Mπορεί να επικράτησε ενθουσιασμός από τη συμφωνία της Τετάρτης για την προώθηση της τραπεζικής ένωσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με αρκετούς ευρωπαίους αξιωματούχους να χαρακτηρίζουν την προοπτική ως «ιστορική», όμως υπάρχουν ακόμα περισσότερες απόψεις που θεωρούν ότι …
το πολύπλοκο αυτό εγχείρημα, τελικά, θα παραμείνει «κενό γράμμα», αφού δεν θα δώσει λύση στα δομικά προβλήματα της Ε.Ε.
Παρά τον… ελπιδοφόρο τίτλο της, η τραπεζική ένωση δεν αποτελεί βήμα προς την πολυπόθητη δημοσιονομική ένωση της Ευρώπης, αφού για ακόμα μία φορά τα βάρη και οι κίνδυνοι δεν «μοιράζονται» από κοινού στα κράτη-μέλη, με τα δημοσιονομικά χρέη να παραμένουν σε απόσταση «ασφαλείας» από τις τράπεζες.
«Μπάζει νερά» το σχέδιο
Παράλληλα, οι αναλυτές κάνουν λόγο για ιδιαίτερα πολύπλοκο μηχανισμό που θυμίζει πρακτική του «βλέποντας και κάνοντας», αφού είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα. Το ενιαίο ταμείο θα αρχίσει να λειτουργεί σταδιακά από το 2016, αλλά δεν θα είναι πλήρως επιχειρησιακό πριν περάσουν 10 χρόνια. Μέχρι τότε, θα είναι αρχικά τμηματικό» με κάθε κομμάτι του να τροφοδοτείται από τις τράπεζες του εκάστοτε κράτους και δεν θα επιτρέπεται να διασώζει παρά τις τράπεζες της χώρας. Όμως τα τμήματα αυτά θα εξαφανισθούν σταδιακά για να καταλήξουν έπειτα από 10 χρόνια στο ενιαίο ταμείο.
Προβληματισμός επικρατεί επίσης και για την υποχρηματοδότηση του εγχειρήματος αυτού, αφού τα 55 δισ. ευρώ του ταμείου διάσωσης δεν θα μπορέσουν να αποτελέσουν «ασπίδα» σε περίπτωση μιας κρίσης, με τα «κουρέματα» καταθέσεων τύπου Κύπρου να μην αποτελούν καθόλου απίθανο ενδεχόμενο.
Το Βερολίνο κέρδισε άλλη μια μάχη
Φυσικά, νικήτρια της συμφωνίας είναι η γερμανική πλευρά. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέβαλε τη θέση του, όπως έγραψε η ιστοσελίδα του περιοδικού Spiegel, παραθέτοντας την άποψη αναλυτών ότι «για το Βερολίνο ήταν ιδιαίτερα σημαντικό να αποτρέψει την μετεξέλιξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) σε ταμείο ανακεφαλαιοποίησης υπερχρεωμένων τραπεζών».
Το επόμενο κρίσιμο ερώτημα είναι ποιος θα αποφασίζει να μπει λουκέτο σε κάποιο πιστωτικό ίδρυμα. Σε αυτό απαντά και πάλι η Γερμανία, αφού πέρασε ξανά η δική της θέση: Δεν θα είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Μάριο Ντράγκι καλωσόρισε με βαριά καρδιά τη συμφωνία, αφού οι αμφιβολίες που είχε γι’ αυτήν επαληθεύτηκαν. Ο ιταλός τραπεζίτης, όπως και οι ευρωπαίοι νομοθέτες ζητούσαν, σύμφωνα με το Blooomberg, ένα σχέδιο με τρεις πυλώνες: Μια ενιαία εποπτική αρχή για τις μεγαλύτερες τράπεζες της νομισματικής ένωσης, έναν μοναδικό μηχανισμό για την αναδιάρθρωσή ή το κλείσιμο πιστωτικών ιδρυμάτων καθώς και έναν κοινό σύστημα για την ασφάλεια των καταθέσεων. Τα παραπάνω, φυσικά και δεν ικανοποιήθηκαν.
Η υποβόσκουσα κόντρα Σόιμπλε – Σουλτς
Ο Μάρτιν Σουλτς χαρακτήρισε ανησυχητική την κατεύθυνση του σχεδίου, λέγοντας πως είναι «πολύ μακριά» από αυτό που επιθυμεί το Ευρωκοινοβούλιο επισημαίνοντας ότι θα χρειαστούν μαραθώνιες διαπραγματεύσεις βουλευτών, των χωρών-μελών και της Κομισιόν προτού οριστικοποιηθεί ο μηχανισμός. «Αν εφαρμόσουμε κατά γράμμα τις αποφάσεις» των υπουργών Οικονομικών, «τότε όχι μόνο θα αφήσουμε ανεκμετάλλευτη μια ευκαιρία, αλλά θα είναι το μεγαλύτερο λάθος που θα έχει διαπραχθεί στην αντιμετώπιση της κρίσης», υπογράμμισε ο κ. Σουλτς διαμηνύοντας ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν θα υιοθετήσει τις προτάσεις ως έχουν.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απαντά σήμερα στον σοσιαλδημοκράτη πολιτικό, με συνέντευξή του στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, καλώντας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να μην επιβραδύνει το σχέδιο τραπεζικής ένωσης, ώστε να μπορέσει αυτό να υιοθετηθεί στην αρχή της ερχόμενης χρονιάς. «Είμαι πολύ ικανοποιημένος γι’ αυτό που αποφασίσθηκε για την τραπεζική ένωση. Τώρα έγκειται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να αναλάβει τις ευθύνες του ώστε να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε την ευρωπαϊκή νομοθεσία πριν από τις προσεχείς Ευρωεκλογές το Μάιο» δήλωσε μεταξύ άλλων, ο γερμανός ΥΠΟΙΚ.
Τυπικά έγινε το πρώτο βήμα για την τραπεζική ένωση. Ουσιαστικά, όμως, προς το παρόν αποτελεί μία ουτοπία, που ακόμα και εάν υλοποιηθεί σε βάθος χρόνου είναι πιθανότερο να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη αστάθεια στην Ε.Ε.
newpost.gr