Του Θανάση Νικολαΐδη
ΠΑΙΔΕΙΑ και Υγεία. Εκεί πηγαίνουν τα επιστρεφόμενα…ψιχία απ’ τις κλεψιές. Τ’ ακούσαμε και αγαλλιάσαμε.
Θυμηθήκαμε και μελαγχολήσαμε.
ΠΑΜΕ, τυχαία, σε ένα λύκειο του….
(πρόσφατου) παρελθόντος. Με τα όλα του.
Απ’ τους μουντζουρωμένους (πρόσφατα βαμμένους τοίχους), μέχρι τις ζημιές από εξωσχολικούς, ανάκατους με «αυτόχθονες» καταληψίες. Σε «ήσσονος ισχύος» κυκλώματα στην κλίμακα της οργανωμένης απάτης.
ΖΗΤΗΜΑ 1ο: Στην αυλή η μεγάλη νταλίκα με το (πανάκριβο) «εργαστηριακό υλικό». Ξεφορτώνονται 3-4 μεγάλα κιβώτια και στοιβάζονται στο εργαστήριο με τα παλιά, άθιχτα και ανέπαφα. Χαρτιά, σφραγίδες, υπογραφές και η νταλίκα για άλλες…πολιτείες. Το «υλικό», σύγχρονο και με την τελευταία λέξη της ηλεκτρονικής, θα συνέχιζε τον μακάριο…ύπνο του δίπλα σε άλλα που «σάπιζαν». Σε μια δεκαετία το (πανάκριβο) ηλεκτρονικό υλικό θα ήταν παρωχημένο.
ΤΟ εργαστήριο λειτούργησε για τις ανάγκες του…προγράμματος, με το μυαλό του μαθητή στις «Πανελλαδικές» (της αποστήθισης και του φροντιστηρίου). Ποιοι, άραγε, «ταχυδακτυλουργοί» και αφανώς διεφθαρμένοι να πήραν το λαδάκι τους απ’ την παραπάνω «αναποτελεσματική» διακίνηση σταγόνων του ιδρώτα των φορολογουμένων; Το σίγουρο είναι πως η διαφθορά εισέβαλ(λ)ε νόμιμα(!) απ’ τις πόρτες (και) των σχολείων, με την παιδεία «κλασική» και αναλλοίωτη.
ΖΗΤΗΜΑ 2ο: Φτάνει στο γραφείο του διευθυντή (μεγάλου) λυκείου άνθρωπος του…Υπουργείου. Ήταν «ελεγκτής» των διαδικασιών για την ΠΔΣ (πρόσθετη διδακτική στήριξη).
-Τα βιβλία σας, λέει αυστηρά.
-Δεν τα έχω ενημερωμένα, απαντά κάτωχρος ο δ/ντης.
Ο «άνθρωπος του Υπουργείου» μαλακώνει και του προτείνει ν’ αγοραστούν απ’ το σχολείο οκτώ (8) βιβλία του. Εισπράττει το (δημόσιο) παραδάκι (για τη τσέπη του) και αποχωρεί, με χειραψίες και χαμόγελα. ‘Όλα νόμιμα (εκβιαστικά και ανήθικα). Κάποτε φτάνουν τα βιβλία που είναι τέσσερα (και όχι 8) και…20/ετίας. Καθένας στη ζούλα και με τη μιζούλα του και ποιος να ξέρει μέχρι πού έφταναν οι άγνωστοι και αφανέρωτοι (μικρο)μιζαδόροι…
Η κυβέρνηση «υπόσχεται» στην Παιδεία μέρος απ’ τα «επιστρεφόμενα». Για να φαγωθούν, πριν τα δούμε στο τραπέζι της ίδιας εκπαίδευσης με τους ίδιους νόμους και κανόνες, την ίδια νοοτροπία, αθωράκιστη απ’ τα ίδια (μικρο)πιράνχας.