Ο λαός μας στενάζει, το χρηματιστήριο όμως τρελά καλπάζει

μαστίζεται από εφιαλτικά υψηλή ανεργία και την ίδια στιγμή οι τιμές των μετοχών και ο γενικός δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών να… καλπάζουν τρελά; Δεν τέμνονται πουθενά ο κόσμος της πραγματικής οικονομίας που σφαδάζει στα πρόθυρα της ασφυξίας ρευστότητας για να πληρωθούν μισθοί και υποχρεώσεις με τον κόσμο των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών!

Ολα αυτό δείχνουν. Δεν έχουν καν κλείσει ακόμη δύο χρόνια από τις 5 Ιουνίου του 2012. Την ημέρα εκείνη το ΧΑΑ έκλεισε στο ναδίρ κατά τα έξι χρόνια της κρίσης 2008-2013. Ο γενικός δείκτης “πάτωσε” στις 476,36 μονάδες. Πολύ χαμηλότερα δηλαδή από τις 675 μονάδες που είχε κλείσει στις 31 Δεκεμβρίου του 2011, πέντε μήνες νωρίτερα. Χίλιες μονάδες σχεδόν λιγότερα από τις 1.414 μονάδες που είχε κλείσει στις 31 Δεκεμβρίου του 2010 και αβυσσαλέα χαμηλότερα από τις 2.196 μονάδες που είχε κλείσει στις 31 Δεκεμβρίου του 2009. 

Μέσα στον Ιούνιο του 2012 σχηματίστηκε η κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ. Το ΑΕΠ της χώρας καταποντίστηκε, η δυστυχία των Ελλήνων προσέλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από τότε. Ομως το χρηματιστήριο άρχισε να… καλπάζει!

Ο γενικός δείκτης αυξήθηκε σχεδόν εκατό τοις εκατό (!) μέσα στο δεύτερο εξάμηνο του 2012 και έκλεισε με αύξηση… 91%! Ο καλπασμός συνεχίστηκε και όλο το 2013 με αποτέλεσμα στις 31 Δεκεμβρίου 2013 ο γενικός δείκτης του ΧΑΑ να είναι κατά 144% υψηλότερος από το προαναφερθέν ναδίρ των 476 μονάδων! Ούτε τρεις μήνες δεν πέρασαν του 2014 και ο γενικός δείκτης είχε σκαρφαλώσει την περασμένη εβδομάδα στις 1.331 μονάδες την Παρασκευή – αύξηση δηλαδή… 180% σε σχέση με το προ διετίας ναδίρ!

Τιτανικός η οικονομία, πύραυλος το χρηματιστήριο! Πρωταθλητές στη φτώχεια οι Ελληνες, παγκόσμιο ρεκόρ της υψηλότερης απόδοσης στις αναδυόμενες αγορές την εν λόγω διετία το ελληνικό χρηματιστήριο!

Είναι να τρελαίνεται κανείς. Μέσα στον Μάρτιο είχε αυξηθεί πάνω από… 950% (!) η τιμή της μετοχής του ΟΤΕ σε σύγκριση με το προ διετίας ναδίρ, πάνω από 850% η μετοχή της ΔΕΗ και πάει λέγοντας. Είναι προφανές ότι κάποιοι κερδίζουν από την κρίση και μάλιστα πάρα πολλά – τόσα ώστε να μη δίνουν δεκάρα τσακιστή για το σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο ανέργους. Από την άλλη πλευρά πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτός ο καλπασμός της τιμής των μετοχών του ΧΑΑ αποτυπώνει απλώς την κατάσταση αυτήν τη στιγμή, δεν εγγυάται τίποτα για το μέλλον. Η κεφαλαιοποίηση όλων των μετοχών του ΧΑΑ (η τρέχουσα δηλαδή χρηματιστηριακή αξία τους) ανερχόταν στα 83 δισεκατομμύρια ευρώ στις 31 Δεκεμβρίου του 2009.

Δύο χρόνια αργότερα όμως, στις 31 Δεκεμβρίου του 2011, όλες οι μετοχές του ΧΑΑ από 83 δισ. ευρώ που άξιζαν είχαν πέσει στα… 26 δισεκατομμύρια! Ακόμη δύο χρόνια αργότερα, στις 31 Δεκεμβρίου του 2013, το ποσό αυτό είχε εκτιναχθεί από τα 26 στα 68 δισεκατομμύρια ευρώ. Πραγματικός τζόγος μεταξύ των πλουσίων και διαφόρων κερδοσκόπων από όλη την υφήλιο. Το βέβαιο είναι ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι εποχές που ο κοσμάκης έπαιζε και φυσικά έχανε τα λεφτά του στο χρηματιστήριο, με αποτέλεσμα π.χ. κατά το έτος 2007 (όχι στις “χρυσές εποχές” του ΧΑΑ) η συνολική αξία των μετοχών του ΧΑΑ να ανέρχεται στο 81% του ελληνικού ΑΕΠ! Τώρα, παρά την καταβαράθρωση του ΑΕΠ της Ελλάδας από τα 230 στα 180 δισ. ευρώ χοντρικά, το 2013 η αξία όλων των μετοχών του ΧΑΑ ανερχόταν μόλις στο 36% του τραγικά μειωμένου ΑΕΠ. Κεσάτια! Πρέπει να θυμίσουμε επίσης ότι στις 31 Δεκεμβρίου του 2013 ο γενικός δείκτης ήταν 1.163 μονάδες.

Ο αριθμός αυτών των μονάδων του δείκτη του ΧΑΑ είναι… πεντέμισι (!) φορές μικρότερος από το ρεκόρ του δείκτη του χρηματιστηρίου προ… δεκαπενταετίας – στις 17 Σεπτεμβρίου του 1999 συγκεκριμένα, όταν ο γενικός δείκτης είχε απογειωθεί στις 6.355 μονάδες. Προφανώς δεν μπορεί να γίνει καμιά σύγκριση ανάμεσα και στις σημερινές 1.331 μονάδες και τις 6.355 του ρεκόρ της εποχής της πανελλήνιας χρηματιστηριακής υστερίας, όταν εκατοντάδες χιλιάδες ανίδεοι είχαν χάσει τρισεκατομμύρια δραχμές, συνήθως τις οικονομίες όλης της ζωής τους. 

Τώρα ο κόσμος αντιμετωπίζει με πλήρη αδιαφορία όσα γίνονται στο ΧΑΑ, γιατί έχει πολύ πιο σοβαρά προβλήματα επιβίωσης να λύσει και εξάλλου δεν έχει και καθόλου λεφτά για να τα δώσει στον… “χρηματιστή του να τα παίξει”! Πέρασαν εκείνες οι εποχές με τις κατά φαντασία χάρτινες περιουσίες χρηματιστηριακών τίτλων, οι οποίες έγιναν καπνός εν ριπή οφθαλμού.