Του Θανάση Νικολαΐδη
ΜΙΑ γελοιογραφία τούς ξεσήκωσε. Ήταν στα ΝΕΑ και από «αντιφρονούντα», εικόνα όσο χίλιες λέξεις. Ξεσήκωσαν τον κόσμο για το άσεμνο (δυο «καλλιτέχνιδες» να στριφογυρίζουν…
ΚΙ εμείς που περιμέναμε αλλού τις ευαισθησίες του ΣΥΡΙΖΑ, σκεφθήκαμε και θυμηθήκαμε.
Α) Του κ. Λαζόπουλου τα «βολικά» προς τους κουλτουριάρηδες του παρελθόντος ενοποιημένους(;) σε κόμμα, που καμώθηκαν πως ενοχλούνται από σεξιστικά κ.ά. τους συρμού και της (υπερ)ευαισθησίας.
Πόσες κομματικές ανακοινώσεις βγάλατε, σκασμένοι στα γέλια για τα…σεξιστικά περί τους κομματικούς σας αντιπάλους; Και πώς να ισορροπήσει η ζυγαριά, με ένα σκίτσο απ’ τη μια και στην άλλη τόνοι «καλλιτεχνικής» αλητείας που τη ρουφάτε αχόρταγα;
Β) Δεν είναι αναγκαίο να είσαι ήρωας, ως αδερφός ήρωα. Τι πολύ-πολύ να σε εγγράψουν σε ένα κόμμα για «εκμετάλλευση» και να νομίζεις πως η αναγνώριση είναι προσωπική. Αυτό έκανε ο κ. Στάθης Παναγούλης και νιώθει ευτυχής. Και παλικάρι εξ…ανακλάσεως, λυχνάρι χωρίς δικό του φως, αστέρι ετερόφωτο.
«ΝΑ λιντσάρουν τους αντιπάλους του» γούσταρε, αυτό ξεστόμισε, γι αυτό παρότρυνε τα πλήθη που τον άκουσαν και τα…πλήθη που δεν τον ακολούθησαν. Πλήρης ανθρωπιάς και δημοκρατικών πεποιθήσεων. Και, πριν οι εντυπώσεις σβήσουν, χωρίς ίχνος μεταμέλειας και συγγνώμη, βαρύς, ανέκφραστος και αψυχολόγητος, μας…πρόλαβε με το δεύτερο: «Χτίστε φυλακές-θα σας χρειαστούν».
ΑΠΟ τότε ψάχνουμε για ευαισθησίες των ανθρώπων που προτίθενται να κυβερνήσουν. Με εκλογές, ενώ καλούνται να το κάνουν από σήμερα. Να συμμετάσχουν στην (όποια) κυβέρνηση, με τον (όποιο) πρωθυπουργό. Άνθρωποί τους να αναλάβουν, από αύριο, υπουργεία, αντί καταλαμβάνουν δημόσια κτήρια.
ΜΕ ένα δύσκολο υπουργείο υπό την κα Κωνσταντοπούλου και τότε (είναι βέβαιο) θα καλεί σε…βοήθεια. Για την απειρία της και για το φρόνημα, ασύμβατο με εκείνο εκείνων που ανέλαβαν, σε καιρούς χαλεπούς και ασύμφορους για ψηφαλάκια.