Παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για την «εν λειτουργία» αναδιοργάνωση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ) και όχι τον «ξαφνικό θάνατο» όπως ίσχυσε στην περίπτωση της ΕΡΤ, υπάρχει πλήθος ενδείξεων ότι σε κυβερνητικό επίπεδο δεν στοχεύουν όλοι σε αυτό τον σκοπό…
Μπορεί μεν η νέα διοίκηση των ΕΑΣ να τοποθετήθηκε αλλά μέχρις στιγμής δεν έχει γίνει η σχετική δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης οπότε δεν μπορεί να συγκροτηθεί σε σώμα το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) της εταιρίας, που αποτελεί μία από τις προϋποθέσεις για να αρχίσει η λειτουργία της.
Ενώ ο νέος πρόεδρος του ΔΣ και ο νέος Διευθύνων Σύμβουλος έχουν υποβάλλει συγκεκριμένο ρεαλιστικό επιχειρηματικό σχέδιο για την πολύπαθη εταιρία, το Υπουργείο Οικονομικών εμφανίζεται κάθετα αρνητικό στο να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση για την υλοποίηση του.
Το ποσό σύμφωνα με πληροφορίες ανέρχεται σε 30 εκατ. ευρώ, αλλά υπό προϋποθέσεις μπορεί καιμια πρώτη καταβολή 15 εκατ. ευρώ να αποδειχθεί σωτήρια. Η χρηματοδότηση απαιτείται κατά κύριο λόγο για την καταβολή των δεδουλευμένων του προσωπικού των ΕΑΣ που είναι απλήρωτο από τον περασμένο Δεκέμβριο και βρίσκεται σε επίσχεση εργασίας δεδομένου ότι τα προς εκτέλεση προγράμματα είναι αυτοχρηματοδοτούμενα.
Προσθέστε, ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και ειδικότερα τόσο ο υπουργός Εθνικής Άμυνας όσο και η αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας Φώφη Γεννηματάέχουν επανειλημμένα και δημόσια εκφράσει, ότι η άποψη του Υπουργείου είναι η «εν λειτουργία» αναδιοργάνωση της εταιρίας και τότε η εικόνα γίνεται πιο ασαφής και συγκεχυμένη.
Προσθέστε επίσης ότι σύμφωνα με πληροφορίες:
>Τις επόμενες ημέρες αναμένεται στην Ελλάδα ο μηχανολογικός εξοπλισμός και απάρτια για την παραγωγή των φυσιγγίων διαμετρήματος 30 χλστ. για το πυροβόλο των επιθετικών ελικοπτέρων AH-64 Apache του Ελληνικού Στρατού. Ενώ λοιπόν ο μηχανολογικός εξοπλισμός και οι τεχνικοί της αμερικανικής ATK βρίσκονται καθ’ οδόν, πως άραγε θα αρχίσει η υλοποίηση της σχετικής σύμβασης που έχει αναθέσει στα ΕΑΣ το υπουργείο Εθνικής Άμυνας όταν η εταιρία δεν λειτουργεί;
>Για ένα άλλο πρόγραμμα για την παραγωγή φυσιγγίων διαμετρήματος 5,56 χλστ. και ύψους 30 εκατ. δολαρίων που αναθέτει αμερικανική εταιρία στα ΕΑΣ, και το οποίο αφορά πελάτη εξωτερικού, τα ΕΑΣ, αφού δεν λειτουργούν, αδυνατούσαν μέχρι σήμερα να εκδώσουν τα προτιμολόγια ώστε να εισπράξουν τις προκαταβολές. Σύμφωνα με πληροφορίες, το συγκεκριμένο πρόγραμμα περιλαμβάνει επαναληπτικές παραγγελίες που σε βάθος χρόνου μπορεί να φθάσει στο ύψος των 158 εκατ. φυσιγγίων.
>Για το περιβόητο πρόγραμμα παραγωγής πυρομαχικών διαμετρήματος 40 χλστ. (40L60) για τα «ιπτάμενα πυροβολεία» της Αεροπορίας των ΗΠΑ (USAF), το οποίο ανέρχεται σε ύψος 220 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ οι προθεσμίες αρχίζουν να πιέζουν ασφυκτικά.
Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα τα πυρομαχικά 40L60 των ΕΑΣ (5.000 βλήματα) έχουν επιτύχει τις καλύτερες επιδόσεις στις δοκιμές εδάφους και αέρος. Σημειώνεται, ότι σύμφωνα με πληροφορίες, το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει διάρκεια πέντε ετών και ότι το 87% της αξίας του (191,4 εκατ. δολάρια δηλαδή 145,28 εκατ. ευρώ με την τρέχουσα ισοτιμία) αντιπροσωπεύει το κόστος του έργου που θα αναληφθεί από τα ΕΑΣ. Όμως μέχρι την 1η Αυγούστου 2013 η αμερικανική εταιρία θα πρέπει να υποβάλλει προσφορά σε απάντηση σχετικού αιτήματος για υποβολή προσφοράς (RfP) της USAF. Η κατακύρωση του προγράμματος αναμένεται τα τέλη Αυγούστου και μέσα σε διάστημα ενός μηνός τα ΕΑΣ θα πρέπει να αρχίσουν την παραγωγή.
Όπως είναι αυτονόητο τυχόν αδυναμία των ΕΑΣ να ανταποκριθούν στις προβλέψεις της σύμβασης θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, αφού θα τεθεί θέμα κατάπτωσης εγγυήσεων της ATK στις ΗΠΑ (περί τα 12 εκατ. δολάρια ΗΠΑ), που λόγω της σύμβασης υποκατασκευής με τα ΕΑΣθα μεταφερθούν κατά το ποσοστό συμμετοχής των ΕΑΣ στο πρόγραμμα (87%) στην ελληνική εταιρία!
Επιπλέον, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία ή νομική γνώση για να αντιληφθεί κανείς, ότι πέραν της κατάπτωσης των απαιτήσεων υφίσταται σοβαρή πιθανότητα έγερσης πρόσθετων νομικών αξιώσεων κατά του αναδόχου της σύμβασης υποκατασκευής (ΕΑΣ) αφού λόγω υπαιτιότητας του δεν θα γίνει δυνατή η υλοποίηση του έργου.
Με λίγα λόγια,… μύλος!
Ας σημειωθεί εδώ ότι σύμφωνα με πληροφορίες και για τα δύο προγράμματα (5,56 χλστ. και 40 χλστ.) η ATK έχει ήδη διασφαλίσει στο 100% τη χρηματοδότηση της παραγωγής τους, γεγονός που σημαίνει ότι δεν υφίσταται θέμα επιπλέον χρηματοδότησης για τα ΕΑΣ.
Τελικά φαίνεται ότι ακόμη και σήμερα η χώρα αδυνατεί να απαντήσει, όχι θεωρητικά αλλά ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, ακόμη και στα πιο βασικά ερωτήματα:
>Θέλουμε εγχώρια αμυντική και αεροδιαστημική βιομηχανία και τι είδους;
>Τα ΕΑΣ θέλουμε να τα διατηρήσουμε υπό κρατικό έλεγχο ή να τα ιδιωτικοποιήσουμε;
Αν η απάντηση στο δεύτερο υποερώτημα είναι θετική, τότε θέλουμε να πουλήσουμε βιομηχανία (και την όποια ελληνική εσωτερική αγορά) ή… οικόπεδα και ακίνητα (με άλλα λόγια να κάνουμε «real estate»); Διότι αν ισχύει το δεύτερο, τότε από το υπουργείο Οικονομικών ας καλέσουν άμεσα τους κτηματομεσίτες να αναλάβουν και παράλληλα ας ειδοποιήσουν και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να μην «εκτίθεται» με δηλώσεις της πολιτικής του ηγεσίας.
>Σε κάθε περίπτωση, ασχέτως δηλαδή αν τα ΕΑΣ παραμείνουν υπό κρατικό έλεγχο ή ιδιωτικοποιηθούν, συμφέρει ή όχι το ελληνικό δημόσιο να αυξήσει την αξία τους ως περιουσιακό του στοιχείο;
>Συμφέρει ή όχι το ελληνικό δημόσιο και τον κρατικό κορβανά (το πιθάρι των Δαναΐδων) να διατηρηθούν θέσεις εργασίας (έστω και σε επίπεδο μικρότερο από το σημερινό) και η εταιρία να λειτουργεί χωρίς ελλείμματα και μάλιστα εκτελώντας συμβάσεις που έρχονται από το εξωτερικόκαι δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας;
Ότι τα ΕΑΣ, αλλά και γενικότερα η κρατική αμυντική βιομηχανία χρειάζεται ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ αναδιοργάνωση είναι δεδομένο.
Ότι η χώρα πρέπει να διαθέτει αμυντική βιομηχανία έστω και για τη μερική κάλυψη των αναγκών της είναι επίσης δεδομένο.
Στην περίπτωση των ΕΑΣ, από τύχη, συγκυρία ή σκοπιμότητα, ή οτιδήποτε άλλο, παρουσιάζεται μία ευκαιρία ανάληψης βιομηχανικού έργου η οποία δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και κατ’ επέκταση τα δημόσια οικονομικά.
Είτε τα ΕΑΣ παραμείνουν υπό κρατικό έλεγχο είτε τελικά ιδιωτικοποιηθούν (σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας ενδιαφέρον φέρονται να έχουν εκφράσει η αμερικανική ATK, η γερμανική Rheinmetall και η ισραηλινή IMI), είναι ή όχι συμφερότερο για το ελληνικό δημόσιο να πωληθούν ως βιομηχανία παρά ως οικόπεδα και ακίνητα;
Αυτό άραγε το βλέπουν ή όχι στο Υπουργείο Οικονομικών;
Και σε τελική ανάλυση αν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο, δεν το κοινοποιούν στους φορολογούμενους και τους εμπλεκόμενους, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του υπουργείου Εθνικής Άμυνας;
Κι αν τελικά προτιμούν την πώληση των ΕΑΣ ως οικόπεδα και ακίνητα («real estate»), γιατί τότε ορίζουν νέα διοίκηση και κάνουν εξαγγελίες; Και το σημαντικότερο γιατί αγνοείται το προφανές ότικαι τα ακριβά οικόπεδα μπορούν να πουληθούν και η εταιρία να επιζήσει μέσα από ένα πρόγραμμα μεταστέγασης της;
Τα ΕΑΣ αναδιαρθρώνοντας την παραγωγική τους βάση (κατάργηση εργοστασίων, παύση λειτουργικών δραστηριοτήτων που στερούνται εμπορικής προοπτικής και τη χωροταξική αναδιάταξη άλλων, ώστε να μειωθεί το λειτουργικό κόστος και να απελευθερωθούν όλα τα ακριβά ακίνητα), εξορθολογίζοντας τη σύνθεση του προσωπικού τους και παραχωρώντας τα ακριβά ακίνητα τους στο δημόσιο (ώστε ει δυνατόν να αντισταθμιστούν σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο βαθμό τα συσσωρευμένα γιγαντιαία χρέη του παρελθόντος), ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥΣ ΩΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ και επίσης σίγουρα γίνονταιαπείρως ελκυστικότερα για τις μεγάλες εταιρίες του χώρου που στο παρελθόν φέρονται έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους για αυτά.
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση οφείλει όχι μόνο να αποφασίσει άμεσα, αλλά και το κυριότερο, ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ! Διαφορετικά, θα προστεθεί άλλη μία σελίδα στη νεοελληνική βίβλο των «χαμένων ευκαιριών».
