Τό «μάρκετινγκ» τῆς ἀξιοπρέπειας

Του Αθ. Παπανδρόπουλου

Τείνουμε νά πιστέψουμε ὅτι ὄντως στήν Ἑλλάδα δεν ὑπάρχει πρόβλημα. Κανένα, μάλιστα!
Τό μεγάλο θέμα γιά τήν χώρα δέν εἶναι οὔτε ἡ λειψή παραγωγή της, οὔτε ἡ ἀνεργία, οὔτε τό δημόσιο καί ἰδιωτικό χρέος της, οὔτε τό παραπαῖον τραπεζικό της σύστημα, οὔτε ὁ χουλιγκανισμός
στό ποδόσφαιρο, οὔτε οἱ κουκουλοφόροι, οὔτε ἡ ὑποβαθμισμένη παιδεία της καί οὔτε, βέβαια, ἡ ἀκτύπητη γραφειοκρατία της καί τό σύστημα διαφθορᾶς πού αὐτή διαχέει σέ ὁλόκληρη τήν κοινωνία.

Τό μεγάλο πρόβλημα τῆς χώρας, ὅπως ὑποστηρίζει καί ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν, φαίνεται νά εἶναι τό «ἔλλειμμα ἀξιοπρέπειας». Ἕνα ἔλλειμμα πού, ὅπως προκύπτει καί ἀπό τίς ἐνθουσιώδεις ὑπέρ τῆς κυβερνήσεως δημοσκοπήσεις, ἡ παροῦσα κυβέρνηση τό ὑπερκαλύπτει –μέ εὐτυχές γι᾽ αὐτήν ἀποτέλεσμα το 70% τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ νά ἐπικροτεῖ τά ἔργα(;), τά λόγια καί τις συμπεριφορές της. Ἔτσι, τελευταία δημοσκόπηση πού εἶδε το φῶς τῆς δημοσιότητος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι, ἄν αὔριο γίνουν νέες ἐκλογές, ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά ἔφθανε σέ ποσοστό πάνω ἀπό 42%, με τόν πρωθυπουργό κ. Ἀλέξη Τσίπρα νά θεωρεῖται κατάλληλος γιά νά κυβερνᾶ τήν χώρα ἀπό τό 68% τῶν Νεοελλήνων. Καί ὅλα αὐτά, 30 ἡμέρες μετά ἀπό τήν ἐκλογή τοῦ κόμματός του στην πρώτη θέση τῶν πολιτικῶν δυνάμεων τῆς χώρας.

Ἐξάλλου, στήν διάρκεια αὐτῶν τῶν 30 ἡμερῶν εἴχαμε τήν εὐκαιρία νά διαβάσουμε στό Διαδίκτυο καί στόν καθημερινό Τύπο πάνω ἀπό 160 διθυραμβικά ἄρθρα γιά τήν νέα κυβέρνηση, ὅλα ἀνεξαιρέτως ἐπικεντρωμένα στό γεγονόςὅτι ἡ συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ἀποκατέστησε σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο τήν ἀξιοπρέπεια τῆς χώρας πού, κατά τούς ποικιλώνυμους ἀρθρογράφους, ἦταν μέγα λαϊκό αἴτημα τό ὁποῖο
ἐπιτέλους ἱκανοποιήθηκε.

Παραφωνία σέ αὐτή τήν ἐνθουσιώδη καί ἀποπνέουσα «ἐθνική ὑπερηφάνεια» ἔξαρση ὑπῆρξε ἡ ἐπιστολή διαμαρτυρίας πρός τά μέσα μαζικῆς ἐπικοινωνίας (ΜΜΕ), ἐντός και ἐκτός Ἑλλάδος, 42 ἐπωνύμων συμπατριωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι δήλωναν ὅτι ἡ ἀξιοπρέπειά τους εἶχε δεχθεῖ σοβαρά πλήγματα, τά ὁποῖα ἐν καιρῶ θά εἶχαν ἐξαιρετικά ἀρνητικές ἐπιπτώσεις καί στήν προσπάθεια τῆς χώρας νά βγεῖ ἀπό τήν
κρίση της καί νά ἀκολουθήσει ἕναν δρόμο ἀναπτύξεως. Οἱ ὑπογράφοντες τό σχετικό κείμενο –τήν σύνταξη τοῦ ὁποίου εἶχε ἀναλάβει ὁ καθηγητής Οἰκονομικῶν κ. Γιῶργος Μπῆτρος– παρά τό ὅτι χαρακτηρίσθηκαν μέ τά γνωστά κοσμητικά ἐπίθετα τοῦ φαιοκόκκινου πολιτικοῦ χώρου, πολύ σύντομα πολλαπλασιάστηκαν καί σήμερα ξεπερνοῦν τους 210, μεταξύ δέ αὐτῶν καί ὁ ὑποφαινόμενος.

Ἐπίσης, ἐξαίρεση στίς θριαμβολογίες ἀπετέλεσε καί το κύριο ἄρθρο τῆς «Ἑστίας» τοῦ Σαββάτου, πού τονίζει ἁδρά ὅτι ἡ χώρα ὑφίσταται μία συνολική διεθνῆ γελοιοποίηση, με ἀνυπολόγιστο κόστος γιά τό μέλλον της. Παρόλα αὐτά, οἱ ἰαχές θριάμβου συνεχίζονται καί αὐτό μᾶς γεννᾶ πολλά ἐρωτηματικά. Ἀπό φόβο μήπως ἔχουμε χάσει τήν ἐπαφή μέ τήν ἑλληνική γλώσσα καί τό ἐτυμολογικό της περιεχόμενο, ἀναζητήσαμε ὁρισμούς γιά τήν ἀξιοπρέπεια, πού συγκλίνουν πρός μία διατύπωση πού ἀναφέρει ὅτι ἀξιο-
πρεπής εἶναι αὐτός πού ἔχει εὐγενικούς τρόπους, ἦθος, σεμνότητα καί σοβαρότητα, συμπεριφέρεται δέ μέ τρόπο πού ἁρμόζει στήν ἀξία του. Ἀντιθέτως, ἀναξιοπρεπής εἶναι αὐτός πού δέν ἔχει σοβαρότητα στήν συμπεριφορά του, συμπεριφέρεται μέ ἀπρέπεια καί χαρακτηρίζεται ἀπό εὐτέλεια
.
Ὑπό τό φῶς τῶν ὁρισμῶν αὐτῶν, πού δέν διαφέρουν και ἀπό τούς ἀντίστοιχους σέ εὐρωπαϊκά λεξικά, προσπαθήσαμε νά καταλάβουμε ποιοί εἶναι οἱ λόγοι γιά τήν ἄκρατη «ἐθνική ὑπερηφάνεια» πού κατέκλυσε τήν χώρα. Καί ἡ ἀπορία μας ἔγινε μεγαλύτερη ὅταν διαβάσαμε στό γαλλικό Λαρούς ὅτι ἡ
«ἐθνική ὑπερηφάνεια προκαλεῖται ἀπό γεγονότα, ἐπιδόσεις καί ἐπιτεύγματα διεθνοῦς ἐμβέλειας, πού ἀναβαθμίζουν το γόητρο καί τό κύρος μιᾶς χώρας καί τῶν κατοίκων της». Ἀναρωτηθήκαμε, ἔτσι, ποιά νά εἶναι ἄραγε αὐτά τά ἐπιτεύγματα τίς τελευταῖες 30 ἡμέρες πού μπόρεσαν νά προκαλέσουν παρόμοιο κύμα «ἐθνικῆς ὑπερηφάνειας». Δυστυχῶς, δέν μπορέσαμε νά βροῦμε ἔγκυρες ἀπαντήσεις στά ἐρωτήματα καί
στίς ἀπορίες μας. Τίς τελευταῖες 30 ἡμέρες –τίς πρῶτες τῆς συγκυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ– καταγράψαμε τά ἀκόλουθα:

Ὕστερα ἀπό μία ὀλέθρια γιά τήν ἑλληνική οἰκονομία, ἄνευ αἰτίας προεκλογική περιπέτεια, ἡ χώρα –πού ἦταν ἕτοιμη νά «πάρει τά πάνω της», ἔστω καί μέ πολλά «ναί μέν, ἀλλά»– σήμερα, μετά τίς ἐκλογές, βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα ἄν θά παραμείνει στήν εὐρωζώνη ἤ θά ἐξέλθει ἀπό αὐτήν. Ἡ δέ οἰκονομία της ἔχει ὑποστεῖ σοβαρή ζημιά.

Δέν ἀποκλείεται ἡ σύναψη τρίτης μνημονιακῆς συμφωνίας, πού θά ἔχει ἄλλο ὄνομα καί θά ἐλέγχεται ἀπό «θεσμούς» ἀντί τῆς τρόϊκας.

Τό δῆθεν ἀντισυμβατικό ἐνδυματολογικό θέαμα Ἑλλήνων ὑπουργῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπαίρονται στό Διαδίκτυο ὅτι εἶναι «προοδευτικοί» γιατί δέν φοροῦν γραβάτα, σέ συνδυασμό μέ εἰρωνεῖες καί ὑβριστικές δηλώσεις τους κατά συναδέλφων τους, ἔχει καταλήξει σέ μαζική διεθνῆ γελοιοποίηση τῆς χώρας, ἡ ὁποία ζητιανεύει χλευάζοντας αὐτούς πού τήν στηρίζουν.

Τέλος, ἡ ἀνακοίνωση ὅτι, στήν ἐποχή τῆς κυριαρχίας τῶνγνώσεων, ἡ ἀριστεία ἀποτελεῖ στήν Ἑλλάδα ἔννοια …χιτλερική, μόνον ἐλπίδα δέν ἀποτελεῖ γιά κάποιες χιλιάδες
ἱκανῶν καί δημιουργικῶν νέων.

Ἄν ὅλα αὐτά εἶναι γεγονότα ἥσσονος σημασίας μπροστά στίς τακτικές «μάρκετινγκ τῆς ἀξιοπρέπειας» πού ἐφαρμόζει ἡ κυβέρνηση, τότε ἡ ἐν Ἑλλάδι ἀπώλεια νοήματος (ὄχι μόνον τῶν λέξεων) εἶναι ὅ,τι χειρότερο μποροῦσε νά συμβεῖ.__

Εστια 02 03 2015