Φαίνεται πως το καλοκαίρι δεν ταιριάζει στον Παναθηναϊκό… Έτσι, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα στο ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια, το θέρος δεν είναι μόνο εποχή για φιλικά που προσφέρονται για «χρήσιμα» συμπεράσματα, αλλά και για παιχνίδια που κάθε ομάδα οφείλει να δείχνει όσο το δυνατόν πιο αστραφτερή γίνεται. Σαν γυναίκα που ψάχνει αγάπη καλοκαιρινή, «μασκαρεύει» τα κουσούρια της και προσπαθεί να φανεί ελκυστική, να δημιουργήσει προσδοκίες και να μαζέψει τα γύρω βλέμματα.
Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης
Βλέπεις, ο δρόμος για την καταξίωση περνά μέσα από τους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και αυτά τα ματς έρχονται νωρίς, όταν καλείσαι να πιάσεις τον αντίπαλο σε θερινή ραστώνη και να αρπάξεις την ευκαιρία σου.
Την πρώτη χρονιά ο Αναστασίου δεν είχε τέτοια θέματα να αντιμετωπίσει αφού κλήθηκε να κοουτσάρει μια ομάδα απούσα από την Ευρώπη, δίχως… διαβατήριο και χωρίς πολλές απαιτήσεις. Τα κατάφερε πολύ καλύτερα του αναμενομένου και μπράβο του…
Τόσο πέρυσι όσο κι εφέτος όμως, ο τεχνικός του «τριφυλλιού» δεν κατάφερε να παρουσιάσει ένα σύνολο ικανό να διεκδικήσει αυτό το κάτι παραπάνω που ο ίδιος και η ομάδα του είχαν δημιουργήσει ως προσδοκία στον κόσμο.
Ειδικά την τρέχουσα σεζόν, ο κόσμος ζητά μια αγωνιστική υπέρβαση που θα ακολουθούσε την αντίστοιχη οικονομική που προηγήθηκε σε ό,τι αφορά την πολιτική των μεταγραφών. Όπως την προηγούμενη χρονιά ήρθε ο αποκλεισμός από τη Σταντάρ Λιέγης, έτσι και τώρα η σεζόν ξεκίνησε με άκυρη εκκίνηση κόντρα στην Μπριζ, ενώ ακολούθησε αυτό το πράγμα που παρακολουθήσαμε κόντρα σε κάποια Καμπάλα…
Ακόμη και ο Ατρόμητος απέναντι στη Φενέρμπαχτσε φάνηκε πιο τολμηρός από ό,τι οι «πράσινοι» στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν. Και αυτό, όταν λέγεσαι Παναθηναϊκός, είναι ανυπόφορο. Για καιρό ήταν και ανεκτό από τους οπαδούς που αντιλαμβάνονταν τη γενικότερη «στενότητα» και προσάρμοζαν σε αυτά τα όρια και τις φιλοδοξίες τους.
Από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα φαίνεται πως αυτήν τη χρονιά, δύσκολα κάποιος θα μπορέσει να κάνει υπομονή ώστε να δει το «τριφύλλι» να… ανθίζει –όπως συνήθως- το Μάη. Εφέτος η… άνοιξη πρέπει να έρθει ετεροχρονισμένα. Καλοκαιριάτικα! Και αρχής γενομένης από τον επαναληπτικό απέναντι σε «κάποια Καμπάλα», ο Παναθηναϊκός να βάζει ολοένα και πιο ψηλά τον πήχη και να μην συμβιβάζεται ούτε με τυπικές προκρίσεις, ούτε με τέτοιου τύπου αναιμικές παρουσίες, δίχως νίκες, αργότερα στη φάση των ομίλων.
Πιο ανυπόφορο και από την χθεσινή (πια) εικόνα του Παναθηναϊκού, είναι το να βλέπεις ένα σύλλογο αυτού του μεγέθους να συμβιβάζεται κάθε φορά με ολοένα και λιγότερα…