Λύκοι θα υπάρχουν όσο υπάρχουν πρόβατα

Αφού εκτός από τους μεγάλους με τα «πράσινα» και «γαλάζια» καφενεία, που στις παραμονές των εκλογών δεν μιλιόντουσαν και καμιά φορά έπεφτε και λίγο ξύλο και εμείς, η «μαρίδα» της γειτονιάς χωριζόμασταν σε «μπλε» και «πράσινους», ανάλογα δηλαδή με το τι ψήφιζαν στο σπίτι, στο οποίο βλέπαμε στην τηλεόραση με το volume στο διαπασών, τον Ανδρέα από τη μία να φωνάζει «ο λαός δεν ξεχνά τη σημαίνει δεξιά» και τον πρωτοξάδερφο του Χάρου Μητσοτάκη από την άλλη να λέει «η Ελλάδα δεν γυρίζει πίσω». 

Χειροκροτούσαμε τον ένα ή βρίζαμε τον άλλο ανάλογα με το τι έκαναν ο μπαμπάς και η μαμά, που είχαν εκεί εναποθέσει τις ελπίδες τους για το καλύτερο δικό μας μέλλον και αποκατάσταση.

Τσούλησαν τα χρόνια και πολλοί από μας πήγαμε να σπουδάσουμε, Αρκετοί οργανωθήκαμε σε «πράσινες» και «γαλάζιες» φοιτητικές παρατάξεις, είτε από το φόβο μη μας πουν γενιά αδιάφορη και απολιτίκ, είτε ακολουθώντας τις συμβουλές των μεγαλύτερων για να βολευτούμε μετά τις σπουδές πιο εύκολα, ή για να πηγαίνουμε στα πάρτι που οργάνωναν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ για να χτυπήσουμε καμιά γκομενίτσα. Πλήθος συγκεντρώσεων και ομιλιών οργανώναμε στα αμφιθέατρα με καλεσμένους βουλευτές και υπουργούς και πολλές φορές για τη διοργάνωση παίζαμε και ξύλο με την αντίπαλη παράταξη.

 Όταν ερχόντουσαν οι πολιτευτάδες, όλοι μας κοιτούσαμε πως θα αποκτήσουμε την εύνοια τους και να δημιουργήσουμε κολλητιλίκια μαζί τους, πιστοί πάντα στο «ελληνικό όνειρο» της μιας θέσης στο δημόσιο. Κάποιοι ήταν πιο πρακτικοί και τα «κατάφεραν» κάποιοι άλλοι όχι γιατί ήταν λίγο περισσότερο ιδεολόγοι. Ευγνωμονώ το θεό που ανήκα στους δεύτερους και έτσι δεν χρωστάω χάρη σε κανένα απ’ όλα αυτά τα κέρατα.

Και ξαφνικά …ξυπνήσαμε τριαντάρηδες. Και όταν λέω ξυπνήσαμε εννοώ πως ξυπνήσαμε από το λήθαργο του πνεύματος, που μας είχε δημιουργήσει η ψεύτικη ευμάρεια των εφηβικών και νεανικών μας χρόνων και αντιληφθήκαμε ότι τόσα χρόνια υποστηρίζαμε και φανατιζόμασταν με τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Χωρίς να το ξέρουμε και να το έχουμε καταλάβει είχαμε γίνει πελάτες των εμπόρων ιδεολογίας και ψεύτικης ελπίδας και έτσι τους βοηθούσαμε στηρίζοντας τους να «αισχροκερδούν» πάνω στα όνειρα και τις ελπίδες μας. Δυστυχώς κάπως αργά το αντιληφθήκαμε αυτό. ‘Όταν οι ελπίδες έκαναν φτερά και τα όνειρα έγιναν ο εφιάλτης της καθημερινής επιβίωσης.

Στις 24 Ιουνίου 2013 επιβεβαιώθηκε περίτρανα το στημένο παιχνίδι της μεταπολίτευσης. Οι δύο καταστροφείς της χώρας ενώθηκαν υπό τη σκέπη του μονόφθαλμου Αντωνάκη με σκοπό τη σωτηρία της…!!! Είναι να γελάς και να κλαίς συνάμα, όταν βλέπεις αυτόν που σε φτάνει στο χείλος του γκρεμού να λέει ότι θα σε σώσει, ενώ εκ προοιμίου είναι σίγουρο πως το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σου δώσει την χαριστική σπρωξιά και να σε αποτελειώσει.

Σοσιαλισμός και φιλελευθερισμός δύο έννοιες που στην Ελλάδα αποδείχθηκαν ταυτόσημες. Τελικά γυρνώντας το χρόνο πίσω δεν μπορώ να ξεχωρίσω πότε μας κυβέρνησαν φιλελεύθεροι και πότε σοσιαλιστές. Το μόνο που βλέπω πλέον είναι πως από το 1974 και μετά μας κυβέρνησαν λύκοι.

Σε ένα στοίχο του ο Σαίξπηρ λέει «λύκοι θα υπάρχουν όσο υπάρχουν πρόβατα». Πόση ανυπολόγιστη σοφία κρύβει τελικά αυτός ο στίχος μέσα του!! Ναι λύκοι θα υπάρχουν όσο υπάρχουν πρόβατα, γιατί μόνο έτσι μπορούν να επιβιώσουν. Εξαρτάται βέβαια τι θέλουμε και εμείς. Θέλουμε να συνεχίσουμε να παίζουμε το ρόλο του προβάτου και να γινόμαστε τα μέσα επιβίωσης των λύκων ή όχι; 

Καλούμαστε να επιλέξουμε ή ελεύθεροι και αξιοπρεπείς άνθρωποι ή «αμνοί» προς σφαγή θυσία στο σύστημα. Μέσες καταστάσεις πλέον δεν υπάρχουν. Πριν αποφασίσουμε ας αναλογιστούμε, για λίγα ψίχουλα επιβίωσης αξίζει τα σφαγιάζονται τα υγιή όνειρα και όχι αυτά του βολέματος, οι ελπίδες και οι προσδοκίες μιας ολόκληρης γενιάς;;;

eleutherifoni.blogspot.gr