Θύματα λεκτικής βίας …οι άνδρες!

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα και υπό κανονικάς συνθήκας δεν θα έκανα την παραμικρή αναφορά, επειδή ξέρετε την άποψή μου για όλες αυτές τις….
«παγκόσμιες ημέρες» τις οποίες θεωρώ θεσμοθετημένες εξαιρέσεις που συνήθως επιβεβαιώνουν τον περί του αντιθέτου κανόνα. Θα μου πείτε, κάτι είναι κι’αυτό, πολλά πράγματα αν όχι τα περισσότερα ουσίας στην ανθρώπινη ιστορία ξεκινούν ή υλοποιούνται «μπάι ντιφώλτ». Εν πάσι περιπτώσει, ταιριάζει η επέτειος με το σημερινό θέμα που αφορά στη συνέντευξη που έδωσε στο εν Νέα Υόρκη Γραφείο Τύπου της Ελλάδος η Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων, κα Ζέττα Μακρή, η οποία ευρέθη στην πόλη μας επικεφαλής ελληνικής αντιπροσωπείας για να συμμετάσχη στις εργασίες της 57ης Συνόδου της Επιτροπής του ΟΗΕ για το Καθεστώς των Γυναικών.

Η κ. Μακρή απαντώντας και σε ερωτήσεις των παρισταμένων δημοσιογράφων υπενθύμισε βασικά τα αυτονόητα – τα οποία δεν βλάπτει να ξανακούμε – όπως ότι οι γυναίκες είναι αυτές που ουσιαστικά κρατάνε τα ελληνικά σπίτια κάθε φορά που ενσκήπτει μια κρίση, όπως η παρούσα, και γενικά δείχνουν μεγαλύτερη αντοχή σε κάθε είδους κακουχίες. Δυστυχώς, τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι άνδρες έχουνε γίνει βουτυρομπεμπέδες και με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις λυγίζουνε περισσότερο από τις αθλήτριες ενοργάνου γυμναστικής!

Μας ενημέρωσε επίσης και για μια σειρά προγραμμάτων της γραμματείας, όπως εκπαίδευσης και συμπαράστασης σε Ελληνίδες που δραστηριοποιούνται στον επιχειρηματικό τομέα με ήδη πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Οσον αφορά σε θέματα ισότητας όπως και βίας εναντίον των γυναικών που ήταν και το κεντρικό θέμα στη σχετική σύνοδο του ΟΗΕ, η κ. Μακρή είπε ότι η εικόνα δεν είναι τέλεια και πως η κρίση σίγουρα οξύνει ήδη υπάρχοντα προβλήματα, άσχετα αν η Ελλάδα συγκρινόμενη με την γειτονιά της, αλλά και τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση, σε όλους τους τομείς.

Εως εδώ όλα καλά, ώσπου έκανε αναφορά στις περιπτώσεις λεκτικής βίας που είναι και τα συχνότερα κρούσματα εναντίον γυναικών! Βέβαια, παραδέχτηκε ότι τέτοιου είδους περιπτώσεις απαντώνται κατά κόρον και εναντίον των ανδρών, μάλιστα σε κάποιες βόρειες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αποτελούν την πλειονότητα των κρουσμάτων! Και εδώ δεν μπορώ να μην πατήσω πόδι για αυτή την αδικία που λαμβάνει χώρα εναντίον μας και για την οποία δεν μιλάει κανείς, σαν να θεωρήται δεδομένη, μέρος της φυσικής τάξεως των πραγμάτων!

Και ερωτώ: ποίος έγγαμος ανήρ δεν έχει διέλθει του φοβερού μαρτυρίου της κραβατομουρμούρας; Είναι ή δεν είναι λεκτική βία αυτό; Πόσο μάλλον που οι γυναίκες έχουν την ικανότητα να επιλέγουν τις χειρότερες βραδιές, όταν ο άνδρας είναι συνήθως πτώμα ή πρέπει να σηκωθή νωρίς το πρωϊ και χρειάζεται οπωσδήποτε μερικές ώρες ύπνου και ηρεμίας. Ομως τα αρπακτικά στην αδυναμία κτυπάνε, ξέρουνε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή! Μας έχει φάει η ψωφοπερηφάνεια, ειδάλλως το θέμα θα έπρεπε να είχε τεθεί προ καιρού στον ΟΗΕ, να είχαν γίνει συνέδρια, αφίσες, διαφημιστικά μηνύματα, ειδικά φυλλάδια, να είχαν διοργανωθεί ημερίδες και γιατί όχι να υπάρχη και μια μέρα του ΟΗΕ αφιερωμένη στη βία εναντίον των ανδρών!

Θα μπορούσε κανείς να γράφη ώρες για το τί τραβάμε και πώς όλα αυτά τα χρόνια έχουμε υποστεί τα πάνδεινα, διότι το πρόβλημα της λεκτικής βίας δεν περιορίζεται δυστυχώς στην κρεβατομουρμούρα, το οποίο τέλος πάντων αντιμετωπίζεται με άνευ όρων αποδοχή των υποτιθέμενων δικαίων αιτημάτων της γυναικός, διότι ο καυγάς πάντα γίνεται για την ταμπακιέρα, δεν χάνουν χρόνο οι γυναίκες μόνο για την απόλαυση του βρισίματος όπως κάνουμε εμείς που είμαστε πιο αγνοί και άδολοι χαρακτήρες.

Μια άλλη, εξίσου σοβαρή περίπτωση λεκτικής βίας εναντίον των ανδρών είναι να σε βρίζη γυναίκα δημοσίως! Δεν μπορείς να της απαντήσης στον ίδιο τόνο, βασικά δεν μπορείς να της απαντήσης καθόλου, απλά καταπίνεις την οργή και προσπαθείς να συνεχίσης τον δρόμο σου ξεχνώντας το οδυνηρό περιστατικό. Προ ημερών εξαφανίστηκε η γάτα του διπλανού και περιττό να σας πω, κινητοποιήθηκε η γειτονιά για να τη βρη. Κατά τη διάρκεια των άκαρπων μέχρι στιγμής ερευνών, πολύ ευγενικά και με όλον τον σεβασμόν που με διακρίνει, ρώτησα την Κορεάτισσα γειτόνισά μου μήπως την έφαγε, οπότε να σταματήσουμε το ψάξιμο. Τί ήταν να τη ρωτήσω! Με έβριζε σε κορεάτικα και σπαστά αγγλικά για πάνω από μισή ώρα, μας άκουσε η γειτονιά ολόκληρη, ήρθε η Πυροσβεστική (δεν κατάλαβα γιατί όχι η Αστυνομία), στο τέλος ήρθε και το νοσοκομειακό να τη μαζέψη γιατί έπαθε νευρική κρίση (δυστυχώς …θα ζήση). Εγώ όλο αυτό το διάστημα στεκόμουν σαν χαζός και προσπαθούσα να την καλμάρω, ψέλιζα σκόρπιες λέξεις, έκαναν πως χαμογελούσα, αυτή όμως πού να σταματήση! Και σαν να μην έφτανε αυτό το στόλισμα, μόλις η χαριεστάτη σύζυγός μου επληροφορήθη το συμβάν και της είπα, ο ηλίθιος, τί έγινε, τότε άρχισε και δεύτερο «σέσιον» το οποίο εν αντιθέσει με της Κορεάτισσας, συνεχίζεται έως την σήμερον!

Τώρα πήτε μου πού μπορώ να βρώ το δίκιο μου! Υπάρχουν οργανώσεις ή «καυτές τηλεφωνικές γραμμές» (hotlines) να έρθω σε επαφή, να διαμαρτυρηθώ, να ζητήσω και εγώ «κάουνσελινγκ» και να μάθω πόσες φορές πρέπει να παραπονεθή ένας άντρας για νά’ρθουν να μαζέψουν τη γυναίκα του; Επίσης, πόσο θα τη κρατήσουν μέσα; Και τί θα γίνη όταν με το καλό την αφήσουν;>

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ με έδρα τη Νέα Υόρκη (neomagazine.com).

ΥΓ: Ευτυχώς που δεν μιλάει ελληνικά, ειδάλλως αν διάβαζε το σημερινό σημείωμα θα έπρεπε να ζητήσω πολιτικό άσυλο σε προξενείο μουσουλμανικής χώρας μήπως και γλυτώσω!