Εικόνες ντροπής στα δικαστήρια της Ευελπίδων

Όγκοι δικογραφιών στοιβαγμένοι σε γραφεία, σε καρότσια, πάνω σε πολυκαιρισμένα φωτοτυπικά μηχανήματα, σκαμπό, καρέκλες ή ακόμη και στο πάτωμα, τουαλέτες που……

και ο πιο «τολμηρός» δεν επιχειρεί να χρησιμοποιήσει και υποθέσεις ασφυκτικά στριμωγμένες στα πινάκια των δικαστικών αιθουσών.

Εικόνες που συνθέτουν μία συνηθισμένα ημέρα στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, την ώρα που 25.000 πολίτες περνούν καθημερινά την κεντρική πύλη, ενώ δικηγόροι, δικαστές και δικαστικοί υπάλληλοι κάνουν λόγο για τριτοκοσμική κατάσταση.

Βουνά δικογραφιών έχουν «πνίξει» το Πρωτοδικείο Αθηνών που ζητά σε όλους τους τόνους επιπλέον χώρο.

Σε ολόκληρο το κτιριακό συγκρότημα συναντά κανείς τους πολύχρωμους φακέλους, με την κατάσταση στα κτίρια 8 και 13 να απαιτεί «βουτιά» στο χαρτομάνι από τους δικαστικούς υπαλλήλους, προκειμένου να εξυπηρετήσουν.

Κλασικό παράδειγμα της έλλειψης των αναγκαίων χώρων είναι ο διάδρομος του 2ου ορόφου του κτιρίου 6, όπου σε υποδέχονται 61 κιβώτια γεμάτα με τα σχετικά έγγραφα μόλις μίας δικογραφίας.

«Υπήρχαν σκέψεις να μας δοθούν δύο γειτονικά κτίρια. Τελικά η κατάσταση παραμένει στάσιμη. Δεν είναι μόνο οι δικογραφίες. Δεν χωράμε στα κτίρια. Ανακριτές και εισαγγελείς είναι στοιβαγμένοι σε δωμάτια-κουτιά, ενώ πολλές φορές τα γραφεία μοιράζονται σε τόσα άτομα, που γίνεται προγραμματισμός μεταξύ τους για να μην συμπέσουν. Μετατρέπουμε τους διαδρόμους σε γραφεία», τονίζει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ανώτατη πηγή.

Με τεράστιο φόρτο εργασίας και την μικρότερη αναλογία δικαστικών λειτουργών και δικηγόρων στην Ευρώπη, οι αστικές υποθέσεις οδηγούνται στο ακροατήριο ακόμα και τέσσερα χρόνια μετά την κατάθεση των δικογράφων και οι ποινικές υποθέσεις, οι οποίες είναι περίπου 100.000 αυτή την στιγμή, φτάνουν στα όρια ακόμα και της πενταετίας για να δικαστούν οι κατηγορούμενοι σε Α’ βαθμό.