Αποφασίστηκε ο Κανονισμός για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας – Ν. Χρυσόγελος: Ενίσχυση της βιώσιμης αλιείας ή της υπεραλίευσης με δημόσιους πόρους;

Περιμέναμε περισσότερα από αυτή την απόφαση για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας κι Αλιείας για να μπορέσει να ανακάμψει ο πληθυσμός των ψαριών, να υπάρξει μέλλον για το επάγγελμα του ψαρά και να μπουν στο επάγγελμα νέοι στην ηλικία. 

Δυστυχώς, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην Ολομέλεια, προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα», δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων/ Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, με αφορμή την ψήφιση από το Ευρωκοινοβούλιο, στις 23 Οκτωβρίου, του πλαισίου για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας κι Αλιείας. Ο Νίκος Χρυσόγελος ήταν εισηγητής έκθεσης για το Ταμείο αυτό εκ μέρους της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων του Ευρωκοινοβουλίου, που είχε υπερψηφιστεί-.

«Στο πλαίσιο της μέχρι τώρα Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής είχαν υιοθετηθεί άστοχες πολιτικές και σπαταλήθηκαν δημόσιοι πόροι που τελικώς οδήγησαν σε υπεραλίευση και καταστροφικές μορφές αλιείας. Χρηματοδοτήθηκε, επίσης, η καταστροφή παραδοσιακών σκαφών και η κατασκευή πολλών μαρίνων για τουριστικά σκάφη που χαρακτηρίστηκαν αλιευτικά καταφύγια. 

Βλέποντας τα αποτελέσματα των χρηματοδοτήσεων από το Ταμείο για την Αλιεία διαπιστώνει κάποιος ότι το μεγαλύτερο ποσοστό χρηματοδοτήσεων πήγε σε καταστροφές σκαφών και σε ενισχύσεις για την ιχθυοκαλλιέργεια, την ίδια στιγμή που το θαλάσσιο περιβάλλον και οι παράκτιοι ψαράδες υποφέρουν».

Οι ευρωβουλευτές κυρίως του Λαϊκού, του Συντηρητικού και του Φιλελεύθερου κόμματος αντί να ψηφίσουν για τον τερματισμό της χρήσης δημόσιων πόρων για ενίσχυση της υπεραλίευσης και της υπερεκμετάλλευσης των ιχθυο-αποθεμάτων, ψήφισαν τελικά για να συνεχίσει να δίνει η ΕΕ κονδύλια για πρακτικές που είναι σε άμεση σύγκρουση με τους στόχους της αειφόρου αλιείας. 

 Το ΕΤΘΑ διαθέτει περιορισμένους πόρους και είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί ότι τα δημόσια κονδύλια δαπανώνται αποτελεσματικά, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων πρέπει να υποστηρίζουν μόνο δραστηριότητες που ενισχύουν βιώσιμες μορφές αλιείας, με προτεραιότητα την αποκατάσταση των εξαντλημένων ιχθυο-αποθεμάτων, έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι οι ψαράδες, οι παράκτιες και νησιωτικές κοινότητες θα έχουν ένα βιώσιμο μέλλον.

«Οι λάθος πολιτικές και πρακτικές για την αλιεία – σε συνδυασμό και με άλλες αιτίες, όπως πιέσεις στην παράκτια ζώνη και στις θαλάσσιες περιοχές, έλλειψη θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού καθώς και εντεινόμενη κλιματική αλλαγή – έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση του θαλάσσιου πλούτου και των ψαριών καθώς και σε οριακή επιβίωση για την πλειοψηφία των επαγγελματιών ψαράδων, ιδιαίτερα των παράκτιων. 

 Ελπίζαμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ευρωβουλευτών που είχε υποστηρίξει μια ουσιαστική και δίκαιη για τους ψαράδες και το θαλάσσιο περιβάλλον μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής θα ψήφιζε με τον ίδιο τρόπο και για το χρηματοδοτικό εργαλείο της, για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ)», συνέχισε ο Νίκος Χρυσόγελος.

«Οι Πράσινοι εκφράζουμε την ανησυχία ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ) κινδυνεύει να υπονομεύσει την προσφάτως συμφωνηθείσα μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής, αφού υπερψηφίστηκαν συγκεκριμένα μέτρα που μπορεί να οδηγήσουν στην ενίσχυση της υπεραλίευσης και να παρατείνουν την κρίση.

Στα θετικά της ψηφοφορίας είναι ότι υπερψηφίστηκαν οι Πράσινες τροπολογίες για ενίσχυση της έρευνας για την κατάσταση των ιχθυο-αποθεμάτων σε επίπεδο αλιευτικής λεκάνης καθώς και της διαφάνειας, των ελέγχων και της εποπτείας από την ΕΕ των κονδυλίων, ώστε να αποτρέπεται η σπατάλη τους, συνηθισμένη πρακτική μέχρι σήμερα. 

Επίσης, απορρίφθηκαν επικίνδυνες τροπολογίες σε ότι αφορά στη δυνατότητα επιδοτήσεων για κατασκευή νέων σκαφών και ανανέωση του αλιευτικού στόλου, με δεδομένο ότι συνήθως από αυτές τις ενισχύσεις επωφελούνται κυρίως όχι οι παραδοσιακοί ψαράδες αλλά αυτοί που μπορούν να διαθέσουν εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ευρώ για μεγάλα σκάφη, βιομηχανικής συνήθως αλιείας, όπως έχει αποδειχθεί. Πολλά τέτοια παραδείγματα έχουν καταγραφεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Από την άλλη, όμως, υπερψηφίστηκαν και αμφιλεγόμενες τροπολογίες που αφορούν ενισχύσεις για αντικατάσταση των μηχανών και επιδοτήσεις νέων αλιέων για αγορά σκαφών. Από παρόμοιες ρυθμίσεις σπάνια επωφελούνται οι χιλιάδες μικροί ψαράδες, αν και πολλοί βρίσκονται στα όρια επιβίωσης. Είναι υπαρκτός, έτσι, ο κίνδυνος αύξησης της αλιευτικής ικανότητας στην ΕΕ την ίδια στιγμή που έχουμε δραματική μείωση των ψαριών και είναι όλο και πιο η δύσκολη η επιβίωση των ήδη υπαρχόντων ψαράδων.

Αντιθέτως, χρήσιμη θα ήταν η ενίσχυση της εκπαίδευσης νέων ψαράδων, ακόμα και πάνω σε ένα σκάφος παλιότερου, έμπειρου ψαρά, η ενίσχυση των ψαράδων σε συμπληρωματικούς, ως προς την αλιεία, ρόλους όπως η δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών, η αποκατάσταση και φύλαξη του θαλάσσιου πλούτου, η παρακολούθηση της κλιματικής αλλαγής καθώς και η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.

Ας ελπίσουμε ότι οι άστοχες πολιτικές θα διορθωθούν πριν το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ) πάρει την οριστική του μορφή μετά τη διαβούλευση με το Συμβούλιο. Αυτό που κρατάμε ως δέσμευση είναι ότι το Ευρωκοινοβούλιο ζητά πλέον πιο αυστηρά μέτρα και κυρώσεις για να εξασφαλιστεί ότι τα Κράτη Μέλη αλλά και όλοι οι αλιείς τηρούν τους κανόνες της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής προς όφελος του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των ίδιων των ψαράδων», κατέληξε ο Νίκος Χρυσόγελος.