερα τον τίτλο θα μου ερχόντουσαν στο μυαλό τα λόγια του Οσκαρ Ουάιλντ: «Τα παιδιά στην αρχή αγαπούν τους γονείς τους – όταν μεγαλώνουν τους κρίνουν – κάποιες φορές τους συγχωρούν». Και θα σκεφτόμουν ότι αυτό το παιδί τελικά κατάφερε να συγχωρέσει την μητέρα του και να πάει ένα βήμα παρακάτω.
Πηγή: www.lifo.gr