Όλα δουλεύαν…ρολόι(!)

«θιγόμενων». Και η αντίληψή τους πως όλα δούλευαν…ρολόι.

ΜΙΑ Ελλάδα, λοιπόν, καλοκουρντισμένη και μη θίγετε τα…καλώς κείμενα. Κι ας βγαίνει η μπόχα απ’ τα σκάνδαλα, πετάγονται τα ελατήρια της μηχανής, βρωμάει διαφθορά (προς άνοσμους) με τα σκάνδαλα βροχή. «Το Κράτος διαλύεται» αντηχεί «γρηγορείτε, χάνεται και χανόμαστε». Είχαν ποντάρει, βλέπεις, στην (α)φερεγγυότητα των «λειτουργών» του. Στη (σκοπούμενη) γραφειοκρατία, για να κάνουν περιουσίες από λαδώματα και αρπαχτές.

ΚΑΙ τι λένε σκούζοντας; Κατά περίπτωση σιναφιού, ομάδας και συμφέροντος ατομικού, που ο (νεο)έλληνας το προτάσσει κι ας μιλάει για αλληλεγγύη και σοσιαλισμό.

ΒΓΑΙΝΕΙ λάβρος, λοιπόν, ο δήμαρχος και…ξέρεις τι θα πει. Εκ των προτέρων και πριν ανοίξει το στόμα του. Με «οδηγό» τον παλιό και τον εν δυνάμει ψηφοφόρο του. Γνωρίζει τα κριτήρια για την ψήφο, τη νοοτροπία του, τις «παραδόσεις» και την λανθάνουσα υστεροβουλία του ψηφοφόρου, σε μιαν ανταποδοτική σχέση μαζί του. Μιλάει περήφανα για το νησί και την πόλη του, τρέμει μη του ξεφύγει καμιά αλήθεια που «καίει» κι ύστερα ψηλαφίσει τη γκάφα του μετρώντας τις ψήφους του, στις εκλογές.

ΜΕ τα λάβαρά τους κομματικοί αδικημένοι, «αδικημένοι» (και ξεβολεμένοι), αλλά κανένας τους δεν μιλάει για κομπίνες, ρεμούλα και κοπριά στο σινάφι του.

ΔΕΝ…άκουσαν (ούτε εισέπραξαν) γιατροί για πλασματικές υπερωρίες συναδέλφων τους. Δεν το’ ξερε το προσωπικό νοσοκομείων πως το φακελάκι «ρέει» και πως ιατροφαρμακευτικό υλικό κάνει φτερά για ιδιωτικά ιατρεία και κλινικές, πως ακόμα και η καθαρίστρια βολεύεται με κλεμμένα υλικά στο σπίτι της. Δεν άκουσαν για προμήθειες, δεν αφουγκράστηκαν ψιθύρους «επίορκων» για μίζες κι ούτε είδαν αρπακτικά δίπλα τους και πιράνχας.

ΚΑΙ, βέβαια, μαντεύεις τι θα πει ο βουλευτής και πόσους τόνους υποκρισίας θα πουλήσει μπροστά στους «εν δυνάμει», στο «γυαλί» ή στη βουλή.

ΑΣ διαμαρτύρονται πως το Κράτος αποικοδομείται. Εμείς επιμένουμε στο γκρέμισμα-προϋπόθεση, γιατί «είμαι εγώ κι ο κτίστης» που είπε και Παλαμάς δια χειλέων Αλέξη Τσίπρα.