Αυτοτελές και ανταγωνιστικό ελληνικό Πανεπιστήμιο.
ΑΠΟΨΗ ΤΟΥβ.ΝΟΥΛΕΖΑ δικηγόρου
Ζητούμενο η διοικητική και οικονομική αυτοδιαχείριση και αυτοτέλεια των ανώτερων Ιδρυμάτων.
Δεν μελέτησα επισταμένως το περιβόητο σχέδιο Αθηνά που η Κυβέρνηση βιαστικά, πρόχειρα επιχειρεί να εφαρμόσει στην Ανώτατη Εκπαίδευση, όμως νομίζω η πραγματική αναδιάρθρωση των ΑΕΙ επιχειρείται ανορθόδοξα, πρώτιστο μέλημα τής πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων θα έπρεπε να ήταν αυτοτέλεια διοικητική και οικονομική των ΑΕΙ, η μείωση εισακτέων όπου χρειάζεται η αντιστοίχως η αύξηση αναλόγως, η μείωση τής κρατικής επιχορήγησης δηλ η λειτουργία τους χωρίς δημόσιο χρήμα. Φοβούμαι όμως ότι το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα για τα ανώτερα ιδρύματα της χώρας άρχισε στρεβλά χωρίς διάλογο με την πανεπιστημιακή Κοινότητα, η αυτοδιαχείριση και η οργανωτική αναδιάρθρωση είναι τα ζητούμενα στην παρούσα συγκυρία, δεν αντέχει ο κρατικός προϋπολογισμός που αιμορραγεί και είναι πλέον ελλειμματικός να χρηματοδοτεί τα ΑΕΙ, οφείλουν να βρουν τρόπους εξασφάλισης πόρων και χορηγών, ώστε να επιβιώσουν. Άλλο μείζον θέμα είναι η κατάργηση της οικογενειοκρατίας και τής κληρονομικής διαδοχής στις πανεπιστημιακές έδρες ,η μεγαλύτερη διαφάνεια και αξιοκρατία στην επιλογή του διδακτικού προσωπικού, ώστε να καταργηθεί το απαράδεκτο αυτό καθεστώς που επικρατεί εδώ και δεκαετίες ακόμη και στα μεταπτυχιακά προγράμματα, όσοι φοίτησαν σε οποιαδήποτε Σχολή του Α.Π.Θ. κατανοούν τι εννοώ. Η σύνδεση των Α.Ε.Ι. με την επιχειρηματικότητα, με τον ιδιωτικό τομέα, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό, είναι επίσης επιβεβλημένη, έτσι θα αυξηθούν και οι αποδοχές των ερευνητών, δεν μπορεί τα Ανώτερα Ιδρύματα να είναι αποκομμένα από την αγορά και την επιχειρηματική δράση. Τάσσομαι υπέρ της λειτουργίας ιδιωτικών Πανεπιστημίων με αυστηρά κριτήρια, συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο σύμφωνο με τις επιταγές τής κείμενης Νομοθεσίας τής Ε.Ε., και ελεγχόμενα δίδακτρα σύμφωνα με το βρετανικό μοντέλο, διαφωνώ με την κατάργηση που επιβάλλουν τα Μνημόνια τμημάτων στην επαρχία που ενισχύουν σημαντικά την τοπική οικονομία.
Εισάγονται υπέρμετρα σε ορισμένες σχολές θεωρητικής κατεύθυνσης ενώ υστερούμε σημαντικά σε εκπαιδευμένους τεχνολογικής κατεύθυνσης , αυτό πρέπει να το αλλάξουμε, καθώς έχει αλλάξει δραματικά ο εργασιακός χάρτης στην χώρα μας.
Έχουμε ανάγκη από ένα σύγχρονο πανεπιστήμιο, ανταγωνιστικό, αξιόπιστο παραγωγικό που θα αξιοποιεί στο έπακρον το διδακτικό προσωπικό του, την περιουσία του και θα δίνει έμφαση στην έρευνα περιορίζοντας δραστικά τις λειτουργικές δαπάνες του, μόνον έτσι θα αποκτήσουμε ευέλικτα Ανώτερα Ιδρύματα ανταγωνιστικά των Ευρωπαϊκών που απορροφούν τους σπουδαιότερους εγχώριους επιστήμονες ,να εγκαταλείψουμε ιδεοληψίες και δογματισμούς, να απαλλάξουμε τα ιδρύματα από τον στείρο, τυφλό, ανώφελο και ενδεχομένως αναχρονιστικό κομματισμό, το ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει να προσαρμοστεί στις σύγχρονες ανάγκες τής εποχής. Το Πανεπιστήμιο, η ανώτερη εκπαίδευση είναι δημόσιο έννομο αγαθό αναντίρρητα, όμως είναι πλέον ανάγκη πέραν τής υποχρέωσης τής Πολιτείας από το Σύνταγμα, οφείλουμε, να προσαρμοσθούμε στην νέα πραγματικότητα , να ξεφύγουμε από την κρατικίστικη λογική, να εισάγουμε καινοτομίες στην οργάνωση, διαχείριση και χρηματοδότηση αν θέλουμε να επιβιώσουμε σε αυτήν την δύσκολη διεθνή συγκυρία.
