Η (πιο) κρίσιμη συνάντηση Σαμαρά-Βενιζέλου

Twitter@EmOikonomidis

Η πολιτική ισορροπία σε μια Ελλάδα βαθιά βυθισμένη σε κρίση…
, στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην “εγκάρδια συνεννόηση” ανάμεσα στους ηγέτες των δυο παραδοσιακά μεγάλων κομμάτων της χώρας. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, παραμερίζοντας τις αυτονόητες και εκκωφαντικά υπαρκτές διαφορές τους, επέλεξαν τη σύνθεση που είχε ανάγκη ο τόπος, και όχι τη… νερόβραστη συναίνεση, ώστε να διατηρηθεί όρθια η χώρα τη στιγμή της κρίσης, και να διεκδικεί σήμερα με αξιώσεις την έξοδό της από το αδιέξοδο που ξεκίνησε την άνοιξη του 2010, με την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, δια χειρός Γιώργου Παπανδρέου και Ευάγγελου Βενιζέλου.

Ο Πρωθυπουργός και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να αποφύγουν να σκοντάψουν, ακριβώς επειδή επέλεξαν την απευθείας επικοινωνία, που εκ των πραγμάτων λειτουργεί πυροβεστικά, και προληπτικά για τυχόν πολιτικές κρίσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης.

Στο πλαίσιο αυτό, κάθε συνάντησή τους είναι σημαντική, και η σημερινή, το απόγευμα της Τετάρτης στο Μέγαρο Μαξίμου είναι ίσως η πιο κρίσιμη. Μέχρι την… επόμενη, όπως θα έλεγε ο Νίκος Γκάλης παραφρασμένα. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα έχουν τετ-α-τετ στο περιθώριο της “κρίσης εμπιστοσύνης” με την τρόικα, λόγω της απαίτησης των δανειστών για την επιβολή πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων, που η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά ακόμη και να συζητήσει.

Το πολιτικό περιβάλλον της συνάντησης χαρακτηρίζεται ακόμη από παραμέτρους όπως το κεφάλαιο “πρόωρες εκλογές”, που ανοιγοκλείνει εσχάτως σε ρητορικό επίπεδο, την πρόσφατη κόντρα Βενιζέλου-Αβραμόπουλου στη Βουλή, την πολιτική πίεση που ασκεί η Αντιπολίτευση, την επιχείρηση εξάρθρωσης της Χρυσής Αυγής, και φυσικά την Ελληνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση που… έρχεται, το πρώτο εξάμηνο του 2014.

Πέρα και πάνω από όλα όμως, η συνάντηση αυτή θα σφραγίσει σύμφωνα με πληροφορίες την προγραμματική συμφωνία της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ, που θα αποτελέσει “πιλότο” για την κοινή πολιτική στρατηγική των δυο κομμάτων στους δύσκολους μήνες που έρχονται. Κάτι σαν σύμφωνο… ελεύθερης συμβίωσης, όπως θα έλεγε η Αριστερά.