Ω, εσύ Διαπλοκή, πόσους ανθρώπους και χρήμα ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε!…

Φίλε αναγνώστη, βιώνω ένα παρατεταμένο, πολιτισμικό «σοκ και δέος», παρακολουθώντας την επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα…
Μην την απομονώνεις στα παλαιά ΜΜΕ και στα Νέα-ΜΜΕ, σου μιλώ για μια γενικευμένη κρίση του πολιτικού φαινομένου στον τρόπο μας, για μια ουσιώδη κρίση της πολιτισμικής οντότητας ημών των ελλήνων.

Πρόκειται για εξαγωγή της κρίσης της Διαπλοκής στην ευρύτερη κοινωνία. Ω, εσύ Διαπλοκή, πόσους ανθρώπους και χρήμα ξοδεύεις για να μην σε βλέπουμε!

Ω, εσύ έλληνα, πόσο χρόνο και μυαλό ξοδεύεις για να αποφύγεις να δεις τον εαυτό σου μέσα από τον κοινωνικό καθρέφτη! Ο Καραγκιόζης από το θέατρο σκιών μεταβλήθηκε πλέον σε σκιά σου! Είναι η σκιά του εαυτού σου και θα ήταν ανέντιμο να μην στο πω!

Η εικονική, φαντασιακή ελληνική κοινωνία και τα άτομα που την απαρτίζουν, συνθέτουν πλέον, μέσω των παλαιών και νέων ΜΜΕ, μια Αντι-αφήγηση, μια απολύτως διασκεδαστική της πραγματικότητας σημειολογία, απαλλαγμένη από την ιστορία της πολιτικής οικονομίας και την ίδια την πολιτική ιστορία του ελληνικού κράτους και των θεσμών του. 

Πρόκειται για μια υπερβατική της πολιτικής σημειολογία, χωρίς ιστορική γνώση, ιστορική συνείδηση και αντίληψη της ψυχοδομής, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συγκυριακή έκφραση των αφηγηματικών και μη-αφηγηματικών (στενά παραγωγικών σχέσεων) αποκρυσταλλώσεων, στο πλαίσιο του γενικού πολιτισμού της χώρας.

Η Διαπλοκή παράγει πλέον Αντι-αφήγηση, μια και ο μύθος περί ισχυρής Ελλάδας που καλλιεργείτο από αυτήν μέσω της αφήγησης περί ευρωπαϊσμού, σύγκλισης και «συναίνεσης στο κέντρο» έσβησε μέσα στο ναυάγιο κράτους και αγοράς. 

Η κυρίαρχη αφήγηση μιας ολόκληρης εποχής (από το 1974 μέχρι τις μέρες μας) μεταβλήθηκε αντικειμενικά πλέον σε μυθιστόρημα, που κανείς δεν έχει διάθεση να αγοράσει και να διαβάσει, ταυτιζόμενος με ρόλους ηρώων του. Ένα ανιαρό μυθιστόρημα, ένα αλλόκοτο, στενάχωρο κινηματογραφικό έργο, ένα παραμορφωμένο, δραματικά φθαρμένο, έργο ζωγραφικής της Αναγέννησης… ένα ανέκδοτο.

Ναι, φίλε αναγνώστη, η κυρίαρχη αφήγηση του καθεστώτος ηγεμονίας στην Ελλάδα μεταβλήθηκε σε άνοστο ανέκδοτο, γι’ αυτό εγκαταλείπεται από την Διαπλοκή, αντικαθιστάμενη από μια Αντι-αφήγηση σαν και αυτήν που δοκιμάζει να αρθρώσει το «ποτάμι», η «ελιά» και άλλοι φορείς της αντι-πολιτικής και που με σαφήνεια διατύπωσαν οι «58» κατασκευαστές μιας φάρσας του παλαιού κέντρου.
Σε αυτή την Αντι-αφήγηση εγκλωβίζεται σήμερα ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. 

Αυτό είναι το πολιτικό κενό, για το οποίο σου έγραφα και που σε προειδοποιούσα να αποφύγεις να πέσεις μέσα του. Σαν πέσεις μέσα σε αυτό χάθηκες, καθώς παύεις να έχεις συνείδηση της πολιτικότητας του εαυτού σου και του ίδιου του κενού μέσα στο οποίο στροβιλίζεσαι και βολοδέρνεις. 

Γίνεσαι εσύ ο ίδιος ένα ΑΝΤΙ- … ένα συμπλεγματικό, φοβικό, βάρβαρο Αντι- σε όλα και όλους που μιλούν την γλώσσα της πολιτικής οικονομίας, ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα με κάποια μεθοδολογική συνέπεια. Μετατρέπεσαι σε υβριστή της αρχαιολογίας και γενεαλογίας της γνώσης, καθώς θεωρείς πως αυτές είναι οι αιτίες της νέας τάξης πραγμάτων στην Ελλάδα που σε αποδιοργανώνει!
Στο πολιτικό κενό αναζητείς τώρα την σωτηρία σου, αρνούμενος στην πραγματικότητα τις αντικειμενικότητες που σε ορίζουν ως πολίτη. 

Αν σκύψεις σε αυτές, τότε αναγκαστικά θα αναζητήσεις την άρθρωση ενός πολιτικού λόγου με ιδεολογικές συντεταγμένες, στη θέση του άναρθρου πολιτικώς, απαγγελτικού λόγου διαμαρτυρίας και δυσφορίας που προαγάγει και διαφημίζει η Διαπλοκή. Το Αντι- δεν είναι για πολύ, είναι για λίγο και για πολλούς, μέχρι να ξαναποκτήσει η Διαπλοκή γερές βάσεις αναπαραγωγής και την ικανότητα να διαμορφώνει αυτή κυριαρχικά το πολιτικό σύστημα και τις οικονομικές σχέσεις στην πατρίδα μας.

Η Αντι-αφήγηση που είδα σήμερα το πρωί να δοξάζεται, ρίχνοντας μια ματιά στον Κυριακάτικο Τύπο, δεν είναι προφανώς μια εναλλακτική αφήγηση, όπως επιχειρείται από την Διαπλοκή να εμφανιστεί. Δεν πρόκειται ούτε για μία Αντι-ηγεμονική αφήγηση, ούτε για μια εναλλακτική ηγεμονική αφήγηση. Είναι μία επικοινωνιακή κομπίνα, μία πολιτική διαστροφή, που διαμορφώνει ένα λυτρωτικό πέπλο άγνοιας για τον έλληνα πολίτη, έτσι ώστε να διασκεδαστεί η ουσιαστική ηγεμονική διάσταση των ελληνικών πολιτικών και αυτής καθ’ εαυτής της κρίσης που διέρχεται η χώρα. 

Μόνον που αυτή η «κομπίνα» φέρνει την ίδια την Διαπλοκή μέσα στο αφηγηματικό κενό που η ίδια δημιουργεί στην συγκυρία, εντός του οποίου θα διαλυθεί την αμέσως επόμενη περίοδο, με αντικειμενικούς όρους.

Η Αντι-αφήγηση που προωθεί η Διαπλοκή είναι ο θάνατός της στο άμεσο μέλλον. Το ότι δεν είναι ικανοί οι άνθρωποι της Διαπλοκής να αντιληφθούν αυτή την σοβαρή απειλή για τον εαυτό τους, δείχνει την κενότητά τους, την έλλειψη σοβαρής εμπειρικής και θεωρητικής υποδομής τους και το τυχοδιωκτικό του χαρακτήρα τους. Χρέος και ευθύνη όσων αντιλαμβάνονται την ουσιαστική πολιτική διάσταση της συγκυριακής Αντι-αφήγησης, που συνιστά την προπαγάνδα ολόκληρου πλέον του χώρου της λεγόμενης κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, είναι να εγκαταλείψουν οι ίδιοι εντελώς το Αντι- στην άρθρωση της δικής τους αφήγησης. 

Πιο στενά, να εγκαταλείψουν εντελώς τον λαϊκισμό. Όσοι δεν το θέλουν και δεν το μπορούν θα βρεθούν τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες και λίγους μήνες, ενώπιον μεγάλων εκπλήξεων. Η Αντι-αφήγηση της Διαπλοκής θα απορροφήσει μ’ έναν μαγικό τρόπο και τους ίδιους!…

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.