Μην ψάχνετε για τα αίτια, ψάξτε για τις λύσεις!

του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Μην ψάχνετε για τα αίτια της κρίσης. Μη βασανίζετε το μυαλό σας! Τα πράγματα είναι απλά και έχουν ειπωθεί από παλιά. Πολλάκις! Απλώς εμείς, μέσα στην….

διαπλοκή, τη διαφθορά και τη σήψη (πιθανόν την άγνοια ή βλακεία) δεν τους δώσαμε σημασία.
Γνωρίζω ότι θα κακοκαρδίσω κάποιους γνήσιους φίλους, μ’ αυτά που θα πω, γιατί είναι δυσάρεστα. Ελάχιστοι θέλουν τ’ ακούσουν. ΄

Όμως θα τους απαντήσω, όπως ο Δημάρατος απάντησε στον Ξέρξη: Βασιλιά μου, θέλεις να σου κάνω την καρδιά ή να πω την αλήθεια! Και ο Ξέρξης άκουσε μεν την αλήθεια, αλλά δεν έπραξε σύμφωνα μ’ αυτήν. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε. Όσοι μαθαίνουν από την ιστορία.
Τα αίτια της κρίσης τα είπε ο Ανώνυμος Έλλην ξεκάθαρα, που έχει και μια εγκυρότητα. Δεν τα λέω εγώ, που μπορεί ο καθένας να τα αμφισβητήσει και με το δίκαιό του. Τα είπε ο Ανώνυμος Έλλην το 1806. Πιο ξάστερα δεν γίνεται. Ισχύουν διαχρονικά και φυσικά και για την σημερινή κρίση «απόλυτα».

Να τι είπε ο Έ λ λ η ν !:

«Το πρώτον θανατηφόρον σύμπτωμα, μιας ελευθέρας πολιτείας, όπου πλησιάζει εις το τέλος της, ήτοι εις την δουλείαν, από την οποίαν δυσκόλως ημπορεί να ξανάβγη, είναι η διαφθορά των ηθών, αφού ο καιρός και η πολυτέλεια αδυνατίσουν την ενέργειαν των νόμων, τότε αρχίζει το μέγα κτίριον να τρέμη και η Πολιτεία βαδίζει προς θάνατον».

Τι μας διδάσκει ο Ανώνυμος Έλλην; Μα φυσικά τέσσερα πράγματα: Πρώτον, η διαφθορά των ηθών. Άμα είσαι κλέφτης, απατεώνας, ληστής. λωποδύτης και καιροσκόπος εγωιστής, καταστρέφεις την πολιτεία. Δεύτερον, ο καιρός, δηλαδή ο εθισμός με την πάροδο του χρόνου σ’ αυτή την φαύλη κατάσταση, που σου γίνεται δεύτερη φύση. Τρίτον, η πολυτέλεια, που θα την μετέφραζα με απληστία, δηλαδή ζωή με δανεικά, δηλαδή καταναλωτική αποκτήνωση με δανεικά. Τέταρτον, πλήρης ασυδοσία και ανομία, κατάλυση κάθε έννοιας δικαίου. Αυτό ήταν εξάλλου το μοντέλο της μεταπολίτευσης, που εφάρμοσαν όσοι άσκησαν εξουσία και όσοι από την αντιπολίτευση το αποδέχτηκαν και διακήρυτταν: Τρώτε, αλλά μη εργάζεστε, βολευτείτε, όπως μπορείτε και κυρίως μέσα στο κράτος. Γίνετε κρατικοδίαιτη. Τα κορόιδα θα πληρώσουν. Οι Έλληνες αετονύχιδες και οι «κουτόφραγκοι» ξένοι. Το του Ευαγγελίου, ως καταφρονητέο θρησκευτικό κατάλοιπο (όποιον του λαού, αν και παρεξηγημένο) δεν είχε καμία αξία: «Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω» (Απόστολος Παύλος, προς Θεσσαλονικείς Β΄).

Πρέπει να το παραδεχτούμε. Αυτό το κράτος που βιώσαμε μετά την μεταπολίτευση ήταν το τελευταίο κράτος του υπαρκτού σοσιαλισμού (εγώ το ονομάζω παρακράτος, γιατί ήταν φέουδο των γνωστών και μη εξαιρετέων επιτηδείων). Με μία ειδοποιό διαφορά. Εκεί ήταν η κομμουνιστική νομενκλατούρα (κομματική γραφειοκρατία, σημερινή μαφία) που το οδήγησε στην καταστροφή. Εδώ, στην Ελλάδα ήταν κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας που εναλλάξ το απομύζησαν με το πελατειακό κράτος που δημιούργησαν, ως να ήταν αποκλειστική ιδιοκτησία τους. Μια ο ένας μια ο άλλος. Μια ο ένας μια ο άλλος. Στο τέλος μάλιστα τα βρήκαν μεταξύ τους. Είπαν. Μα τι μαλώνουμε και χαλάμε τις καρδιές μας; Το κράτος δεν μας ανήκει; Μας ανήκει! Θα τρώτε εσείς και όταν χορτάσετε, θα έρθει και η δική μας σειρά. Μια ο ένας, μια ο άλλος. Βέβαια θα βάλουμε και τους άλλους να τρώνε (τους προοδευτικούς, ριζοσπάστες, αριστερούς, επαναστάτες) κι έτσι θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Άλλοι τρώγανε με χρυσά κουτάλια, άλλοι με ασημένια, άλλοι με χάλκινα και άλλοι με μπακιρένια και οι πιο παρακατιανοί με ξύλινα. Όμως τρώγανε. Μόνο μια μικρή μειοψηφία κράτησε την αξιοπρέπειά της, η οποία δεν είχε συγκεκριμένο πολιτικό χρώμα. Ένα καθεστώς προδιαγεγραμμένης καταστροφής.

Αν κάνω μια στατιστική θα πω, όχι με ακρίβεια είναι αλήθεια, αλλά στο περίπου. Τα δύο τρίτα των Ελλήνων τα διέφθειρε το πολιτικό σύστημα και όσοι άσκησαν εξουσία, αλλά και όσοι δεν άσκησαν εξουσία, αλλά εντάχτηκαν μετά την αντιπολίτευση σ’ αυτό το φαύλο και καταστροφικό σύστημα του καταναλωτικού μοντέλου της φιλελεύθερης οικονομίας, μεταβάλλοντας τον πολίτη με την αρχαιοελληνική έννοια του πολίτη, σε «ιδιώτη» (πάλι με την αρχαιοελληνική έννοια) καταναλωτή.
Αυτή ήταν η μεταπολίτευση, που τα θεμέλιά της έβαλε ο μέγας σοσιαλιστής Ανδρέας Παπανδρέου και ακολούθησαν οι επίγονοι κατά γράμμα. Καμιά φορά και καθ’ υπερβολήν (βλ. Σημίτης, Κωστάκης, Γιωργάκης, Μητσοτάκης και όλα με κατάληξη σε «ου», σε «ακης», «ιτης» κ.λπ).

Τα είπε λοιπόν όλα ο Ανώνυμος Έλλην. Μην ψάχνετε πάρα πέρα για δικαιολογίες.
Ποια η λύση; Μα την είπε ο Έλλην ο Ανώνυμος σ’ εμάς τους Επώνυμους!
Και ο νοών νοείτω ή φωνή βοώντος εν τη ερήμω! Σήμερα και στο εγγύς τουλάχιστον μέλλον ισχύει μάλλον το δεύτερον με ελάχιστες παραλλαγές.

Όσο η πολιτική καθορίζεται από το «λεφτά υπάρχουν»΄, αντί ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω, (όπερ μεταφραζόμενο σημαίνει ότι χωρίς παραγωγή δεν υπάρχει διέξοδος), δεν προκύπτει σωτηρία!
Όμως μέχρι σήμερα τέτοια πολιτική δεν διακηρύττεται από κανένα πολιτικό κόμμα. Οικονομική ανασυγκρότηση, χωρίς παραγωγή δεν υπάρχει. Και χωρίς αλλαγή νοοτροπίας δεν πρόκειται να υπάρξει παραγωγή. Επαναλαμβάνω: Τα είπε ο Ανώνυμος Έλλην.
Ρεφρέν: Μην ψάχνετε για άλλοθι!