Α. ΤΟ ΟΧΙ και όσα επιτάσσει
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό και ελπιδοφόρο το “ΟΧΙ” του δημοψηφίσματος…
Είναι μία πράξη ελευθερίας και πραγματικής πνευματικής προόδου του λαού
μας.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί ότι η νίκη αυτή του λαού, ήλθε μέσα
στις πιο αντίξοες συνθήκες πίεσης προς την Ελλάδα και τον λαό της. Οι
συνασπισμένες και ενωμένες δυνάμεις της συντήρησης, αυτές που στιγμάτισαν
και κατέστρεψαν την Ελλάδα κυβερνώντας από το 1990 μέχρι σήμερα, ενώθηκαν
υπέρ του “ΝΑΙ”. Κων. Μητσοτάκης, Κων. Σημίτης, Κώστας Καραμανλής, Γ.
Παπανδρέου, Αντ. Σαμαράς, όλοι μαζί ενωμένοι υπέρ της εθνικής υποτέλειας και
καταστροφής που θα σήμαινε ένα “ΝΑΙ”. Απουσίαζε ο μακαρίτης ο Αντρέας, αλλά
μάλλον, εάν ζούσε, δεν θα τους έκανε παρέα. Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικός ο
τρόπος με τον οποίο ο λαός αποδοκίμασε τους ίδιους και την ιστορική τους
μνήμη. Τους έθεσε σε ιστορικό μνήμα και μαζί με αυτούς και μία “σειρά” από
“θεσμούς” του παρελθόντος που βγήκαν να υπερθεματίσουν υπέρ του “ΝΑΙ”,
ακόμα και εάν αυτό δεν τους παρέχεται ως δικαίωμα και καταστατικός σκοπός.
Πολιτικές, πολιτικοί και θεσμοί που καταψηφίστηκαν πρέπει να τεθούν στο
ιστορικό και πολιτικό περιθώριο. Πρέπει να παύσουν να υφίστανται, να
καταργηθούν ή να αλλάξουν από τα θεμέλιά τους. Αυτό εξέφρασε η ψήφος της
5ης Ιουλίου 2015.
Μαζί με την ιστορική ψήφο αυτή φάνηκε ότι ούτε η τρομοκρατία, ούτε η
καθοδήγηση, ούτε η δημοσιογραφική πλύση εγκεφάλου έχουν πλέον την ισχύ
που κάποιοι θεωρούσαν πως έχουν ή μπορεί να έχουν. Το “ΟΧΙ” του λαού
αποτελεί απόφαση που στρέφεται και προς αυτούς.
Το ίδιο “ΟΧΙ” όμως, στρέφεται και προς το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο και τους
“θεσμούς” της Ε.Ε. που ξεπέρασαν και ξεπερνούν κάθε όριο ποταπότητας και με
απόλυτα ιταμό τρόπο θέλησαν να καθοδηγήσουν τον ελληνικό λαό, να τον
εκβιάσουν, να τον πιέσουν αφόρητα και τραγικά. Ποτέ ξανά ευρωπαϊκός λαός
δεν δέχθηκε τέτοια επίθεση απαξίωσης, τρομοκρατίας και εκφοβισμού. Ο τρόπος
με τον οποίο ενήργησαν οι “Ευρωπαίοι” αποδεικνύει περίτρανα ότι την χώρα μας
την θεωρούν προτεκτοράτο και όχι ανεξάρτητη χώρα και τον λαό της φοβικά
σκουπίδια και όχι ισότιμους Ευρωπαίους πολίτες.
Το “ΟΧΙ” πάνω και πέρα από όλα ακυρώνει και αρνείται τα μέτρα θανάτου
και υποτέλειας που αναλύσαμε τις μέρες πριν το δημοψήφισμα.
Β. Το ΟΧΙ που επιχειρούν να μετατρέψουν σε ΝΑΙ !!!
Παραταύτα, το ίδιο το βράδυ της νίκης του λαού και του “ΟΧΙ”, μιας νίκης
που θα ήταν ακόμα ευρύτερη εάν εκατοντάδες χιλιάδες οπαδοί του ΟΧΙ είχαν
την οικονομική δυνατότητα να μετακινηθούν στους τόπους τους για να
ψηφίσουν, ακούσαμε τον πρωθυπουργό να μιλάει με λόγια, που λες και τα είχε
γράψει ο λογογράφος του παραιτηθέντος Σαμαρά. Λες και μετά την παραίτηση
προσλήφθηκε από τον Τσίπρα … .
Ούτε λίγο – ούτε πολύ (ούτε χαρούμενος έδειχνε) ο Αλ. Τσίπρας,
παρερμήνευσε απόλυτα το περιεχόμενο της ψήφου και του ίδιου του
δημοψηφίσματος και με απόλυτα και συμβιβασμένη αστική ορολογία και
σημειολογία λόγων, θέλησε να επαναφέρει από το πολιτικό και κοινωνικό
επέκεινα και τα μέτρα που ρητά αποδοκιμάστηκαν και αυτούς που τα
υποστήριξαν. Απέναντι σε ένα λαό που είχε φωνάξει όχι στην υποτέλεια, χωρίς
να λογαριάζει απειλές και “τιμήματα”, ο Αλ. Τσίπρας είχε να μας πει ότι το
ηχηρό και καθαρό αποτέλεσμα του δημοψηφόσματος σημαίνει “ναι” στην Ε.Ε.
και στο Ευρώ !!!.
Η βούληση του λαού, Αλέξη Τσίπρα, δεν παραχαράσσεται, δεν
αλλοιώνεται, δεν παρερμηνεύεται και είναι ικανή να καταπιεί πολιτικά και να
εξαφανίσει όποιον το επιχειρήσει. Ούτε η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η ψήφος στο
ΟΧΙ αποτελούν αποτέλεσμα πολιτικής ταύτισης και ένταξης σε μηχανισμούς, ούτε
καν αποτέλεσμα κομματικής προπαγάνδας και καθοδήγησης. Για τους
περισσότερους ψηφοφόρους η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ και υπέρ του ΟΧΙ αποτελούν
αντανακλαστικές κινήσεις αποδοκιμασίας στο παλαιό, αποδοκιμασίας στην
κατάσταση που έχει επιβληθεί στην κοινωνία και επιλογή του λιγότερο
χειρότερου κακού με την ελπίδα να ξεκινά από εσωτερική παρόρμηση και όχι
από τα πολιτικά δεδομένα του κόμματος που κυβερνά. Αλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ (όπως
και οι ΑΝΕΛ) δεν λειτουργούν με καθαρές πολιτικές θέσεις και σαφή
ιδεολογικά προτάγματα, αλλά μέσα σε ένα γενικό πλαίσιο πολιτικής
ταυτότητας γεωργαφικού αυτοπρσδιορισμού χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα
και πολιτικές ιδεολογικές σταθερές. Ακόμα και η αντιμνημονιακή θέση των
κομμάτων αυτών (όπως και άλλων) δεν εκπορεύεται από σαφή πολιτική επιλογή
βασισμένη σε φιλοσοφικά προτάγματα, στέρεες αναλύσεις και σαφείς
κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους και σχέδια για το παρόν και το μέλλον της
χώρας.
Θα πρέπει να επισημάνουμε στον πρωθυπουργό ότι το δημοψήφισμα
αποτελεί ευθεία και άμεση εφαρμογή και υλοποίηση της αρχής της λαϊκής
κυριαρχίας, δηλ. του κατά το Σύνταγμα (άρθρο 1§2) θεμελίου του πολιτεύματος
και ευθεία άσκηση της νομοθετικής εξουσίας από τον ίδιο τον Λαό, καθώς από
τον Λαό πηγάζει κατά την διάταξη του άρθρου 1§3 του Συντάγματος, κάθε
έκφανση της πολιτειακής εξουσίας (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική).
Πρόκειται για την μοναδική πρωτογενή έκφραση του λαού κατά το Σύνταγμα,
δηλ. αυθεντική και δεσμευτική έκφραση του ίδιου του απόλυτου φορέα κάθε
κρατικής εξουσίας. Η άμεση έκφραση του λαού, σύμφωνα με τις ανωτέρω
θεμελιώδεις αρχές της ύπαρξης και συγκρότησης του ελληνικού κράτους και
την δημοκρατική αρχή, είναι απολύτως δεσμευτική για κάθε δευτερογενή
μορφή εξουσίας (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) γιατί αποτελεί άμεση
έκφραση – απόφαση της πρωτογενούς και θεμελιώδους εξουσίας που
συγκροτεί το κράτος και του φορέα της: του Ελληνικού Λαού.
Για τον λόγο αυτό το Σύνταγμα δεν όρισε με ποιόν περαιτέρω τρόπο
εφαρμόζεται η απόφαση του λαού στο δημοψήφισμα, διότι η απόφαση του
θεμελίου του πολιτεύματος και φορέα του συνόλου των εξουσιών δεν μπορεί
να εξαρτάται από κανενός είδους και τύπου όργανο δευτερογενούς εξουσίας,
που κατ’ εξουσιοδότηση και μόνο ασκεί τις εξουσίες που ο λαός ως φορέας
τους, τις αναθέτει. Οταν εκφράζεται άμεσα ο λαός δεν μπορεί να
υποκατασταθεί από πληρεξούσιους, ούτε να εξαρτάται η εφαρμογή της
αποφάσεώς του, από την βούληση των πληρεξουσίων και εντολοδόχων του.
Ολοι αυτοί είναι υποχρεωμένοι να υπακούσουν στην εντολή του λαού, ως
πληρεξούσιοι του κα ιη δική τους άποψη χάνει κάθε αυτονομία και
αντιπροσωπευτική δυνατότητα. Για τους λόγους αυτούς, η όποια άποψη περί
“συμβουλευτικού” χαρακτήρα του δημοψηφίσματος είναι όχι μόνο έωλη, αλλά
και αντισυνταγματική.
Ανάμεσα στις πολλές θεωρίες του αστισμού που προσπαθούν να
ερμηνεύσουν το Σύνταγμα και υποστηρίζουν την συμβουλευτική διάσταση του
δημοψηφίσματος ξεχωρίζει αυτή που στέκεται στην “αντιπροσωπευτική”
διάσταση του πολιτεύματος για να αιτιολογήσει την θέση της. Η
“αντιπροσωπευτικότητα” όμως, που ορίζει το Σύνταγμα, είναι απλώς
λειτουργικός όρος και όχι όρος κατάλυσης της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας ως
θεμελίου του πολιτεύματος. Εν ολίγοις, η αντιπροσωπευτικότητα έχει την πηγή
της εξουσίας της στον ίδιο τον λαό και έχει την βάση της στην θεώρηση ότι δεν
είναι τεχνικά δυνατή η άμεση άσκηση όλων των εξουσιών από τον ίδιο τον λαό,
κάτι που ίσχυε όταν θεσπίστηκαν τα Συντάγματα. Οι αντιπρόσωποι του λαού
είναι απλώς πληρεξούσιοι και οι αντιπροσωπευτικές δομές αίρονται όταν
πρωτογενώς με το δημοψήφισμα εκφράζεται ο κύριος και φορέας του
δικαιώματος.
Να ξέρει καλά λοιπόν ο Αλ. Τσίπρας και οποιοσδήποτε άλλος πιθανόν
θελήσει να παρακούσει την άμεσα και πρωτογενώς εκφρασμένη εντολή του
λαού και να φέρει μέτρα που περιέχονται στις προτάσεις των δανειστών, οι
οποίες καταψηφίστηκαν, ότι στην περίπτωση αυτή ,όχι μόνο θα είναι πολιτικά
έκθετος, όχι μόνο ό,τι φέρει θα είναι εκ προοιμίου άκυρο και ανυπόστατο,
αλλά και θα έχει διαπράξει ουσιώδη συνταγματική εκτροπή και μεταβολή της
φύσης και του χαρακτήρα του πολιτεύματος, όντας και ποινικά υπόλογος.
Αλλωστε, ο ίδιος δήλωσε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα είναι
απολύτως δεσμευτικό για την κυβέρνηση.
Κανένα συνεπώς μέτρο, από αυτά που περιέχονται στις προτάσεις των
δανειστών που καταψηφίστηκαν, όχι κατ’ όνομα αλλά κατά το περιεχόμενό
τους, δεν μπορεί να αποτελέσει νόμο του κράτους ή άλλο δεσμευτικό νομικά
κείμενο και δεν δύναται καν να συζητά την εφαρμογή τους σε οποιοδήποτε νέο
πλαίσιο οποιασδήποτε συμφωνίας. Ο λαός, πηγή κάθε εξουσίας και κάθε
εξουσιοδότησης για την άσκησή της από αντιπροσώπους, εκφράστηκε άμεσα
και πρωτογενώς και η κρίση του δεν χρήζει καμίας επικύρωσης από κανένα
πληρεξούσιο πρόσωπο ή όργανο. Η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας αποτελεί το
θεμέλιο του πολιτεύματος._
Πέρα από τα νομικά όμως υπάρχει η πολιτική και το ήθος της … . Το πως το
περήφανο “ΟΧΙ” μετατράπηκε αυθαίρετα στο ποταπό “ναι” το βλέπουμε να
εξελίσσεται ενώπιόν μας. Η αυθαιρεσία αυτή δεν θα περάσει.
Φαίνεται ότι ο πολιτικός κόσμος αυτής της χώρας στο μόνο που είναι
συνεπής, το μόνο που κάνει πολύ καλά είναι το να αυθαιρετεί.
Αυτοί που ο ελληνικός λαός σιτίζει στο “βουλευτήριο” για να του λύνουν τα
προβλήματα, να αναλύουν, αλλά και να συνθέτουν προτάσεις και πολιτικές για
την πρόοδό του, είναι τελικά ανίκανοι να συλλάβουν το γίγνεσθαι και πάνω από
όλα ανίκανοι να αναλύσουν βαθιά και να συνθέσουν ουσιαστικές και
λειτουργικές προτάσεις και λύσεις. Δημιούργησαν τα αδιέξοδα. Προτιμούν
μάλιστα να συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό για να διατηρηθούν
στη νομή της εξουσίας ή γύρω από αυτή με τα αντίστοιχα προσωπικά οφέλη.
Για τον Βαρουφάκη είχαμε γενικά αρνητική θέση (ιδιαίτερα τον τελευταίο
καιρό). Μας είχε ξενίσει η θέση που εξέφρασε κατά του παράλληλου χρήματος.
Τελικά, η συμπεριφορά του με την παραίτησή του, τον έφερε σε θέση κριτικής
εκτίμησης. Παρότι αστός στην κουλτούρα, είναι ένας σοβαρός επιστήμονας στα
ζητήματα μακρο-οικονομικής και το βράδυ του δημοψηφίσματος εξήγαγε και
διατύπωσε τα σωστά συμπεράσματα για το νόημα του “ΟΧΙ” και την απόφαση
του ελληνικού λαού. Πολιτικά, επιστημονικά και ηθικά στάθηκε στο ύψος του και
αιτία της αποπομπής του στάθηκε και η θέση του για την έκδοση παράλληλου
εσωτερικού χρήματος.
Το γεγονός ότι αποπέμφθηκε ή παραιτήθηκε την βραδιά της νίκης του ΟΧΙ,
έχει την δική του σημειολογία για τις σχέσεις εξάρτησης της χώρας και της
πολιτικής εξουσίας αυτής της χώρας, από τα ξένα κέντρα αποφάσεων και το
διευθυντήριο των ναζί του νεοφιλελευθερισμού της Ευρώπης και των εθνικών
και επιχειρηματικών τους συμφερόντων και επιδιώξεων.
Γ. Η δική μας θέση είναι καθαρή, ευθεία και απαλλαγμένη από κάθε
εξάρτηση. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει την δική του φιλοσοφία, την δική του
πολιτική θέση, πρόταση και μοντέλο, ταυτισμένα με τον Ανθρωπο και τις
Ανάγκες του.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το ΟΧΙ, είναι μία ξεκάθαρη νίκη του
πλειοψηφικού μέρους του ελληνικού λαού που έχει αντιληφθεί που τον
οδήγησαν οι πολιτικές ηγεσίες του και οι πολιτικές που ακολούθησαν,
υπακούοντας στις εντολές της ντόπιας ολιγαρχίας και των συμφερόντων της ,
αλλά και στις εντολές της διαφθορογενούς Ε.Ε. των εταιρικών συμφερόντων,
των πολυεθνικών και του διευθυντηρίου της.
Το “ΟΧΙ” αποτελεί σαφές μήνυμα και εντολή προς όλα τα πολιτικά
μορφώματα και όσους ταυτίζονται με αυτά, ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να
ξεπουλήσει έναντι οιουδήποτε ανταλλάγματος τον λαό της χώρας και την ίδια
την Ελλάδα και το μέλλον της.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρερμηνεύει το αποτέλεσμα του
δημοψηφίσματος και να μετατρέπει το ΟΧΙ σε “ναι”.
ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ : ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ