Δημοκρατία μια μικρή κουβέντα, μια μεγάλη ευθύνη

Εξετάζοντας κανείς τα δημοσκοπικά ευρήματα που έρχονται συχνά στο προσκήνιο, παρατηρεί ότι μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας φρονούν πως δημοκρατία δεν υφίσταται στις μέρες μας. Είναι λάθος κανείς ν’ αντιπαρατεθεί και να κατακρίνει μια λαϊκή έκφραση αφού ο λαός είναι κυρίαρχος εκφραστής μιας κατάστασης μιας άποψης, ενός γεγονότος…

Πολλά μπορούν να ειπωθούν και να λεχθούν για το αν έχουμε ή όχι δημοκρατία όμως όπως και σε όλες τις περιπτώσεις,αλήθεια βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο.

Εξ ορισμού, δημοκρατία υφίσταται όταν εκφράζεται η λαϊκή ετυμηγορία μέσω της διεξαγωγής ελεύθερων εκλογών. Τυπικά λοιπόν, έχουμε δημοκρατία ωστόσο η ποιότητά της είναι άκρως αμφισβητούμενη από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και της κοινωνίας σαν σύνολο Ας εξετάσουμε ένα ένα όμως τα αμφιλεγόμενα σημεία με βάση τον ορισμό του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η έκφραση της λαϊκής ετυμηγορίας.Υπάρχουν ομάδες που δεν εκφράζονται στην κάλπη και άλλες που έχουν πολιτικά δικαιώματα χωρίς να τα δικαιούνται. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι ομογενείς μας.

Είναι εξαιρετικά θλιβερό Έλληνες πολίτες να μην έχουν δικαίωμα ψήφου και λόγο για την τύχη της πατρίδας μας.Στην πλειονότητα των χωρών της Ευρώπης οι πολίτες έχουν δικαίωμα ψήφου ως αναπόσπαστο κομμάτι του Έθνους.Να θυμίσω στο σημείο αυτό ότι στις φετινές αμερικανικές εκλογές, ψήφισαν από την Ελλάδα 36.000 Αμερικάνοι πολίτες που ζουν και εργάζονται στην χώρα μας.Οι ομογενείς μας υπολογίζονται περίπου 5 εκατομμύρια, το μισό δηλαδή εκλογικό σώμα.

Επομένως, η ετυμηγορία τους μπορεί να αποβεί σε καθοριστικό παράγοντα για την διαμόρφωση της πολιτικής συσχέτισης στην Ελλάδα.Όσον αφορά τη δεύτερη κατηγορία,πολλές χιλιάδες λαθρομετανάστες έχουν νομιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια κυρίως από από τις κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή και Παπανδρέου. Μοναδικό κριτήριο ήταν η εξυπηρέτηση μικροπολιτικών συμφερόντων .Ωστόσο και οι δύο προαναφερθείσες πρακτικές αντίκεινται στη δημοκρατία.Ελεύθερες εκλογές. Δε θα ήθελα σχολιάζοντας τις κατηγορίες πολλών κομμάτων ότι τα ψηφοδέλτιά τους την ημέρα των εκλογών είναι «άφαντα»,ούτε το γεγονός ότι έχουν γίνει μηνύσεις για μη τήρηση νομιμότητας κατά τη διάρκεια της καταμέτρησης των ψήφων με εκατέρωθεν συμφωνίες μεταξύ των εκλογικών αντιπροσώπων.

Έχοντας διατελέσει εκλογικός αντιπρόσωπος στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου μπορώ να πω πως πολλά από αυτά που λέγονται κατά καιρούς για τη διαφάνεια και την εγκυρότητα του εκλογικού αποτελέσματος δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα.Το επί της ουσίας ζήτημα που τίθεται και είναι κατά την άποψή μου το πιο σημαντικό δεν είναι το αν έχουμε ελεύθερες εκλογές (αυτό είναι δεδομένο) αλλά κάτω από ποιες συνθήκες διεξάγονται αυτές. Η ισονομία όσον αφορά την προβολή των προσώπων και των θέσεων των πολιτικών κομμάτων δεν υφίσταται.Από τα 15 κόμματα που διεκδικούν μια θέση στο Κοινοβούλιο προβάλλονται μόνο τα 7-8 από τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς.

Θα μου πείτε ο κόσμος ψηφίζει. Ναι, αλλά με κάποιες εντυπώσεις να του έχουν εμφυσήσει οι «σταρ-πολιτικοί» που προβάλλονται σε καθημερινή βάση.Επειδή όμως τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας, η στρέβλωση του δημοκρατικού πολιτεύματος έχει ως απόρροια την άνοδο των άκρων,των δυνάμεων εκείνων που είναι πολέμιοι της Δημοκρατίας, αυτών που στην αληθινή δημοκρατία βρίσκονται στο περιθώριο και στο σκοτάδι. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ένα άκρο…

Του Χριστόπουλου Χρήστου