Κάποιοι θέλουν να ξεχάσουμε οι Έλληνες τον Γοργοπόταμο

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Συνηθίζουμε να λέμε πως λαός που δεν γνωρίζει την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.
Αλλά για να γνωρίσει ένας λαός την Ιστορία του, πρέπει κάποιος να του την διδάξει…

Και οπωσδήποτε, η Ιστορία δεν διδάσκεται με τρόπο χρήσιμο για το μέλλον, όταν οι αναφορές σε ιστορικά γεγονότα γίνονται μεροληπτικά, αποσπασματικά, με απαλείψεις στοιχείων και παραλείψεις γεγονότων και προσώπων που δεν συμφέρουν τον «διδάσκοντα».

Όποιος διάβασε προσεκτικά τον χαιρετισμό του Αλέξη Τσίπρα στην εκδήλωση για την επέτειο των 71 χρόνων από την κορυφαία πράξη της ενωμένης Εθνικής Αντίστασης, την ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου, διαπίστωσε πως μεγαλύτερη ήταν η αγωνία του να συνδέσει την ηρωική εκείνη εποχή με τη σημερινή των μνημονίων, παρά να αναδείξει τα πρόσωπα, τα γεγονότα και το πραγματικό μήνυμα της επετείου.

Ο «Γοργοπόταμος» διαπερνά το μήνυμα του κ. Τσίπρα ως μια κορυφαία μεν πράξη αντίστασης, αλλά απουσιάζουν οι πρωταγωνιστές του – ο αρχηγός του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης, ο αρχηγός του ΕΔΕΣ Ναπολέων Ζέρβας και οι Βρετανοί.

Ουσιαστικά δηλαδή, δεν προκύπτει ποιοι ήσαν αυτοί που έφεραν σε πέρας το εγχείρημα, ενώ ο ΕΛΑΣ αναφέρεται με αφορμή την ίδρυσή του και όχι τη συμμετοχή του στην ανατίναξη – σωστά, διότι τότε έπρεπε να αναφερθεί και στον ΕΔΕΣ.

«Ο Γοργοπόταμος πέρασε, μαζί με την ίδρυση του ΕΛΑΣ, τις διαδηλώσεις ενάντια στην επιστράτευση, το μπλόκο της Κοκκινιάς και της Καισαριανής, στις ηρωικότερες στιγμές της ιστορίας αυτού του τόπου».

Συγγνώμη, αλλά το μήνυμα του Γοργοπόταμου είναι διαφορετικό από τα μηνύματα των άλλων ηρωικών πράξεων κατά του ναζισμού.

Ο Γοργοπόταμος έγινε σύμβολο του αγώνα κατά των κατακτητών όχι επειδή υπήρξε η ηρωικότερη στιγμή της αντίστασης – σαν τέτοιες υπήρξαν δεκάδες ανώτερες – αλλά επειδή υπήρξε το αποτέλεσμα της συνεργασίας των δύο μεγαλυτέρων ανταρτικών στρατών, που ανήκαν σε δύο διαφορετικής προέλευσης ιδεολογίες.

Αυτό είναι το «ισχυρότερο μήνυμα» και όχι αυτά που «είδε» ο κ. Τσίπρας, θυσιάζοντας στον βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας ακόμη και τον Άρη – προφανώς για να μην χρειαστεί να αναφερθεί στον Ζέρβα.

Το μήνυμα του Γοργοπόταμου δεν είναι ότι «μόνο με αντίσταση και αγώνα μπορεί κανείς να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά του» – οι Έλληνες τότε δεν διεκδικούσαν απλώς «αξιοπρέπεια», αλλά Ελευθερία και Δημοκρατία.

Επίσης, το μήνυμα του Γοργοπόταμου δεν είναι ότι «μόνο με ευρύτατη, λαϊκή ενότητα μπορεί κανείς να βγει από τις δύσκολες στιγμές».

Διότι μπορεί να είναι σημαντική η «ευρύτατη λαϊκή ενότητα», αλλά για να φθάσει η «ευρύτατη λαϊκή ενότητα» στην επιτυχία ενός εγχειρήματος όπως αυτό της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου, πρέπει κάποια πρόσωπα να λάβουν την κρίσιμη απόφαση να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να σχεδιάσουν και να εκτελέσουν το σχέδιό τους.

Συγγνώμη, αλλά η «ευρύτατη λαϊκή ενότητα» δεν μπορούσε να σηκωθεί και να πάει στον Γοργοπόταμο.

Έπρεπε να σηκωθούν και να πάνε ο Άρης, ο Ζέρβας και οι Άγγλοι.

Και βέβαια, ουδεμία σχέση έχει εκείνη η εποχή με τη σημερινή.

Τότε, ο κατακτητής είχε έλθει να καταλάβει τη χώρα απρόκλητα και απρόσκλητος – δεν είχε πάει κανείς να του ζητήσει δάνειο, αντίθετα την υποχρέωσε να λάβει δάνειο για λογαριασμό του.

Τότε, οι ένοπλοι εθελοντές που βρέθηκαν στο Βουνό, είχαν εγκαταλείψει τη βολή τους και την ασφάλεια του σπιτιού τους, δεν βγήκαν στο Βουνό για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στα δανεικά, αλλά για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία – όχι για το όγδοο κινητό, την πέμπτη τηλεόραση και το τέταρτο αυτοκίνητο.

Τότε, οι αγωνιστές, αλλά και οι άμαχοι, στέκονταν μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα και βασανίζονταν στο κολαστήριο της Μέρλιν.

Κάθε προσπάθεια σύνδεσης του τότε με το σήμερα αποτελεί προσβολή στους αγώνες και στις θυσίες εκείνων.

Ανέφερε, βέβαια, ο κ. Τσίπρας στο μήνυμά του την ανάγκη να υπερβούμε τις διαχωριστικές γραμμές (πασπαλίζοντάς τη, βέβαια, με τον στίχο του γνωστού αντάρτικου τραγουδιού «να σπάσουμε τις άτιμες τις αλυσίδες», που κατά τη γνώμη του δεν είναι τα χρέη που εμείς δημιουργήσαμε)και το γεγονός ότι επικράτησε «έστω για λίγο, η λογική του να ενωθούμε σε αυτά που μας ενώνουν, αφήνοντας πίσω αυτά που μας χωρίζουν».

Αλλά τι σημαίνει αυτό στην πράξη, αφού τις διαχωριστικές γραμμές δεν τις υπερβαίνει από μόνος του ο λαός, αλλά χρειάζεται την καθοδήγηση και τις αποφάσεις των ηγετών του;

Υπάρχει έστω και μία περίπτωση να συμφωνήσει ο κ. Τσίπρας με τους πολιτικούς του αντιπάλους;

Και ποιες είναι οι «γέφυρες της υποτέλειας και της εξάρτησης» που κατά τον κ. Τσίπρα πρέπει να ανατινάξουμε σήμερα;

Η γέφυρα της τρόικας ή η γέφυρα του χρέους που δημιουργήθηκε σε καιρό ειρήνης και (δανεικής) ευημερίας;

Και πώς θα ξεφύγουμε από το «χθες της υποταγής» για να πάμε στο «αύριο της προκοπής»;

Μοιράζοντας δανεικά που δεν έχουμε;

Ο Γοργοπόταμος και τα μηνύματά του δεν ταιριάζουν στη στρατηγική της σύγκρουσης και του Διχασμού που έχει επιλέξει ο κ. Τσίπρας.

Διότι με τη στάση του τον έχει ήδη παραλείψει (τον Γοργοπόταμο της εθνικής ενότητας) και έχει ήδη περάσει στην επόμενη φάση, αυτή που λίγο μετά οδήγησε τον Άρη και τον Ζέρβα να ριχτούν σε έναν ανελέητο αδελφοσκοτωμό, που κατέστρεψε την Ελλάδα και της οποίας τις συνέπειες υφιστάμεθα μέχρι σήμερα.

Ίσως γι’ αυτό ο κ. Τσίπρας δυσκολεύτηκε να αναφερθεί στα πραγματικά μηνύματα του Γοργοπόταμου.

Ίσως γι’ αυτό από το έρκος των οδόντων του δεν ξέφυγαν τα ονόματα των πρωταγωνιστών του.

Γιατί βρίσκεται ήδη στο επόμενο κεφάλαιο, αυτό που περιλαμβάνει τις πιο ζοφερές στιγμές της σύγχρονης Ιστορίας μας…

elzoni.gr