ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ «ΜΕ ΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ Μ΄ΟΝΕΙΡΟ»
Έχουν περάσει 12 μέρες από εκείνη τη βραδιά κι ακόμα να συνέλθουμε από την μέθη της Τέχνης του. Τόσα χρόνια είχε να τον δεί ο κόσμος του στο Ηρώδειο και κάποιοι νόμιζαν οτι τον είχαν αφοπλίσει…Και έφτασε μόνο μια βραδιά για να πείσει τους πάντες για το αντίθετο…
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο μεγαλύτερος εν ενεργεία Έλληνας συνθέτης και ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες παγκοσμίως, είναι πάνοπλος!
«Με λογισμό και μ΄όνειρο» οδήγησε τα πρόσωπα των ανθρώπων στούς μυστικούς οίμους της τέχνης του λόγου και της μουσικής!
Δεν έχω συνηθίσει να γράφω εγκωμιαστικά σχόλια, αλλά είναι αδύνατον τώρα να τ΄αποφύγω, γιατί εκείνη τη βραδιά τους ένιωσα σχεδόν τους είδα, τον Σωλομό, τον Γιώργο το Σεφέρη και τον Οδυσσέα Ελύτη, να τραγουδούν μαζί του…
Αλλά και στο ακροατήριο είδα τον Κώστα Γεωργουσόπουλο να τραγουδάει δακρυσμένος μαζί μ΄όλο το Ηρώδειο τα «Χίλια μύρια Κύματα» το τραγούδι που έγραψε η νεαρή ψυχή του, ο Κ.Χ. Μύρης.
O Μάνος ο Ελευθερίου μετρούσε «Τα λόγια και τα χρόνια» κι αυτός όπως παλιά, συγκινημένος… Ο Χρονάς χαμογελούσε από μακρια ακούγοντας αχνά με το ενδόφωνό του το «’Οχι δεν πρέπει να συναντηθούμε»…
Οι ποιητές σε άλλους συνθέτες, οφείλουνε τον όγκο και την γενναιότητα που προσδίδει η μουσική στους στίχους τους. Στον Γιάννη τον Μαρκόπουλο, οφείλουν καί κάτι ακόμα!
Το συναισθηματικό απήχημα των στίχων τους αποδίδεται ανάγλυφο. Σαν από θαύμα τέχνης, ξέρει τί αισθάνονταν οι ποιητές όταν έγραφαν τους στίχους αυτούς και το αποδίδει με την μουσική του, σαν μέσα από έναν μυστικό δίαυλο, στους ανθρώπους.
Κι όταν ο ίδιος γίνεται ποιητής, αγγίζει την τέλεια συζυγία λόγου-μουσικής, όπως στην προφητική «Λέγκω» που αποθεώθηκε, γιατί είναι σήμερα επίκαιρη παρά ποτέ…
Τέλος με το κωδικό ποίημά του «Ζαβαρακατρανέμια» με το οποίο έκλεισε την συναυλία έδειξε σε όλους μας σε τί καιρούς ζούμε.
Ο Μαρκόπουλος εκτός από όλα τά άλλα, μ΄αυτήν την συναυλία άναγέννησε παλαιούς ερμηνευτές και ανέδειξε καινούργιους όπως τη 16χρονη Νεφέλη Μπερή, σ΄εμφάνιση παρθενική στό Ηρώδειο!
΄Ένας αγέραστος Χαλκιάς, ένα γενναίο γελαστό παιδί μ΄άσπρα μαλλιά και γένια ο Γαργανουράκης, ένας άλλος Νταλάρας, σεμνός και ταπεινός μπροστά στο μέγεθος αυτών που τραγουδούσε.
Η Κελεσίδη με την ουράνια φωνή, η Μποφίλιου με το βάθος και το πάθος, ο Βασιλικός ανιχνεύοντας με τη γενναία φωνή του τα ίχνη του Ξυλούρη, ο Mark Grauwels με το επιδέξιο φλάουτο προσπαθώντας να συνομιλήσει με τον αρχετυπικό ήχο του αρχαίου αυλού της Σύλβιας Κουτρούλη…
Άφησα τελευταίο το σπουδαιότερο. Αυτή δεν ήτανε απλώς μια συναυλία! Ήταν η αρχή μιας επανάστασης! Με την κυριολεξία της λέξης. Η αρχή για να ξανασταθεί το γένος μας στα πόδια του γενναίο! Το είπε στο τέλος ο ίδιος!
«Θα τα ξεπεράσουμε όλα, θα αγαπηθούμε ξανά γιατί είμαστε 10-11 εκατομμύρια Έλληνες όλοι επιφανείς»!!!
Η συναυλία αυτή είναι η απάντηση σε όσους λένε πως σ΄αυτήν την κρίση που περνάει η χώρα μας, οι πνευματικοί άνθρωποι απουσιάζουν! Ε λοιπόν ο Γιάννης Μαρκόπουλος απέδειξε πως είναι παρών και όπως είπα στην αρχή πάνοπλος!!!
Με την συναυλία αυτή ο Μαρκόπουλος έδωσε μιαν υπόσχεση κι ο κόσμος που κατέκλυσε το Ηρώδειο, αλλά κι οι χίλιοι τόσοι που δεν χώρεσαν κι έμειναν να ακούνε απ΄έξω, την εισέπραξαν:
Αρχίζει ο πνευματικός αγώνας της Ελλάδας κι αυτός ο αγώνας δεν έχει αντίπαλο, γιατί το φώς πάντα νικάει και διαλύει το σκοτάδι!
Γιώργος Βολουδάκης
Λογοτέχνης