Τα απανωτά σκάνδαλα, αν και δεν αποτελούν έκπληξη, φωτίζουν αποκαλυπτικά το ποιον της σημερινής ελίτ και το βάθος της πολιτικής κρίσης.
Για τα εξοπλιστικά, όλοι ήξεραν το σύστημα της μίζας. Αν κάτι σοκάρει, είναι το….
πόσα τελικά άρπαξαν ακόμα και σχετικά παρακατιανοί συνεργάτες της «μηχανής» που είχε στηθεί. Όταν προσφέρονται –για να ελαφρύνουν τη θέση τους– να επιστρέψουν δεκάδες εκατομμύρια από προσωπικούς λογαριασμούς τους, μπορεί κανείς να φανταστεί το μέγεθος της λεηλασίας.
Η βόμβα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου απέδειξε εκκωφαντικά τη μαφιόζικη λειτουργία της «οικονομίας» γύρω απ’ τον χρηματοπιστωτικό τομέα και το ανάλογο ποιον της… «υγιούς» ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Ο Φιλιππίδης, πρώην πρόεδρος του ΤΤ, είναι ο κλασικός τύπους αεριτζή που «φτιάχτηκε» απ’ τη φούσκα της δεκαετίας του ’90 και των αρχών της δεκαετίας του 2000, γύρω απ’ την απάτη του Χρηματιστηρίου. Θεωρείται απ’ αυτούς που καθιέρωσαν την ελληνική εκδοχή των «χρυσών παιδιών».
Στην Επενδυτική Επιτροπή του ΤΤ συμμετείχε και η κυρία Σακελλαρίου. Σήμερα, ως μέλος της διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, πασχίζει να σώσει τις τράπεζες στις πλάτες του ελληνικού λαού – γι’ αυτό και ο Στουρνάρας της παρείχε πλήρη στήριξη για την υπογραφή της στα θαλασσοδάνεια του ΤΤ.
Με τη βοήθεια τέτοιων άοκνων ανθρώπων έκαναν τη δουλίτσα τους και οι «δυναμικοί» ιδιώτες:
– Οι επιχειρήσεις του Κοντομηνά δανείζονταν απ’ το ΤΤ με κόστος χαμηλότερο κι απ’ του γερμανικού δημοσίου! Στη Βestline (ιδιοκτησίας 50–50% Κοντομηνά και ΤΤ) το σύνολο της χρηματοδότησης είχε επιτόκιο Euribor τριμήνου 0,5%, ίσο ή μικρότερο αυτού με το οποίο δανειζόταν τότε το γερμανικό δημόσιο! Η Bestline είχε αναλάβει τις πιστωτικές κάρτες του ΤΤ, μια επιχείρηση που θεωρείται «υψηλού ρίσκου» αλλά δανειζόταν αφειδώς με ανύπαρκτες εγγυήσεις και σε παραβίαση κάθε τραπεζικού κανόνα. Ο δανεισμός τα έτη 2010–12 διατηρούσε τους (πολύ ευνοϊκότερους) όρους του 2008–09. Tα λεφτά κατέληγαν (μέσω οφσόρ κ.λπ.) για προσωπική χρήση της οικογένειας Κοντομηνά. Η συνολική ζημιά του ΤΤ έφτασε τα 140 εκ.
– Ο Γριβέας και η σύζυγός του Βάτσικα πήραν απ’ το ΤΤ δύο δάνεια συνολικά 17 εκ. για την CC Ιnternational (εταιρεία «παροχής υπηρεσιών»), παρότι αυτή ήταν νεοσύστατη και δεν διασφαλιζόταν η αποπληρωμή τους. Πάλι δεν τηρήθηκε κανένας κανόνας: το ποσό εκταμιεύτηκε όλο εξαρχής αλλά δόθηκε πολυετής εξοφλητική περίοδος χάριτος έναντι ανύπαρκτων «εξασφαλίσεων». Με τα 15 απ’ τα 17 εκ., Γριβέας–Βάτσικα αγόρασαν (μέσω της CC) τρεις κυπριακές εταιρίες προσωπικών συμφερόντων, οι οποίες είχαν καθαρή αρνητική θέση – με απλά λόγια, αγόρασαν τις εταιρίες τους! Η CC συνέστησε θυγατρική με το ΤΤ (δραστηριοποιούμενη στην… «πράσινη ανάπτυξη»), όπου για να καταβάλει το μερίδιό της στο μετοχικό κεφάλαιο, πήρε δάνειο απ’ το ΤΤ, ενώ η νεοσύστατη θυγατρική πήρε επίσης δάνειο, που το μεγαλύτερο μέρος το χρησιμοποίησε για αγορά «υπηρεσιών» (διαφήμιση, εκδηλώσεις κ.λπ.) από προσωπικές εταιρείες των Γριβέα–Βάτσικα. Η συνολική ζημία για το ΤΤ έφτασε τα 20 εκ.
Αυτά είναι φυσικά μόλις ένα μικρό μέρος απ’ το ατέλειωτο πάρτι που έχει στηθεί στην υγειά των «κορόιδων», των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Γιατί σήμερα, όλη η λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας είναι μια ατέλειωτη παρατυπία και παρανομία, ένα σκάνδαλο διαρκείας, που θυμίζει περισσότερο πειρατεία. Τι άλλο είναι π.χ. οι πάνω από 1 εκ. εργαζόμενοι που δουλεύουν απλήρωτοι για μήνες, παρέχοντας ουσιαστικά ανοιχτή πίστωση στ’ αφεντικά; Το ξεπούλημα όσο–όσο του ΑΔΜΗΕ ενώ μετράμε νεκρούς από μαγκάλια και οι μεγαλοβιομήχανοι εκβιάζουν για να χρησιμοποιούν σχεδόν τζάμπα ρεύμα; Για να μην αναφερθούμε καν στο διαρκές έγκλημα των υπόλοιπων, των «κανονικών» μνημονιακών πολιτικών.
Δεν είναι το πιο ασύλληπτο σκάνδαλο η ανακεφαλαιοποίηση διαρκείας των τραπεζών, που έχουν στραγγίξει πάνω από 220 δις, χωρίς ούτε ένα Ευρώ να πάει στη διαβόητη «ρευστότητα»; Το ίδιο το ΤΤ, έχοντας τους πιο υγιείς τραπεζικούς δείκτες και αφού ρήμαξαν απ’ αυτό δημόσιο χρήμα με τα θαλασσοδάνεια στους πλούσιους φίλους τους, δεν χαρίστηκε στη Eurobank (όπως στην Πειραιώς του Σάλλα το «καλό» κομμάτι των κυπριακών τραπεζών); Στην ίδια Εurobank απ’ όπου επιτράπηκε στο Λάτση ν’ αποχωρήσει χωρίς να καλύψει καμία υποχρέωσή του!
Τα σημερινά σκάνδαλα δείχνουν έναν ελληνικό καπιταλισμό σε προχωρημένη αποσύνθεση, που συντηρείται μόνο με έκτακτα μέτρα και που η πιο ευηπόληπτη ελίτ του είναι μια μαφιόζικη συμμορία, «επενδύει» μόνο σε «υπηρεσίες»–αέρα και λούζεται στη χρυσή βροχή του δωρεάν κρατικού χρήματος, των προμηθειών, της ασύλληπτης φοροδιαφυγής κ.λπ.
Αυτή η παρασιτική λειτουργία χειροτερεύει την κρίση. Ο Προβόπουλος της ΤτΕ (απ’ τους κύριους υπεύθυνους, λόγω θέσης, για την υπόθεση του ΤΤ) ξεκαθάρισε ότι κλείνει πλέον εντελώς η στρόφιγγα της όποιας ρευστότητας: για να σωθούν οι τράπεζες, απλά θ’ αρπάζουν ό,τι μπορούν (πλειστηριασμοί/κατασχέσεις κ.λπ.) και θα κλειδώνουν το χρήμα. Χορηγήσεις ή αναχρηματοδοτήσεις δανείων θα κοπούν μαχαίρι, που σημαίνει «ξαφνικό θάνατο» για πολλές απ’ τις καταχρεωμένες επιχειρήσεις. Γι’ αυτό έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος ανάμεσα στους καπιταλιστές για το ποιοι θα σωθούν, ποιοι θα ελέγξουν το νέο τοπίο που διαμορφώνεται – ένα ξεκαθάρισμα για τη δημιουργία μιας νέας ελίτ, που θ’ αποκαλύψει κι άλλα σκάνδαλα.
Παράλληλα, αποδεικνύεται ότι έχει χαθεί κάθε ισορροπία στη λειτουργία του συστήματος, ότι δεν υπάρχει ένα ενιαίο κέντρο που να ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό στο σύνολό του, με αποτέλεσμα την αυτονόμηση κομματιών (εισαγγελέων κ.λπ.). Φράξιες και κομμάτια της αστικής τάξης συγκρούονται επιστρατεύοντας τα ερείσματά τους στον κρατικό μηχανισμό, αποσυνθέτοντας την όποια πολιτική διαχείριση της κρίσης απ’ τη συγκυβέρνηση, τα μνημονιακά κόμματα, τις αστικές πολιτικές δυνάμεις.
Αυτό το οργανικό αδυνάτισμα του καθεστώτος ανοίγει νέα ρήγματα απ’ όπου το εργατικό κίνημα μπορεί να παρέμβει με τους αγώνες του, για να καθορίσει υπέρ του την πορεία των εξελίξεων, με βάση τα δικά του συμφέροντα, σαρώνοντας και τη σημερινή Κόπρο του Αυγείου του σάπιου, διεφθαρμένου καπιταλισμού.
okde.gr
