Σεβασμός στις θυσίες μας

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Η πρώτη προϋπόθεση για να πεις όχι σε μια σκληρή διαπραγμάτευση είναι να σε θεωρούν σοβαρό κι αποφασισμένο. Αν χτυπάς την γροθιά σου στο τραπέζι και ταυτόχρονα απλώνεις το άλλο για ψιλά σαν ζητιάνος, τότε, αντί να σε λογαριάσουν, θα σε στείλουν για τσιγάρα και θα σου πουν, κιμπάρικα, να κρατήσεις τα ρέστα…
Αν ξέρουν πως για να την βγάλεις το επόμενο τρίμηνο κρέμεσαι από τους δίδυμους αδένες τους για να πάρεις ψωμί και να πληρώσεις το νοίκι, τότε, όταν αγριέψεις, στην καλύτερη περίπτωση θα γελάσουν ή θα σου πουν να γυρίσεις την πλάτη για να παίξετε μπιζ. Οι παλαιότεροι θα το θυμάστε το παιχνίδι. Αυτό που γυρίζεις την πλάτη και πέφτει η σφαλιάρα σύννεφο.

Ο Αλέξης ο καταληψίας του Λυκείου του και το άλλο καλομαθημένο πλουσιόπαιδο από τη Γλυφάδα, που του φεύγουν στελέχη και βουλευτές εν είδη πολιτικής αλωπεκίασης, έχουν πει διάφορα ψυχεδελικά και παρασάνταλα, που λέει κι η μάνα μου. Εν ολίγοις, θέλανε να πούμε στους δανειστές πως θα πληρώσουμε όσα θέλουμε, όποτε θέλουμε και με τον τρόπο που θέλουμε, μονομερή καταγγελία, εκμετάλλευση και ομολογοποίηση υδατανδράκων με μπεσαμέλ κλπ. Πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, μοντέλο Αργεντινής, εκεί ντε, όπου γίνονταν live οδομαχίες για μια φραντζόλα, ολίγος Βαρουφάκης, που ΄χει προβλέψει και πως μετά τα Χριστούγεννα ακολουθεί το Πάσχα, συνωμοσίες των Ιουδαίων, των τοκογλύφων κλπ. Κι οι μπαμπέσηδες οι Ελ δεν έρχονται από το Σείριο, γαμώ την καταδίκη μου, ούτε το ξανθό γένος μοιράζει χρυσά ρούβλια.

Απλές κουβέντες. Εκτός από το να είσαι σοβαρός κι αποφασισμένος, υπάρχει κι άλλη μια προϋπόθεση, τεχνικής φύσεως.

Έχουμε τις δαπάνες για την λειτουργία του κράτους, ήτοι μισθοί, συντάξεις, Άμυνα, Υγεία, Παιδεία κλπ κι έχουμε και τις δόσεις των χρωστούμενων.

Ως τώρα, λόγω των επί δεκαετίες ελλειμμάτων, δεν δανειζόμασταν μόνο για να πληρώνουμε τα προηγούμενα δάνεια αλλά και για να καλύπτουμε και τα έξοδα λειτουργίας του σπιτιού μας, που καλείται Ελλάς. Με απλά λόγια χρειαζόμασταν το χρόνο 100 Ευρώ για τις άμεσες κρατικές δαπάνες, για να μην μείνει η μηχανή από βενζίνη και λάδια και άλλα, πχ 30, για τις δόσεις των κερατιάτικων. Εμείς όμως από τις προσόδους του κράτους, κάθε είδους, εισπράτταμε ετησίως μόνο 80. Οπότε μας λείπανε 20 για μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, Στρατό κλπ κι άλλα 30 για τους δοσατζήδες. Οπότε δανειζόμασταν όλο και περισσότερα. Ταυτόχρονα φυσικά βγάζαμε τα μάτια μας διαλύοντας την παραγωγική μας βάση, οι νταβαντζήδες, μπετατζήδες κλπ λεηλατούσαν τον προϋπολογισμό, η φοροδιαφυγή κι εισφοροδιαφυγή χόρευαν καρσιλαμά κι όλο κατεβαίναμε του κακού την σκάλα.

Το περιβόητο λοιπόν πρωτογενές πλεόνασμα δεν σημαίνει τίποτε άλλο από το ότι το κράτος μας χρειάζεται 100 Ευρώ για τις ετήσιες λειτουργικές δαπάνες του και εισπράττει από τις προσόδους του 101, χωρίς να πληρώνει τους δανειστές.

Αν περιμέναμε πότε θα εκσυγχρονίσουμε σιγά ο σιγά όλο το κράτος και πότε θα γίνονταν υποδείγματα πολιτών όλα τα μεγαλόσχημα ή μη λαμόγια, η χώρα θα σερνόταν με συνεχή ελλείμματα, μέχρι να ψοφήσει. Κι εμείς μαζί της, σε τυμπανιαία κατάσταση, σαν γάιδαρος στη ρεματιά.

Αν ακολουθούσαμε τις συνταγές του Σκουρλέτη, της Ρένας και της λοιπής εξαρχειώτικης κομπανίας του Αλέξη ή των αεροψεκασμένων, για μετωπική σύγκρουση κι ενώ εξακολουθούσαμε να έχουμε ελλείμματα πιο μεγάλα κι από το ποιητικό τάλαντο του Κουράκη, τότε θα τρώγαμε χώμα. Διότι στην κόντρα, μόλις θα μας κλείνανε την στρόφιγγα για λίγο και θα παίζαμε ελευθέρα πάλη και kick boxing έξω από τις τράπεζες και στις πλατείες, τότε δύο τινά θα συνέβαιναν. Ή σε λίγο, αφού δεν θα είχαμε μία για να λειτουργήσει το κράτος μας, θα έπρεπε να υποχωρήσουμε εξευτελισμένοι και με την ουρά στα σκέλια ή να φύγουμε από το Ευρώ και να τυπώσουμε πληθωριστικά παλιόχαρτα για να τα κάνουν σαΐτες οι εργαζόμενοι, που θα ήταν πολύ λιγότεροι απ’ όσοι σήμερα.

Η απομείωση των περιουσιών των πολιτών, ο εξανεμισμός των μπλοκαρισμένων καταθέσεων θα ήταν πιο γρήγορος από τον θρυλικό Φάτζιο σε Grand Prix. Αν ήμασταν αποφασισμένοι να τρώμε χαρούπια και πέτρες, εγώ θα ήμουν, θα μπορούσαμε να το κάναμε από την αρχή. Ήμασταν όμως;

Άμα λοιπόν θέλεις πίσω την εθνική σου κυριαρχία, να μην κρέμεσαι από τα κάκαλα, που λένε τ’ αδέρφια μας οι τραντέλλενες Πόντιοι, του καθενός, πρέπει τρέχοντας, ματώνοντας να φτάσεις έστω σε 1 Ευρώ πλεόνασμα. Φτάνουμε. Με αίμα, αδικίες, με έλλειμμα παραδείγματος ηγεσίας, με φτώχεια κι ανεργία. Αλλά φτάνουμε.

Οι εταίροι και δανειστές μας δεν μπορούν να πουν πως ζητάμε χρήματα για να ζούμε όπως πριν, πέρα από τις δυνάμεις μας, όπως σας παραμυθιάζει ο Αλέξης ότι τάχα θα κάνει. Δεν μπορούν να πουν ότι δεν πιάσαμε πολλούς στόχους. Κάναμε το σκατό μας παξιμάδι, αδικώντας πολλούς ανθρώπους, γιατί όλα γίνονται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Ήρθαν πολλά κακά για να αποφύγουμε ένα πολύ μεγαλύτερο.

Οι Έλληνες δεν έχουν άλλη φοροδοτική ικανότητα. Η κοινωνία δεν έχει άλλες αντοχές. Με τούτα και με τ’ άλλα αποκτήσαμε στη Βουλή εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, παλαβούς που δηλώνουν αντεξουσιαστές, νεοκομμουνιστές, άνθρωποι πηδάνε από μπαλκόνια κι η ακραία βία είναι στους δρόμους κι όχι σε θεωρίες, ενώ η ανεργία διαλύει τον κοινωνικό ιστό, τις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων.

Φτάσαμε όμως σε αυτό το 1 Ευρώ παραπάνω, που η κυβέρνηση λέει πως είναι κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια. Άλλοι το αμφισβητούν αλλά για τον στρατηγικό στόχο της ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας και μιας κρίσιμης διαπραγμάτευσης, ακόμη και 1 Ευρώ αρκεί.

Το είπα και το έγραψα, πως ο Πρωθυπουργός, με όλα τα λάθη που μπορεί να έγιναν, γίνονται και θα γίνονται, κέρδιζε χρόνο για την χώρα και προσπαθούσε δουλεύοντας νύχτα με νύχτα να φτάσει σε αυτό το στόχο, ώστε η Ελλάδα να είναι ξανά ένας αξιόπιστος συνομιλητής με περιθώρια διαπραγμάτευσης. Γιατί δεν μπορείς να είσαι και μάγκας και ζητιάνος.

Ματώσαμε, είχαμε απώλεια εισοδήματος και ποιότητας ζωής που άλλοι λαοί μόνο σε πόλεμο είχαν.

Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε άλλες περικοπές. Και δεν θα κάνουμε.

Όποιος το ζητήσει, γνωρίζοντας πλέον τις θυσίες και την κατάσταση μας, θα τελέσει εχθρική πράξη.

Οφείλουν να αναγνωρίσουν έμπρακτα την προσπάθεια μας, να σεβαστούν το αίμα και την αγωνία του λαού μας και να διευκολύνουν την ανάπτυξη, την αποκατάσταση του κοινωνικού ιστού. Πρέπει να παράσχουν την λογική κι απαραίτητη βοήθεια, ώστε να εξυπηρετείται το χρέος και παράλληλα να μπει, επιτέλους αληθινό χρήμα στην οικονομία. Κανείς δεν μπορεί να μας ζητάει να αυτοκτονήσουμε «για το καλό μας».

Αν επιμείνουν παράλογα σε νέες περικοπές και οριζόντια, κάθετα, πλάγια, ότι διάολο μέτρα, τότε, εξηγώντας το στον λαό μας, ζητώντας του να συσπειρωθεί γύρω από την ηγεσία του, αφού οι άμεσες ανάγκες μας καλύπτονται επιτέλους από τα έσοδα του κράτους, να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους δανειστές, μέχρι να δεχτούν το λογικό αίτημα μας.

Κι αυτό δεν θα το κάνουμε πλέον ως ελλειμματικοί μπαταξήδες, ως ψευτόμαγκες ζητιάνοι, αλλά ως Έθνος που απέδειξε με τις θυσίες του την σοβαρότητα και την συνέπεια του πως νοικοκυρεύει τα του οίκου του με απτές πράξεις.

antinews.gr