Δεν μπαίνουμε στο μαντρί αλλά βόσκουμε στο ίδιο λιβάδι.
Έτσι θα περιέγραφε κάποιος με βουκολικούς όρους , την διακήρυξη εν όψη του 35ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, της κομματικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ, της ΠΑΣΚΕ.
Η ….Νέα ΠΑΣΚΕ περισσότερο με φερετζέ ΠΑΣΟΚ μοιάζει παρά μια άλλη παράταξη που παίρνει διαζύγιο απο τον εαυτό της, αυτόν που την γέννησε και ευθύνεται για την σημερινή γραφειοκρατικοποίηση των σ.ο. και τον διαχειριστικό λόγο που προβάλλεται ως πολιτικός.
Δέσμια του ρεφορμισμού που αποτελεί τον πυρήνα ιδεολογίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων προάγει “άξίες” καθωσπρεπισμού, “Ευγένειας” και διπλωματίας, ως εργαλεία διεκδίκησης και συμμόρφωση προς την καθεστηκυία τάξη αγώνων , προταγμάτων και διεκδικήσεων, εξοστρακίζοντας το πολιτικό ρόλο και τον πολιτικό λόγο των εργαζομένων , τόσο από την διαμόρφωση πολιτικών οικονομίας όσο και πολιτικών διακυβέρνησης.
Εμφορείται του Κοινωνικό-οικονομικού μοντέλου που προωθεί το ηγετικό κονκλάβιο όπως αυτό έχει εξαγγελθεί τόσο από την επικυρίαρχη Γερμανία όσο και από την Γερμανοκρατούμενη ΕΚΤ και που οπαδοί αυτής της “φιλοσοφίας” είναι τόσο η Νεοφιλελεύθερη Ν. Δημοκρατία, όσο και οι Σοσιαλ-φιλελεύθεροι, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.
Ανέξοδα και με πλούσιο “πασοκικό” λόγο, προβάλλει αντι-νεοφιλελεύθερη μέσα στην Σοσιαλφιλελευθερία της αλλά πουθενά δεν κριτικάρει την τριτοκομματική κυβέρνηση, ενώ ταυτοχρόνως υπεραμύνεται των δημοσιονομικών προσαρμογών που επιβάλουν τα μνημόνια με τα οποία είναι αντίθετη.
Ο Πολιτικός της προσανατολισμός κινείται σε μια κινούμενη άμμο ιδεολογημάτων τύπου “Μεγάλης παράταξης του δημοκρατικού Σοσιαλισμού”, δηλαδή μιας σοσιαλδημοκρατίας μοντέρνου φιλελευθερισμού, που περιχαρακώνεται από τα Δεξιά της προς τα Αριστερά, μεταξύ του Σοσιαλ-φιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ και της Σοσιαλ-φιλελεύθερης ΔΗΜΑΡ
Η Ιδεολογική της αντίληψη διαχέεται ανάμεσα στους μηχανισμούς εξουσίας επι της κοινωνίας των εργαζομένων και της συνθηματολογίας των συλλογικών συμβάσεων και της νόμιμης δράσης που το Κράτος αναγνωρίζει.
Όντας εξαρτημένη απο το οικονομισμό όπως αυτός καθοδήγησε την έννοια των συνδικάτων και του ρόλο τους ως μηχανισμοί συμπληρωματικής εξουσίας της κομματικής αντίληψη περί εξουσιών και διακυβέρνησης του Κράτους, προτάσσει την αποστασιοποίηση των εργαζομένων και των συνδικάτων απο την διαμόρφωση πολιτικών και συγκροτήσεων πολιτικής διεξόδου στην διαμόρφωση ενός άλλου πολιτικού συστήματος.
Οι εργαζόμενοι, βάση της θεωρίας της Νέας ΠΑΣΚΕ, είναι απλά εργαλεία οικονομισμού χωρίς πολιτικό λόγο και οργανώνονται μόνο για τον μισθό τους και τα επιδόματα τους. Για το δικαίωμα να εργάζονται και να αμείβονται με αξιοπρεπείς μισθούς.
Τα υπόλοιπα ανήκουν δικαιωματικά στα πολιτικά σχήματα που υπάρχουν για να διοικούν, να διευθύνουν και να εξουσιάζουν κοινωνία και Κράτος.
Πέρα για πέρα Αριστερός λόγος, ο λόγος της ….. Νέας ΠΑΣΚΕ.