Είτε συμφωνείς με τον Γιάννη Στουρνάρα, είτε όχι ήταν αυτός που τράβηξε το κάρο της διαπραγμάτευσης επί 18 μήνες. Όταν οι άλλοι κρύβονταν κάτω από τα φουστάνια του λαϊκισμού ο υπουργός Οικονομικών ήταν ο μόνος που έλεγε αλήθειες. Γιατί δεν είχε και τίποτε να χάσει. Πολιτικός δεν είναι, τεχνοκράτης είναι και …
βλέπει αριθμούς. Όταν οι αριθμοί δε βγαίνουν κάποιος πρέπει να κουνήσει το μαντίλι.
Δεν είδαμε να το κάνει κανένας μεγαλόσχημος, μόνο υπεκφυγές, υποσχέσεις και «μασάζ» στους δήθεν εξοργισμένους βουλευτές.
Τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε το Μαξίμου να επιχειρεί μια προσπάθεια «ακύρωσης» του κ. Στουρνάρα. Κι αυτό το κάνει πέντε μήνες πριν τις ευρωεκλογές και μόλις τρεις μήνες πριν την κρισιμότατη διαπραγμάτευση για τη βιωσιμότητα του χρέους. Είναι πολιτική αυτή να ακυρώνεις τον βασικό σου υπουργό σε μια τόσο κρίσιμη φάση;
Και πώς το κάνει; Κάνοντας διαρροές ότι τη μια τον αντικαθιστά ο Λαζαρίδης, την άλλη ο Παπασταύρου, την άλλη η… Αλίκη Βουγιουκλάκη. Πάλι καλά που δεν ακολουθούν την πρότασή μας να γίνει τσάρος ο Ταμήλος, που δηλώνει και έτοιμος.
Τα πράγματα είναι απλά. Άμα δε σου αρέσει ο Στουρνάρας κάνεις ανασχηματισμό, τον αλλάζεις, βρίσκεις κάποιον που πιστεύεις ότι είναι καλύτερος και θα τα βρει με τους δανειστές και καθάρισες. Όχι μισόλογα και κουβεντούλες πίσω από τις κουρτίνες. Κι όχι «πουλήματα» και μαχαιρώματα πίσω από την πλάτη.
Είτε μας αρέσει είτε όχι η διαπραγμάτευση με την τρόικα πρέπει να γίνει σε τεχνοκρατικό επίπεδο. Η άλλη επιλογή είναι η διακοπή των συζητήσεων, το τέλος των δανείων και οι ξένοι να μας στείλουν στο διάολο αφού τους στείλουμε εμείς πρώτα.
Εκείνη τη στιγμή θα πρέπει να βρουν, όμως, κάποιον που θα διαχειριστεί την εθνική καταστροφή. Τελεία και παύλα.
antinews.gr
